دنبال کننده ها

۲۶ مهر ۱۳۹۹

باج بگیر قهرمان


6
h
· Shared with Pباج بگیر قه
طیب حاج رضایی کسی است که به اتهام شرکت در بلوای پانزده خرداد توسط دادگاه نظامی دوران شاه به اعدام محکوم شدو رژیم نکبت اسلامی اینک از او یک شهید راه حق و اسلام ساخته‌است .
چهره واقعی او را اما می توان در کتاب « در کوچه و خیابان » که توسط دکتر عباس منظر پور نوشته شده است بخوبی باز شناخت.
او می نویسد : « طیب به معنای واقعی لوطی نبود . البته کم و بیش به دیگران کمک می‌کرد اما در باغی هم میگرفت .
میدان سبزی فروشان مکان خاصی در میدان امین السلطان پایین تر از مولوی بود .مغازه دارهای سطح شهر و اشخاص کم در آمد به آنجا میرفتند و سبزی مورد نیازشان را تامین می‌کردند .
طیب حاج رضایی دو سه تا از نوچه های گردن کلفت خودش را با یک میز در ورودی میدان سبزی فروش ها گذاشته بود و هر کس هنگام خروج به نسبت خریدی که کرده بود باید به نمایندگان طیب « در باغی » یا باج میداد . همه میدانستند و بناچار پرداخت می‌کردند .
من خودم شاهد بودم پیر زنی که اندازه یک قرآن سبزی خریده بود دهشاهی در باغی نداشت که به نوچه های طیب بدهد. سبزی او را از دستش گرفتند و داخل گل و لای پرت کردند و پیر زن را با تو سری از آنجا بیرون انداختند.
بعدا هم شنیدم همین نوچه ها برای دهشاهی با مشت بر سر پیر مردی زدند و او را کشتند ....»
چنین جرثومه پلیدی حالاشهید راه اسلام است و خیابانی و میدانی به نام اوست
Image may contain: 3 people, people standing and suit

۲۵ مهر ۱۳۹۹

دیوار خانه بزرگان

حاج آقا سادات تهرانی یکی از موفق ترین و مومن ترین کارآفرینان دوران شاه بود. هیچ تعلق سیاسی نداشت. اموالش را مصادره کردند. استار لایت را که از موفق ترین شرکت های ایران بود به هادی غفاری قاتل هویدا دادند وخانه اش را به ولایتی.
حالا خبرنگاری که رفته بود از دیوار خانه ولایتی عکس گرفته بود به شش ماه زندان محکوم شده و رفته است زندان!
بقول شاعر مفلس مغبون:
ای که از کوچه معشوقه ما میگذری
با خبر باش که سر می شکند دیوارش

ما نیز مردمی هستیم


یک قاضی عالیرتبه امریکایی بنام خانم Arny Coney Barrett که توسط آقای ترامپ برای عضویت مادام العمر در دادگاه عالی ایالات متحده نامزد شده است ، امروز در مجلس سنا نتوانست پنح اصل بسیار مهم نخستین اصل قانون اساسی این کشور را به یاد بیاورد .
ما برای آگاهی ایشان که حیات و ممات میلیونها شهروند امریکایی به کف با کفایت ایشان سپرده خواهد شد متمم اصل اول قانون اساسی امریکا را اینجا میگذاریم تا بگوییم ما نیز مردمی هستیم .
First Amendment
Congress shall make no law respecting an establishment of religion, or prohibiting the free exercise thereof; or abridging the freedom of speech, or of the press; or the right of the people peaceably to assemble, and to petition the Government for a redress of grievances.

۲۴ مهر ۱۳۹۹

آقای خفاش


این آقای رشید وطواط اهل شعر و شاعری بود .نویسنده و زبان شناس هم بود . در زمان خوارزمشاهیان زندگی می‌کرد . چون هیکل ریزه میزه ای داشت اسمش را گذاشته بودند وطواط . یعنی خفاش!
این آقای خفاش زبان تند و تیزی داشت . گهگاه امیران و وزیران و خواجگان را با هجوی و دشنامی مشتمال میداد. البته یک عالمه مدح نامه و خایه مال نامه هم برای امیران و وزیران و خواجگان سروده است. شعرهایش چنگی به دل نمیزند اما کتاب معروفی دارد در اسلوب شعر و شاعری . نامش حدایق السحر فی دقائق الشعر .
بگمانم نسخه بدل همان طلا در مس براهنی است .
این آقای خفاش دیوانی دارد با هشتهزار و پانصد و شصت و سه بیت که در زمان آقای طاغوت رحمه الله علیه! چاپ شده است.
این آقای وطواط گاهی که از هجو امیران و وزیران و وکیلان خسته می‌شد گریبان شاعران زمانه اش را میگرفت و مشتمال شان میداد .
این دو بیت یکی از همان مشتمال های اوست:
شاعران زمانه دور از تو
همه دزد و دغا و زن مزدند!
بیت و مضمون و وزن و قافیه را
این از آن ، آن از این همی دزدند!
خداوند رحمت واسعه اش را از این آقای خفاش دریغ نفرمایند ! آمین .

