دنبال کننده ها

۹ مهر ۱۴۰۱

روایت یک شاهد عینی از ایران

‏٩ مهر ١۴٠١
ضلع شمالی میدان انقلاب، به طرف بلوار کشاورز، پنجاه متر بالاتر از میدان. راه را بسته بودند و نمی‌شد رفت توی میدان. به سمت دانشگاه تهران که اصلاً. من بودم و همسرم و مادر ٧۴ساله‌اش. چهل دقیقه توقف ایستادیم...
‏کسانی که از سمت دانشگاه برمی‌گشتند، زخمی بودند و فاجعه‌دیده. می‌گفتند چند نفر را کشته‌اند با اسلحه‌. می‌گفتند چند جوان را لباس به تن‌شان پاره کرده‌اند و با باتوم به گرده‌شان کوبیده‌اند. جوانان سطل آشغالی را وارونه کردند. دخترانی بی‌روسری رفتند رویش و رقصیدند.
‏در این بین ناگهان به پای من یک پوکه خورد که داغ بود و درد داشت. نمی‌دانم چه اسلحه‌ای بود. جلوی چشم‌مان چند دختر و پسر را گرفتند سوار ون کردند. یک راننده اتوبوس راه نیروهای امنیتی و موتورسوارها را سد کرد و خودش در رفت!
‏بعد موتورسوارها آمدند. جمعیت را با فحش و اگزوزهای پرصدا ترساندند و پراکندند. دختران و پسرانی از جلوی ما می‌گذشتند و یکی دو نفرشان به ما گفتند چرا انقلاب کردید که ما الان بدبخت بشویم. بی‌فایده بود که بگوییم ما آن موقع هفت سال و هشت سال داشتیم.
‏. در آن جو به کسی نمی‌شد اعتماد کرد. چون حتا ممکن بود بغل‌دستی‌مان یک لباس‌شخصی باشد. فکر می‌کنم ترس یعنی واهمه‌ی پا گذاشتن به وادی‌ ناشناخته‌ها. من امروز بعد از سیزده سال دوباره پا به این وادی گذاشتم. ترسیدم، ولی شناختم. شناختی بیش از قبل.
‏آنچه دیدم دختران و پسرانی بودند که مثل من نمی‌هراسیدند؛ جوانانی که می‌دانند چه می‌خواهند و برایش می‌کوشند، دست خالی و بی خشونت. شاید به‌ظاهر برنده انگشت ترسیده‌ای است که ماشه را می‌چکاند ولی ماجرا نبرد بین روایت‌هاست و اینجا و این لحظه صاحب اسلحه نبرد را باخته.
‏لحظه‌های آخر آنقدر اشک‌آور زدند که دیگر چشم چشم را نمی‌دید. همسرم دستمال‌های آغشته به سرکه برداشته بود. دختری زمین افتاد. کمکش کرد نفسش بالا بیاید. دخترک بهتر شد و ما راه‌مان را از میان دود کورمال کورمال پیدا کردیم و برگشتیم به سمتی که احساس امنیت بیشتری کنیم.
‏مغازه‌ها کرکره‌شان را پایین کشیده بودند و نمی‌‌شد بهشان پناه برد. پاساژهای کتاب هم. ولی خانه‌ها درهاشان را در کوچه‌ها‌ نیمه‌باز گذاشته بودند تا اگر کسی بخواهد راهش دهند و با سرعت این کار را می‌کردند. با اضطرار، ولی مسئولانه. معترضین منزلی را نشان کردند .
‏سر خیابان فرصت که محل اسقرار نیروهای مرموز لباس شخصی یا خانه‌ی مخوف دشمنان آزادی بود. مرتب می‌آمدند روی بام و تراس عکس می‌گرفتند و گزارش با بی‌سیم. منزلی قدیمی است با معماری مدرن سبک اواخر دهه‌ی سی خورشیدی.
‏چند جوان برای جلوگیری از سوزش گاز سطل‌ها را آتش زدند.
‏با عجله دود را شکافتیم و برگشتیم سمت جایی که ماشین را پارک کرده بودیم. خسته، عرق‌ریزان ، ولی خوشحال… بدن‌هایی بودیم که چهل دقیقه توانسته بودیم حجم فیزیکی ناچیز ولی مؤثری را از خیابان پر کنیم و همان لحظه‌ها برایمان غرورآفرین بود.
‏داخل شهر به سمت خانه به شکل غیرعادی شلوغ بود ولی زندگی جریان داشت. تنها تفاوت تک‌و‌توک دخترانی را دیدیم که موها را باز گذاشته بودند تا نسیمی اگر از سمت پاییز وزید، آن‌ها را هرطور می‌خواهد به بازی بگیرد و نه انگار اصلاً در گوشه‌هایی از همین شهر عده‌ای همین حالا .
‏از بهترین و پاک‌ترین فرزندان همین مردم شجاعانه ‌و معصومانه برای تسخیر گوشه‌‌ای از خیابان و فتح گوشه‌ای از قلب ما خنده و گریه را به هم می‌آمیزند تا فقط بتوانند مانند خودشان زندگی کنند

