چرا نام دانشگاه صنعتی آریامهر را دانشگاه شریف گذاشته اند ؟ شریف کیست و چه خدمتی به ایران و ایرانیان کرده است؟
چرا ایرانیان از تازیان شکست خوردند ؟
یاد داشت های حسن رجب نژاد - کالیفرنیا
۷ دی ۱۴۰۱
سیگار میکشی ؟
میخواستم بروم دکتر .
نوا جونی گفت : بابا بزرگ ! من هم همراهت میآیم .
رفتیم دکتر . دکترم یک جوان امریکایی است با یک گیسوی بلند .
وقتی چاق سلامتی تمام شد دکتر معاینه ام کرد و گفت : سیگار میکشی ؟
گفتم : نه !
همین موقع چشمم به نوا افتاد . دیدم چنان نگاهم میکند که همین حالاست آبرو حیثیت ما را به باد بدهد .
گفتم : البته گاهگداری که اوقاتم گه مرغی میشود یکی دو تا سیگار دود میکنم و والسلام .
آمدیم بیرون . نوا پرسید : بابا بزرگ ! قبلا سیگار میکشیدی ها ! حالا ترک کرده ای ؟
گفتم : ترک ترک که نه ، گاهگداری پکی میزنم . (به بچه های امروزی که نمیشود دروغ گفت . بابای آدم را میسوزانند )
شروع کرد به نصیحت کردنم که : بابا بزرگ ، سیگار برای قلب آدم کلی ضرر دارد ها . بابای من هرگز لب به سیگار نزده است .
بعد از ملاقات با دکتر رفتیم با هم ناهار خوردیم . آرشی جونی سرما خورده بود و نتوانسته بود با ما بیاید . نوا جونی یک لقمه غذا میخورد و میگفت : کاشکی آرشی جونی هم اینجا بود .
آرشی جونی بد جوری سرما خورده و سرفه میکند . رفتیم ده تا داروخانه را بالا پایین رفتیم نتوانستیم قرص سرما خوردگی کودکان گیر بیاوریم . نمیدانم چه اتفاقی افتاده در سراسر کالیفرنیا یکدانه قرص سرما خوردگی گیر نمیآید .یادم باشد به دفتر آقای پرزیدنت بایدن زنگ بزنم و بگویم آقای رییس جمهور ! بجای فرستادن چهل و سه میلیارد دلار توپ و تانک و ابزارآلات آدمکشی به اوکراین لطفا اگر زحمتی نیست دستور بفرمایید قرص سرما خوردگی برای مردمان کالیفرنیا بفرستند تا کودکان ما در این زمستان بی پیر اینطوری در تب نسوزند.
این عکس را هم نوا جونی امروز از بابا بزرگ گرفته است
۶ دی ۱۴۰۱
زمستان در زمستان
شاد بوده است از این جهان هرگز
هیچکس ، تا از او تو باشی شاد ؟
داد دیده است از او به هیچ سبب
بیرون باران میبارد . چه بارانی هم ، بهار زود رس ما به زمستانی سرد بدل شده است.
از نیمه های شب چنان بارانی میبارد و چنان باد سهمناکی میوزد که پنجره های خانه ام میلرزد. از زوزه باد و از شلاق باران بیدار شده ام .
داشتم خواب میدیدم.در خواب همین شعر رودکی را می خواندم. برای خانم جوانی که نمیدانستم کیست. بیدار شدم . ساعت چهار و چهار دقیقه بامداد بود .
