سلام علیک سه میلیارد تومانی

 · 

یکی دیگر از دزدان سر گردنه بنام آقای پرویز کاظمی وزیر رفاه اجتماعی دولت صاحب الزمانی احمدی نژاد بجرم اختلاس و دزدی به بیست سال زندان و۷۵ ضربه شلاق محکوم شده است

‏در دادگاه قاضی از او می پرسد :
رحمت الله اسدی را میشناسید؟
‏کاظمی، وزیراسبق رفاه: بله.
‏قاضی: ارتباطی با شما دارند؟
‏کاظمی: سلام وعلیکی داشتیم.
‏قاضی: کار مالی و بانکی داشتید؟
‏کاظمی: خیر.
‏قاضی: ۳میلیارد تومان به حساب همسرتان واریز کرده. فقط سلام و علیک داشتید؟
باز خدا را شکر که این دزد مومن نماز خوان فقط سلام علیکی با آن دزد دیگر داشته است ، اگر رفت و آمد خانوادگی میداشتند لابد خزانه بانک ملی را یکباره چپو میفرمودند

دیلماج

می پرسم : میدانی این آقای معجزه هزاره سوم کدام گوری هست ؟ مدتهاست خط و خبری از او نداریم . نکند مثل مرتاض های هندی رفته است چله نشینی؟
میگوید : چطور خبر نداری آقای گیله مرد ؟ ایشان نشسته اند شبانه روز درس انگلیسی می خوانند
می پرسم : انگلیسی برای چی ؟نکند خیال دارد مثل آن آقای کلید ساز برود از حوزه علمیه گلاسکو یک دکترا بگیرد ؟
میگوید : دارند خودشان را آماده میکنند یکی دو سال دیگر که دو باره رییس جمهور شدند بتوانند با آقای ترامپ و آقای پوتین و آقای کون چون تانک و آقای رییس جمهور بورکینا فاسو و ایضا با والده و همشیره مرحوم مغفور هوگو چاوز به زبان انگریزی اختلاط بفرمایند
میگویم : پدر آمرزیده ! داری سر به سرمان میگذاری؟ مگر والده و همشیره مرحوم هوگو چاوز انگلیسی صحبت میکنند؟
میگوید : در آنصورت به دیلماجی مثل جنابعالی احتیاج پیدا میکنند و اگر انشاالله از چنبر کرونا و سایر بلیات ارضی و سماوی جان سالم بدر بردید میروید دیلماج ایشان میشوید. ایشان به زبان انگلیسی برای والده و همشیره مرحوم چاوز مختصری روضه میخوانند و حضرتعالی روضه ایشان را به زبان اسپانیولی و ابراز تفقد والده و همشیره مرحوم چاوز را برای معجزه هزاره سوم ترجمه میفرمایید و در این میان پول و پله ای هم‌گیرتان میآید و دیگر مجبور نیستید برای یک لقمه نان شبانه روز مثل خر عصاری دور خودتان بچرخید
دیدیم راست میگوید والله !. فقط خدا کند این عالیجناب کرونا یقه مان را نگیرد و ما را آرزو به دل راهی آن دنیا نفرماید

با اینا زمستونو سر میکنم
با اینا خستگیمو در میکنم

دیگه نمیخواد نون بخری بابا

 !!می‌گوید : عموی بزرگم - ابراهیم- سالِ ۱۳۴۵ از خانه بیرون رفت برای خریدِ نان . سالِ ۱۳۵۴ برگشت
سرِ راه نانوایی با یک دختری آشنا شده بود که دختر می‌رفت هند
.عموی ماهم با او رفته بود
!!پدربزرگم تنها واکنش اش این بود که : ابراهیم ! دیگه نمی‌خواد بری نون بخری بابا
———-
: صدیقه خانم داشت برای زنم درد دل می‌کرد. میگفت
وقت زایمانم بود . رفتم بیمارستان . دکتر نسخه ای نوشت داد دست شوهرم گفت : بدو برو این دارو را از فلان داروخانه بگیر
. شوهرم رفت و دیگر پیدایش نشد ! بچه بدنیا آمد و فردایش از بیمارستان مرخص شدم
شنبه شد ، دوشنبه شد ، پنجشنبه شد ، جمعه شد ، شوهرم پیدایش نشد که نشد . خیال کردیم لابد جایی سر به نیست شده است ! خیال کردیم لابد زیر ماشین رفته است
یک هفته بعد سر و کله اش پیدا شد
گفتیم: کجا بودی؟ تو که ما را زابرا کردی عامو!  خیال میکردیم بلایی سرت آمده است . توی قبرستانها دنبالت می گشتیم
شوهرم لبخند احمقانه ای زد و گفت : داشتم میرفتم دواخانه داروهایت را بگیرم . سر راه خوردم به تور چند تا از رفقا! پرسیدم کجا میروید؟