ما ایران رفتنی نیستیم

داشتیم به حرف های آقای رضا پهلوی گوش میدادیم .دیدیم چقدر به راحتی فرانسه صحبت میکند. قبلا هم صحبتش به زبان انگلیسی را شنیده بودیم .زبان فارسی اش هم از زبان فارسی بسیاری از اجله فضلا و دکاتره ای که در دانشگاه های ایران مقام استادی دارند بهتر است.
با خودمان گفتیم : عجب؟ آدمیزادی که در نوجوانی به خارج از کشور پرتاب شده به این راحتی می تواند فارسی و فرانسه و انگلیسی صحبت کند آنوقت وزیر خارجه مملکت مان دو کلام انگلیسی نمیداند . رییس مجلس مان نمی تواند یک متن ساده را بخواند. رییس جمهورمان به لکوموتیو میگوید لکوموتیر . و مموتی مان که در زمان ریاست جمهوری اش تپه نریده ای باقی نگذاشته بود تازگی ها به صرافت آموختن زبان انگلیسی افتاده و با زبان انگریزی کریسمس و سال نو میلادی را بما جماعتی که نه انگلیسی میدانیم ، نه عربی میدانیم ، نه زبان فرانسوی و اسپانیولی میدانیم و نه زبان فارسی سرمان میشود تبریک و تهنیت میگوید.
آن خدا بیامرز اعلیحضرت رحمتی هم چنان انگلیسی و فرانسوی فرمایشات میفرمود که آدم خیال میکرد توی ناف پاریس یا سانفرانسیسکو به دنیا آمده است .
حالا نگویید این آقای گیله مرد هم سلطنت طلب شده است و میخواهد پیزر لای پالان آقای رضا پهلوی بگذارد تا اگر در ایران دری به تخته ای خورد برود آنجا وزیر و وکیل و وردست اعلیحضرت همایونی بشود !
به خدا به پیر به پیغمبر ما سلطنت طلب نیستیم و اگر آقای رضا پهلوی برود ایران شاه بشود . اگر خانم مریم تابان برود ایران رییس جمهور خلق ها بشود . اگر مرحوم مسعود رجوی برود آنجا ولی فقیه بشود . اگر آقای میر فطروس برود ایران وزیر ارشاد بشود . اگر آقای هالو برود وزیر فرهنگ بشود . اگر آقای سروش برود وزیر علوم و آموزش عالی بشود . اصلا آقا اگر همین آقای باراک اوباما برود ایران رییس جمهور بشود ، گیله مردی که ما باشیم ایران رفتنی نیستیم . چهل سال پیش ما را با اردنگی از ایران بیرون انداختند . ما با خودمان قرار گذاشتیم همینجا در ینگه دنیا ریق رحمت را سر بکشیم و همینجا هم ما بسوزانند و خاکستر مان را بباد بدهند . بنا براین لطفا سر جدتان پست و مقامی برای مان در نظر نگیرید . ما ایران رفتنی نیستیم . آخر پدر آمرزیده ها ! ما سه چهارم عمرمان را در فرنگستان گذرانده ایم ، برویم ایران که چه؟ نه زبان شان حالی مان میشود ، نه دروغ و دغل توی کارمان است . نه از مناسبات اجتماعی شان با خبریم ، نه از قوانین شان سر در میآوریم ، برویم ایران که چه بشود ؟ مگر مرده شورشان مرده است؟
بنا بر این ما ایران رفتنی نیستیم .
بقول لوییزای ما : کمپرنده؟!