حالا زوزه باد نمیگذارد بخواب بروم . نشسته ام شعر رودکی میخوانم. فردا باید بروم دکتر . کجایم درد میکند ؟
کجایم درد نمیکند؟ زوزه باد نمیگذارد بخوابم . زمستان در زمستان است . چرا عمر بهار و گل و شبنم اینقدر کوتاه است ؟
این جهان پاک خواب کردار است
آن شناسدش که دلش بیدار است
نیکی او به جایگاه بد است
شادی او بجای تیمار است
کنش او نه خوب و چهرش خوب
زشت کردار و خوب دیدار است
باران همچنان شلاق میزند . باد زوزه میکشد . و من خواب از سرم پریده است
رودکی اما رهایم نمیکند :
شاد زی با سیاه چشمان شاد
که جهان نیست جز فسانه و باد
ز آمده شادمان بباید بود
وز گذشته نکرد باید یاد
باد و ابر است این جهان و فسوس
باده پیش آر هر چه بادا باد
۵ دی ۱۴۰۱
زبان شمشیر
اینجا در شهرما کنار کاخ قدیمی دادگستری ، زنگ بسیار بزرگی را آویخته اندکه هر بار از کنارش رد میشوم بیاد زنجیر عدل انوشیروان عادل ! می افتم . همان شاهی که مزدک را کشت ، پدر را به زندان افکند ، و بنا بنوشته سیاست نامه خواجه نظام الملک طوسی « در یک روز هفتاد هزار مزدکی بکشت »
چند قدم که پایین تر میروم تندیس مردی آویخته بر دار را بر دیوار ساختمانی قدیمی می بینم که یادگار کشت و کشتارهای زمانه ای است که کاشفان فروتن طلا به افسون کشف طلا هزار هزار از فراسوی گیتی به این شهر میآمدند و گذر برخی از آنان بر دار می افتادو لاجرم کاشفان فروتن شوکران میشدند
بگمانم شباهت هایی است بین آن زنجیر عدل انوشیروانی و این زنگ آویخته بر کاخ دادگستری در این سوی دنیا
گویی « عدالت» در همه جای جهان به یک زبان سخن میگوید : زبان شمشیر
بم .... بام
برف میبارید . چنان برفی میبارید که چهار قدم جلویم را نمیدیدم . آهسته و ترسان رانندگی میکردم . در جاده ای کوهستانی و خلوت و پیچاپیچ .
رادیو را روشن کردم . خبر آمد که جایی در دنیا زلزله آمده و هزاران تن کشته شده اند . نفهمیدم کجا . نام « بام » به گوشم آمد . با خود گفتم : بام دیگر کجاست؟
رسیدم خانه . صبح که بیدار شدم دیدم « بام » همان « بم » ماست . بم کرمان .
و دانستم ارگ بم بکلی ویران شده است.
و دانستم ایرج بسطامی هم زیر آوار جان داده است .
و دانستم امداد گران امریکایی به کمک ایرانیان شتافته و دو بیمارستان صحرایی ایجاد کرده اند .
و دانستم عده ای از زاغ سار اهرمن چهرگان رفته اند پشت چادر های امریکاییان شعار داده اند مرگ بر امریکا.
و نیز دانستم چادر ها و اقلام کمکی شان بعد ها در میدان قزوین فروخته شده است ! آنزمان هنوز مرغانه دزدان شتر دزد نشده بودند !
و همه اینها بیست و یک سال پیش بود . در چنین روزی . در روز کریسمس .
۴ دی ۱۴۰۱
نوا جونی و بابا بزرگ
شب کریسمس را با نوا جونی و آرشی جونی گذراندیم .
نوا جونی تا مرا دید کشاندم پای آیینه و گفت : بابا بزرگ ! می بینی ؟ قد من از قد تو بلند تر شده ! من زانوهایم را خم کردم که یعنی بله بله ! شما از من بلند تر هستی . پدر سوخته انگاری هفته ای یک وجب قد میکشد .
آرشی جونی چنان با اسباب بازی ها و هدایای کریسمس اش سرگرم بود که نشد بیاید بابا بزرگ را بغل بکند بگوید آی لاو یو بابا بزرگ ! یکی دو ساعتی با اسباب بازی هایش بازی کرد و رفت گرفت خوابید.
نوا جونی می پرسید : بابا بزرگ ! ماه آینده سفر مکزیک با ما میآیی یانه ؟
گفتم : میآیم
چنان خوشحال شد که چند باری پرید و جهید و شادی کرد و گفت : عاشگتم !
قرار است تعطیلات سال نو بیایند پیش ما برویم برف بازی. آرشی جونی و نوا جونی مشت مشت برف توی یقه بابا بزرگ بریزند و قاه قاه بخندند . پدر سوخته ها !
