دنبال کننده ها

۲۶ اسفند ۱۴۰۰

مدینه باد به اهل مدینه ارزانی

آقا ! ما رفتیم
لابد می پرسید کجا ؟
خدمت تان عرض کنیم ما تصمیم گرفته ایم دار و ندارمان را بفروشیم برویم جایی گم و گور بشویم .بقول معروف: مدینه باد به اهل مدینه ارزانی .
آقا ! دانشمندان میگویند هر بیست و شش میلیون سال یکبار تمامی جانداران کره زمین بطور دستجمعی میمیرند . گناه این کشت و کشتار را هم گذاشته اند گردن سیاره ای بنام « سیاره نهم » که گویا در منظومه شمسی به گشت و گذار مشغول است .
این جناب سیاره نهم که ده برابر کره زمین وزن شان است تنها هنرشان این است که رگباری از شهاب های کشنده تولید میفرمایند و باعث مرگ دستجمعی جانداران - از جمله ما آدمیان بیگناه !!! -می‌شوند .
حالا چرا این سیاره نهم چنین مسئولیت خطیری را بر دوش مبارک شان گرفته اند و باعث بد نامی خودشان و تبرئه ما آدمیان بیگناه شده اند ما بی خبریم .
آقا ! ما اصولا آدم بد شانسی هستیم . ابدا یک جو‌شانس نداریم . از زور ناچاری به یابو میگوییم خانباجی . می ترسیم فردا پس فردا این جناب سیاره نهم دوره بیست و هفت میلیون ساله اش به پایان رسیده باشد و بخواهد ما را شهاب باران بفرماید . بهمین خاطر است میخواهیم جل و پلاس مان را جمع کنیم بزنیم به چاک جاده و این چهار روز آخر عمرمان را در غاری ، سوراخ سنبه ای ، جایی ، پنهان بشویم بلکه دست این عالیجناب سیاره نهم بما نرسد .
آخر هیچکس نیست به این سیاره نهم بفرماید که : جناب آقای سیاره نهم ! ما آدمیان که داریم به میمنت و مبارکی نسل بشر را از روی کره زمین منقطع میفرماییم ، شما دیگر چرا زحمت بیهوده میکشید ؟ حالا نمیتوانید چهار صباحی دندان روی جگر بگذارید تا ما آدمیان بیگناه تیشه به ریشه خودمان بزنیم و کره زمین را از لوث وجود خودمان پاک بفرماییم ؟

اسطوره سیاوش و فلسفه چهار شنبه سوری

اسطوره سیاوش و فلسفه چهار شنبه سوری
در گفتگو با شبکه جهانی تلویزیون ملی پارس
Sattar Deldar 03 16 2022

۲۴ اسفند ۱۴۰۰

تعمیر میکنیم .... تعمیر میکنیم

پای چراغ قرمز ایستاده بودیم چشم مان افتاد به وانت جلویی مان . دیدیم روی بدنه اش نوشته است:
We repair what your husband fixed
(هر چه را شوهرتان تعمیر کرده است تعمیر میکنیم)
ما را می بینی ؟ خنده مان گرفت . گفتیم نکند زن مان به اینها زنگ زده و از خرابکاری های مان برای شان گفته است ؟ والله از این فرزندان حضرت حوا هر کاری بر میآید ! هیچ بعید نیست راز مان را بر ملا کرده باشد !
آقا ! ما از هر انگشت مان صدتا هنر می بارد ! اما کیست که قدر ما را بداند ؟ مثلا
گاهی اوقات توی خانه مان لوله آبی ؛ کامپیوتری ، تلفنی ، يخچالی ؛ ماشين آبميوه گيری ای ؛ چيزی ؛ خراب ميشود . ما که نميدانيم چه مرگ شان است .ميرويم يک عالمه آچار - از آچار پيچ گوشتی بگير تا آچار سه تفنگه و آچار فرانسه و آچار چپقی و آچار کلاغی و آچار هفت سر و آچار جغجغه ای - ميآوريم و پيچ و مهره های شان را با دقت و وسواس باز ميکنيم . کلی هم ملاحظه کاری ميفرماييم نکند بعدا نتوانيم وصله پينه شان بکنيم . خلاصه با دقت همه پيچ و مهره ها را باز می کنيم و آنها را روی يک پارچه سفيد می چينيم و بعد از اينکه نگاهی به دل و روده يخچال يا ماشين آبميوه گيری انداختيم يکی دو تا قل هو الله احد الله الصمد می خوانيم و توی آنها فوت می کنيم بعدش مثل بچه آدم ميآييم پيچ و مهره ها را ببنديم . يکی شان را می بنديم می بينيم نميدانيم دومی اش را از کجا کنده ايم ! خلاصه اينکه سه چهار ساعت يکی توی سر خودمان ميزنيم و يکی هم توی سر پيچ و مهره های فلکزده و دست آخر می بينيم که هفت هشت تا پيچ و مهره اضافی روی دست مان مانده که نميدانيم بايد چه کارشان بکنیم.
حالااگر شما در خانه تان تلویزیونی ؛ کامپیوتری ؛ یخچالی ، ماشینی ، چیزی دارید بدهید ما برای تان تعمیرش کنیم ؛ قول میدهیم مشتری همیشگی ما بشوید
به حرف های همسر جان مان هم که اسم مان را گذاشته حاج آقا خرابکار زیاد توجه نفرمایید . خانم ها را که می شناسید !