۸ مهر ۱۴۰۱

اسم من مهساست

اسمم مهسا امینی است
(از توییتر)
‏دختر عمویم کلاس هفتم است. میگوید توی مدرسه اخوند اوردند راجع به حجاب برامون
صحبت کنه،
یک نفر بدجوری میپره به اخونده و میگه: شما به خاطر موهامون مارو میکشید
اخونده عصبانی میشه میگه : بیا بگو ببینم اسمت چیه تو
دختره میگه : من مهسا امینیم
‏⁧‫——-//
‏در بند ۲۰۹ اوین:
‏- تو رو چرا گرفتن؟
‏+ آهنگ خوندم
تو رو چرا گرفتن؟
‏- صبحونه خوردم
تو رو چرا گرفتن؟
‏× توییتری بودم
تو رو چرا گرفتن؟
‏÷ نخبه بودم
تو رو چرا گرفتن؟
‏● بهشون گفتم مهسا سکته نکرده کشتینش
‏⁧‫———//-//———
‏پلیس مرزی آمریکا پرسید چه اتفاقی داره تو ایران می‌افته؟
‏گفتم : مردم بیدار شدن، دارن جمهوری اسلامی رو بیرون می‌کنن.
‏خندید گفت “:
Mullahs are not smart enough not to fuck with women”
‏یعنی آخوندا انقدر با‌هوش نبودن که با زنها در نیوفتن.
‏بهتر از من می‌دونست چه اتفاقی افتاده!
‏#⁧//:::::
‏دقایقی پیش در اکباتان رخ داد !
‏صدای مرگ بر خامنه ای از خونه ها میومد ،موتورسوارها اومدن .
‏یکی‌شون داد زد وگفت : بیا پایین
‏صدا جواب داد : نمیشه
‏موتوری پرسید: چرا ؟ تخمش رو نداری ؟
‏صدا گفت : نه مامانت پیشمه ، زشته 😂😂
-/-//////—
‏شما توییت کن «فراخوان»
۵ دقیقه بعدش میبینی ششصد هفتصد تا از جوانان رشت جمع شدن یه گوشه ، یکیشون دستش تا کتف تو کون آخونده، اون یکی داره جفت پا میره تو صورت لباس شخصی، یکم اونور تر هم یکی فندک گرفته زیر پلیس ضد شورش غر میزنه که این کسکش چرا انقد سخت آتیش میگیره.
‏آمادگی میدانی ۱۰/۱۰.
May be an image of 3 people and text

۷ مهر ۱۴۰۱

قدرت

داشتم با خودم فکر میکردم
اگر جهان را خنیاگران و لولیان و مطربان ودف زنان و شاعران و فیلسوفان اداره میکردند در آنصورت آیا دنیایی بهتر از دنیای گند و گوزکنونی مان نمیداشتیم؟
بعد یادم آمد که شاه اسماعیل صفوی شاعر بود وهیتلر نقاش بود و امام خمینی هم گهگاه به خم زلف کسی گرفتار میشدوغزل های عاشقانه میگفت
پس این '' قدرت '' است که از انسان گرگی درنده خو میسازد

کارخانه تولید ضد انقلاب

هیچ انقلابی در هیچ جای دنیا نتوانسته است همچون حکومت نکبت اسلامی میلیون ها « ضد انقلاب » تولید کند
این انقلاب بود یا کارخانه تولید ضد انقلاب؟
مچکریم جناب آقای جمهوری اسلامی. مچکریم که طی چهل سال فاتحه اسلام را خواندی.
طرح از :احمد سخاورز
No photo description available.