گفتند: کرج باغ آقای فلانی . میایی با ما ؟
!!من هم همراه شان رفتم باغ 

دخترم و آقای سندرز

دخترم بشدت طرفدار آقای سندرز است .خیال میکند تنها سندرز است که می تواند آقای ترامپ را فتیله پیچ کند و پوزه اش را به خاک بمالد. با دقت و کنجکاوی همه فعالیت های انتخاباتی آقای سندرز را دنبال میکند و همینکه می فهمد آقای سندرز در ایالتی از رقیبش آقای جو بایدن جلو افتاده است فورا به ما زنگ میزند و شادمانه می‌گوید : دیدی سندرز برنده شد ؟!حتی چارچشمی مواظب مابود نکند به آقای بایدن رای بدهیم .
من گهگاه سربسرش میگذارم و همینکه می بینم آقای سندر از رقیبش عقب افتاده است برای اینکه کفرش را در بیاورم یک پیام تسلیت و همدردی برایش میفرستم و میگویم : متاسفم آلما جونی! متاسفم که رفیق جنابعالی آقای سندرز دارد نفس های آخرش را میکشد ! متاسفم که ایشان بازی را باخته اند .
دخترم کفری میشود و یک پیام بالا بلند برای مان میفرستند ویک عالمه هم لغز بارمان میکند.
دیشب که آقای جو بایدن در چند ایالت به پیروزی رسیده بود یک پیام همدردی برای آلما فرستادم و برای اینکه کفرش را بیشتر در بیاورم گفتم :البته میدانی که ما ترامپیست هستیم و به آقای ترامپ رای خواهیم داد !!
دخترم چنان کفری شده بود که فورا به مادرش زنگ زد و گفت : به بابا بگو اگر بخواهی به ترامپ رای بدهی دیگر نمیگذارم بیایی نوا جونی و آرشی جونی را ببینی !!
آقا ! ما را می بینی ؟توی چنان انشر و منشری گیر کرده بودیم که بیا و تماشا کن !
حالا برای اینکه از سعادت دیدار نواجونی و آرشی جونی محروم نشویم مجبوریم به نامزد مورد علاقه آلما خانم رای بدهیم . آقای ترامپ نشد به مشدی غضنفر رای خواهیم داد . آدم از زور ناچاری به خرس می‌گوید آقا دایی ! خلاف عرض میکنیم ؟

خودتی!!

در رستوران گارسن از من می پرسد: شما چه میل میفرمایید؟
Can I take your order?

دل مان میخواهد یکی از آن نیویورک استیک های چرب و چیلی سفارش بدهیم و با آبجوی خنک میل بفرماییم . اما پیش از آنکه دهان مان را باز کنیم زن مان به گارسن می‌گوید : ماهی
ما هم ناچار سری به تایید تکان میدهیم و میگوییم : باربی کیو پلیز 

اما جای تان خالی هر وقت با رفیقان مان رستوران می‌رویم آنها چون چشم عیالات مان را دور می بینند بما میگویند : حسن جان ! حالا که عیال محترمه اینجا نیست هر چه دلت میخواهد بخور
ما هم با کمال رشادت یک فقره از آن استیک های چرب و چیلی به انضمام یک بشقاب سیب زمینی سرخ شده سفارش میدهیم و یک شکم سیر استیک و آبجو میل میفرماییم و بعدش لب و لوچه مان را آب می کشیم و مثل بچه آدم میآییم خانه‌مان و اگر عیال استفسار بفرمایند که ناهار چه خورده ای درپاسخ با قیافه ای مظلوم به عرض شان میرسانیم ماهی
و ایشان هم نگاهی همچون نگاه عاقل اندر سفیه بما می اندازند و زیرلب میفرمایند : خودتی!
غرض اینکه بی خیال کلسترول و قند خون و فشار خون و انواع و اقسام بلیات ارضی و ارزی و سماوی
زنده باد نیویورک استیک
!!ایضا زنده باد آبجوی بشکه ای استلا

آرزوهای بزرگ

آرزوهای بزرگ

می پرسم : بزرگترین آرزویت چیست ؟
میگوید : یک گاو داشته باشم
می پرسم : گاو ؟ گاو برای چه؟
میگوید : برای اینکه بچه هایم را شیر بدهد تا از گرسنگی نمیرند
این را یک زن روستایی اهل نیجریه به مارتین کاپاروس میگوید
مارتین کاپاروس که سالها پیش در دفتر سازمان ملل در بوئنوس آیرس کار میکرد روزنامه نگار و نویسنده آرژانتینی است که آخرین کتابش بنام « گرسنگی بزرگترین مشکل جهان » در سراسر گیتی منتشر شده است
مارتین کاپاروس میگوید :از زن نیجریه ای می پرسم :اگر فرشته ای اینجا باشد و بخواهد همه آرزوهایت را بر آورده کند چه چیزهایی از او خواهی خواست ؟
و او در پاسخ میگوید : دو گاو