تنهایی ..... تنهایی

خداوند این آقای امام خمینی را در آن دنیا با اولیا و انبیا و ایضا با لنین و مائو و برادران توده اکثریتی و حجت الاسلام جناب آقای فیدل کاسترو محشور بفرماید !
در همان دوران طلایی امام خمینی ! آدم را میگرفتند می انداختند توی یک سوراخی که هیچ روزنه ای به هیچ جا نداشت . هیچ صدایی هم از هیچ جایی شنیده نمیشد . نور و روشنایی هم نبود . باید روی کف سیمانی سرد و نمناک می نشستی و در آن ظلمات خدا خدا میکردی سوسکی ، مورچه ای ، مگسی ، کرمکی ، چیزی از یک سوراخ سنبه ای بیاید تا بتوانی با او رفیق بشوی و درد دل کنی .
دو روز بعد که برایت دویست سال میگذشت یک آقای بوگندوی ریشوی مسلمان نماز خوانی از راه میرسید و کاغذ و قلمی جلویت میگذاشت و میگفت بنویس !
و تو هم برای اینکه از آن دخمه ظلمانی خلاص بشوی گناهانی را گردن میگرفتی که از زمان حضرت آدم تا دوران طلایی امام خمینی از فرزندان حضرت حوا سر زده بود . حتی کار بجایی میکشید که حاضر بودی یکی از برادران مومن مسلمان طنابی بیاورد و ترا در همان دخمه ظلمانی به دار بیاویزد تا از آن نکبت و حقارت و شکنجه و تنهایی خلاص بشوی .
چهل سال پیش ما چنین روزهایی زندان بودیم. بهار داشت میآمد اما ما را پرت کرده بودند توی زمهریر زمستانی ظلمانی .
گفتیم چهار کلام بنویسیم یادمان نرود قدر گل و نسیم و بهار و آزادی مان را بدانیم
May be an image of flower, nature and tree

۲۲ اسفند ۱۴۰۰

سرزمین عجایب

یک جهانگرد اروپایی که بهنگام ساختن میدان مشق تهران در ایران بوده است دریادداشت های خود می نویسد :
« ایرانی ها مردمان عجیبی هستند ، توپ ندارند توپخانه ساخته اند ، قشون ندارند اما میدان مشقی ساخته اند که بزرگ‌ترین میدان مشق عالم است .»
از آن زمان تاکنون انگار احوالات ما چندان تغییری نکرده است .
بزرگ‌ترین منابع نفت ‌و گاز جهان را داریم اما نیروگاه هسته ای میسازیم !
خودمان بقول معروف از بی کفنی زنده ایم اما در دوره آن خدابیامرز میرفتیم در سنگال ( لابد بخاطر گل جمال عالیجناب لئوپولد سدار سنگور شاعر شهیرشان ) میلیون ها دلار خرج میکردیم و در آن مملکت شهری میساختیم و اسمش را هم میگذاشتیم شهر شهبانو فرح!
حالا هم که هشت مان گروی نه مان است و میلیونها نفر نه بختی در زمین و نه تختی در آسمان دارند میرویم در عراق و سوریه و لبنان و فلسطین و ونزوئلا و بورکینافاسو طرح های عظیم عمرانی به اجرا در میآوریم تا تمام دنیا به ریش مان بخندند .
میگویند ملا نصر الدین یک شاهی میگرفت سگ اخته میکرد یک صنار میداد میرفت حمام !
حالا حکایت ماست
یعنی ما ایرانی ها هیچوقت نباید با تعقل و خرد ورزی آشتی کنیم ؟ مگر جناب مولانا نفرموده است که :
کار خود کن کار بیگانه مکن
در زمین دیگران خانه مکن
بقول حضرت سعدی:
طلب کردم ز دانایی یکی پند
مرا فرمود با نادان مپیوند !