یک مسلمان واقعی کیست ؟

نگاهی به ویژگی های جنبش مدنی و آزادیخواهانه ایران
در گفتگو با شبکه جهانی تلویزیون ملی پارس
Sattar Deldar 09 28 2022

جناب سرهنگ

آقا ! میشود بما بفرمایید چرا ایران اینهمه « جناب سرهنگ » دارد؟
ما هر گوشه و کنار را که نگاه میکنیم می بینیم همه این چماق بدستان و آدمکشان درجه سرهنگی دارند ! مگر درجه سرهنگی را کیلویی میفروشند ؟
آخر مگر میشود هر میرزا حسینقلی خان پیزی افندی دبنگ دیوث شیره مال قرمساق یاردان قلی بنگی که قرابینه و قمه ‌و قداره به کمرش بسته درجه سرهنگی داشته باشد ؟
در دوره آن خدابیامرز برای رسیدن به درجه سرهنگی باید کلی جان کند و کلی آموزش دید . یک ضرب المثلی هم بود که میگفتند : دو صد من استخوان باید که صد من بار بردارد .
اما حالا انگار میروند از کوچه پسکوچه ها و برزن ها و محلات هزار توی چاله میدان و تیر دوقلو و شاه عبدالعظیم و دروازه غار و یافت آباد و نازی آباد و خانی آباد، یک مشت دله دزدان قمه کش ‌و پهلوان پنبه های پیزری و گردنه گیرها و معرکه گیرها و کفتر بازان و معتقدان به سلام و صلوات و تکبیر و ایضا اراذل و اوباش و اشرار طبق بسر را جمع میکنندیک عالمه پیزر لای پالان شان میگذارند یک درجه سرهنگی روی دوشش می چسبانند و یک موزر و یک چماق هم دستش می‌دهند و میگویند : جناب سرهنگ ! حالا برو آدم بکش
طرح از: اردشیر محصص
May be an illustration

۵ مهر ۱۴۰۱

ساکت باش آقا !

آقای فلانی! خانم فلانی!
شما که حالا دوران بازنشستگی را میگذرانی.
شما که در این چهل و سه سال هیچیک از پیش بینی ها و رهنمود ها و تفسیرهای تان درست از آب در نیامده.
شما که هنوز هم در حال و هوای صمد آقا و سرکار استوار و فردین و آغاسی و شهین و مهین و فلان آتشپاره کاباره های تهران قدیم هستی.
شما که از دور دستی بر آتش داری و خیال میکنی ایران امروز همان ایران عصر آن اعلیحضرت رحمتی است
شما که میزان شقاوت و رذالت این اعلیحضرت زحمتی امروزی را بدرستی نمی شناسی.
شما که حتی زبان این نسل بجان آمده و تحقیر شده را نمی فهمی.
شما که اینجا در ساحل امن و امان نشسته ای و «پینیا کولادا » نوش جان میفرمایی ،
بیا جوانمردی کن لطفا برای نسل جدید ، برای همین دختران و پسرانی که با دست خالی به جنگ اهریمن رفته اند رهنمود صادر نفرما
آنها که شما و نسل شما (از قبیل سروش و گنجی و سازگارا و نوری زاده ) را باعث تباهی و سیاهروزی خود میدانند نه به رهنمود های خردمندانه شما نیازی دارند و نه اساسا شما را داخل آدم میدانند.
بنا بر این لطفا ساکت بمانید و بقول عفت خانم مان همان « پینیا کولادای » خودتان را میل بفرمایید !
زیاده عرضی نیست.

زلزله در ایران

بر اساس گزارش مرکز زلزله نگاری بین المللی زلزله بسیار شدیدی به قدرت هیجده ریشتر بیش از یکصد و پنجاه شهر ایران را لرزانده است.
این زلزله که کانون اصلی آن تهران بوده است در شهرهای قم و مشهد و اشنویه و تبریز و شیراز و بسیاری دیگر از شهرهای ایران خساراتی ببار آورده و موجبات فرار ملایان را فراهم کرده است.
گزارش ها نشان میدهد که شدت این زلزله بقدری بوده است که بیت رهبری فرو ریخته و آقای عظما همراه با سیصد تن از آیات عظام و علمای اعلام در زیر آوار سنگین آن دفن شده اند.
مرکز زلزله نگاری بین المللی میگوید: پس لرزه های این زلزله آنچنان سنگین بوده است که هزاران تن از ملایان بمدت یازده روز از بازگشت به خانه ها و کاخ های خود خودداری کرده و قصد خروج از ایران و مهاجرت به کانادا و ونزوئلا و لبنان و دبی و قطر و عراق و اقالیم سبعه را دارند .
بزودی گزارش های مفصل تری از این زلزله سهمگین را تقدیم شما خواهیم کرد .
May be an illustration of text