ملامت

همینکه میفهمد ایرانی هستم سر درد دلش باز میشود . من در بیمارستان کنار پنجره نشسته بودم باران را تماشامیکردم . لنگان لنگان آمد روی صندلی جلوی من نشست .هفتاد هشتاد سالی داشت . روسری گلداری به سرش بسته بود و با خانم جوانی که همراهش بود گفتگو میکرد
- این دکترهای ینگه دنیایی هیچی نمیدانند . سرشان فقط توی کامپیوترشان است و اصلا درد آدمی را نمی فهمند . باز صد رحمت به دکترهای خودمان
لبخندی میزنم و چیزی نمیگویم . یک دستمال کاغذی از کیفش بیرون میکشد و بمن میگوید 
چند سال است اینجا هستی ؟
میگویم : سی و چندسال
میگوید : پسری داشتم که زمان شاه زندانی سیاسی بود. ما در محله سرچشمه تهران می نشستیم . سرچشمه که میدانی کجاست ؟ وقتی پسرم زندان بود نمیدانی ما توی محله مان چه عزت و احترامی داشتیم . از بقال و چقال بگیر تا سپور و معلم و حمامی احترام مان میگذاشتند . حالا همان مردم مدام ملامت مان میکنند . مدام سر کوفت مان میزنند
می پرسم : ملامت ؟ سر کوفت ؟ مگر چیکار کرده اید ؟
هیچی آقا ! میگویند پسرت رفته بود با حکومت شاه جنگیده بود تا این کفتار ها بیایند بر گرده ما سوار بشوند ؟ تا این دزد ها بیایند حکومت کنند ؟از دست ملامت شان فرار کرده ام و آمده ام اینجا پیش دخترم
چند لحظه ای در سکوت میگذرد . سرم را بلند میکنم و میگویم : پسرت حالا کجاست ؟
بغض میکند و میگوید : زیر خاک . خمینی کشتش

شهید راه نادانی

یک آقای مومن مسلمانی رفته است حرم حضرت معصومه و با یک رشادت فوق العاده ای در و دیوار و ضریحش را لیس میزند تا بما دهریون و زنادقه و ملاحده و لامذهبان نشان بدهد که : هر که در آن دار الشفا در آید ازتوپ و تانک و خمپاره و کرونا مصون خواهد بود
حالا اگر همین آقای محترم فردایی یا پس فردایی مقهور ویروس کرونا شد و به دوزخ رخت بر کشید باید این شعر مولانا از دفتر پنجم مثنوی معنوی‌را برای بازماندگانش بخوانیم که
مرگ بد با صد فضیحت ای پدر
تو شهیدی دیده ای از کیر خر ؟

اگر تاریخ خوانده باشید لابد میدانید که بسال۳۱۷قمری لشکر قرامطه به رهبری ابوطاهر جنابی(گناوه ای) بهنگام حج بر کعبه تاختند و سی هزار تن از طواف کنندگان خانه کعبه و نمازگزاران را از دم تیغ گذراندند. آنها حجر الاسود را دو نیمه کردند وبه بحرین فرستادند و ۲۲ سال بعنوان سنگ مستراح از آن استفاده کردند
در متون تاریخی آمده است که رهبر قرامطه رو به زندگان کرد وگفت: ای نادانان ، پس این خدای تان کجاست ؟ پس این ابابیل کجایند ؟ چرا به دادتان نرسیده اند ؟ مگر در قرآن تان نیامده بود که هرکس در این خانه آید ایمن است ؟

بهار

بهار

بهار دامن کشان ازراه رسیده است . هیچ هراسی هم از کرونا و لشکر باکتری هاو ویروس ها ندارد
صبح که از خانه بیرون آمدم به این دو درخت پر شکوفه که بر فراز پنجره خانه ام جلوه گری عاشقانه ای دارند سلام کردم .
امروز نوعی احساس سر خوشی و سبکباری داشتم. آمدم سوار ماشینم شدم بروم سر کارم . رادیوی ماشین را روشن کردم ببینم دنیا دست کیست . نخستین خبرش این بود که آقای طالبان و آقای امریکا موافقتنامه ای امضا کرده اند که بر اساس آن نیروهای امریکایی و نیروهای ناتو افغانستان را ترک خواهند کرد
از تصور بازگشت « زاغ سار اهرمن چهرگان پشمکی طالبانی » با آن چهره های بویناک و ترسناک اسلامی به آن کشور تنم لرزید و ریده شده به احوال ما.
چقدر متاسفم برای دوستان افغان که لابد حال شان امروز خراب تر از حال ماست