در اواسط سلطنت رضا شاه که مقرر شد تنها آن روحانیونی لباس آخوندی بپوشند که از طرف مراجع بزرگ مذهبی تایید شده باشند ، مرحوم سید جواد ظهیر الاسلام داماد مظفر الدین شاه که به تولیت موقوفات سپهسالار بر گزیده شده بود نامه ای نوشت و ازچند تن از روحانیون خواست که استشهاد او را امضا کنند و گواهی بدهند که او روحانی است .
بسیاری از روحانیون درخواست او را اجابت کرده و استشهاد او را چشم بسته امضا کردند اما یک روحانی بنام حاج میرزا مسیح طالقانی در جواب او چنین نوشت :
بسم الله الرحمن الرحیم. سید جواد اگر درس بخواند البته طلبه است ! والسلام
این آقای ظهیر الاسلام که بعدها به سید جواد امامی معروف شدفرزند سید زین العابدین امام جمعه بود و دختر ناصرالدین شاه « ضیا السلطنه» مادر او بود
از آن ملایان نابکاری بود که تولیت آستان قدس رضوی و تولیت اوقاف مرحوم سپهسالار را بعهده داشت. از یاران شیخ فضل الله نوری و از مخالفان مشروطه بود . بعد ها دختر مظفر الدینشاه را به همسری گرفت و داماد شاه شد و در اولین دوره مجلس سنا بعنوان سناتور انتصابی منصوب شد
جیب هایش هم ته نداشت