۲۳ مهر ۱۳۹۹

محض احتیاط


یک آقایی با یک فقره چماق فرد اعلا رفته بود پیش دعا نویس که: آقاجان! قربان جدتان بشویم ما ! میخواهیم برویم سفر .از بادیه و بیابان خواهیم گذشت .اما از مار و مور و خوک و گراز و حیوانات وحشی می ترسیم . میشودالتفاتی در حق ما بفرمایید و دعایی برای مان بنویسید تا به گردن مان بیندازیم و از حمله ‌وحوش در امان بمانیم؟
شیخ دعایی نوشت و در پارچه ای پیچید و به گردنش انداخت و گفت :
این دعا ! مادام که در گردن داری ترا از حمله حیوانات وحشی حفظ خواهد کرد اما بهتر است محض احتیاط این چماق را هم با خودت داشته باشی!
آقا! نمیدانید ما توی چه الم سراتی گیر افتاده ایم .
نمیدانید گرفتار چه انشر و منشری شده ایم . چپ میرویم راست میرویم نمی توانیم از چنگ این جعفر قلی آقا ها جان سالم بدر ببریم .حتی توی کوچه آشتی کنان مسجد آقا سید عزیز الله هم یقه مان را میگیرند و یک عالمه لیچار بارمان میکنند . اصلا آقا انگار آدم‌های فضولی مثل ما سر سلامت به گور نمی برند . توی هر کوچه پسکوچه ای هم یک کرور از همین جناب مستطاب حاجی شیخ فضل الله و حشمت الملک و آصف الدوله و رحیم خان چلپیانلو و ‌ قوام الدوله به صف ایستاده اند تا آن چماق بی صاحب مانده شان را تو فرق ما و دیگر بندگان حضرت باریتعالی بکوبند .
آقا! ما که غرقیم. حالا چه یک وجب چه صد وجب ! پس اجازه بفرمایید حرف دل مان را بزنیم .
ما میخواستیم خدمت حواریون و جان نثاران آقای ترامپ و ایضا فداییان زال ممد و ماه تابان و قیف علیشاه و جانعلی صافکار و بادنجان واکس کن ها و پهلوان پنبه های خارجوی و وطنی ! عرض کنیم که اگر خدای ناکرده زبانم لال رویم به دیوارهیچکدام از تعویذ ها و دعاهای این حضرات برای سرنگونی حکومت قیمه و قمه کار ساز نیفتاد بالاغیرتا آن چماق را فراموش نفرمایند . خدا شاهد است روزی بکار میآید !

۲۱ مهر ۱۳۹۹

بیچاره هوشنگ ابتهاج

در این دو سه روزی که از مرگ شجریان میگذرد شاید صدها مقاله و مرثیه و ستایشنامه و فحشنامه و فراقنامه و درد نامه و شاهنامه و زیارتنامه ومدح نامه و غمنامه و جنگنامه و اندوهنامه در باره آن بزرگوار در سراسر عالم نوشته و منتشر شده است اما بقدرتی خدا حتی یکنفر از این خیل عظیم عزاداران و شاعران و مداحان و تبر داران و مرثیه سرایان و قلم بدستان و هتاکان و غوغاییان و هوچیان و سینه چاکان ، یادی از شاعر بزرگ زمانه ما - هوشنگ ابتهاج- نکرده اند و از خود نپرسیده اند که اگر شجریان به چنین جایگاهی رسید بخشی از این موفقیت مرهون پایمردی و تلاش های جانفرسای همین سایه ای است که اکنون در سایه نشسته است و تو گویی که هرگز ز مادر نزاد!!
حالا اگر زبانم لال فردایی یا پس فردایی همین ه. الف. سایه سر به خاک نیستی بساید خواهید دید دو باره همین مرثیه سرایان و مداحان و قداحان و هتاکان و غوغاییان و تبر داران از سوراخ های خود بدر خواهند آمد و از آن پیر پرنیان اندیش قدیسی یا ابلیسی خواهند ساخت
مگر میشود شعری چنین زیبا - به لطافت پرنیان - را از دهان شجریان شنید اما شاعرش را به طاق فراموشی کوفت؟
در این سرای بیکسی کسی به در نمیزند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند
یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کند
کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند
نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند
گذر گهی است پر ستم که اندر او به غیر غم
یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند
دل خراب من دگر خراب تر نمی شود
که خنجر غمت از این خراب تر نمی زند
چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته ات ؟
برو که هیچکس ندا به گوش کر نمی زند
نه سایه دارم و نه بر ، بیفکنندم ار، سزاست
اگر نه بر درخت تر کسی تبر نمی زند
متاسفانه ما ملتی هستیم که به درخت تر که هیچ ، به نهالان نو دمیده و نورسته و نو پا هم تبر میزنیم .