۴ مهر ۱۴۰۱

نوخاستگان

….و ندانم تا این « نوخاستگان»در این دنیا چه بینند که فرا خیزند و مشتی حطام گرد کنند، وز بهر آن خون ریزند و منازعت کنند، و آنگاه آنرا آسان فرو گذارند و با حسرت بروند.
« ابوالفضل بیهقی»

اینهمه عنتر آمده به عشق رهبر آمده

سال ۱۳۵۶ بود . در تبریز بودم . صبح پاشدیم دیدیم بانک ها و سینماها و حزب رستاخیز را سوزانده اند . شهر در دود و آتش غرق شده بود . همگان غافلگیر شده بودند . از استاندار و ساواک بگیر تا بقال و عطار و مردم عادی.
همه از خودشان می پرسیدند : چه اتفاقی افتاده ؟چه کسانی شهر را به آتش کشیده اند ؟ پس ساواک و شهربانی و ارتش و ژاندارمری و سازمان دفاع غیر نظامی کجا بودند؟
هیچکس پاسخی برای این پرسش نداشت.
چند روزی گذشت . بخشنامه آمد که فلان روز و فلان ساعت اجتماع عظیم مردم شاهدوست و میهن پرست تبریز در برابر استانداری آذربایجان شرقی بر گزار خواهد شد.
روز موعود فرا رسید . کارگران و کارمندان و دانش آموزان را به زور به میدان آوردند . من خبرنگار رادیو بودم . وزیران و وکیلان آمدند و شعار دادند و نعره کشیدندو سخن هاگفتند. و ما حصل سخنان شان اینکه : اینها مشتی خرابکار بودند که از آنسوی مرزها آمده بودند!
مردم به ابلهی مقامات خندیدند چرا که معترضین نه از آنسوی مرزها آمده بودند و نه خرابکار بودند. اینها همان عباس آقای بقال و اکبر آقای عطار و مش حسینقلی نانوا بودند.
یکسالی نکشید که بنیاد های یک نظام کهن فروریخت و نه از تاک نشان ماند و نه از تاک نشان .
اکنون پس از چهل و سه سال گویی تاریخ تکرار میشود . مردم به جان میآیند و به اعتراض بر میخیزند . نایب امام زمان دستور تیر و شکنجه و شلاق میدهد . مردم با دستان خالی به جنگ ابلیسان میروند .شهر ها به خون آغشته میشود . حکومتیان همچون ابلهان دوران شاه راه پیمایی فرمایشی بر گزار میکنند. نعره میکشند . دشمن دشمن میگویند . مشت ها به هوا بلند میکنند . اما مردم به ریش شان میخندند و میگویند :
اینهمه عنتر آمده
به عشق رهبر آمده
سوگند به آزادی که تا یکسال دیگر هیچ نشان و نشانه ای از حکومتی بنام جمهوری اسلامی در میهن مان وجود نخواهد داشت .
تاریخ قانونمندی های خود را دارد .
به امید آن روز

ترس و خشم

یکی از ویژگی های شگفت انگیز جنبش کنونی مردم ایران این است که دیگر از شعارهای انحرافی در آن خبری نیست.
دیگر « رضا شاه روحت شاد» و « یاحسین میر حسین» در این قیام سرتاسری جایی ندارد و مردم ما از کران تا کران میهن دردمند ما شعار « زن، زندگی، آزادی » سر می‌دهند
بقول جان اشتاین بک در کتاب خوشه های خشم وقتی« ترس» به « خشم» تبدیل شود همه دیوارها را خواهد شکست .
اینک به عریانی می بینیم آن دیوارهای ترسی را که ملایان در این چهل و سه سال با اعدام و کشتار و شکنجه و سرکوب برای حفظ امنیت خود ساخته بودند چگونه در برابر خشم فرزندان ما فرو می ریزد.
باش تا صبح دولتش بدمد .
May be an illustration of text that says '6 hamidnikkhah 天'