گيله ‌مرد

۳۰ بهمن ۱۳۹۸

ما هم روزگاری جوان بودیم !
بقول شاعری مغموم و مغبون:
جای پای گذشتن عمر است
اینکه خوانند چین پیشانی.....

Image may contain: 2 people, including Nasrin Sheykhani, people smiling, people sitting, people standing and outdoor

Image may contain: 2 people, including Nasrin Sheykhani, people smiling, people sitting

Nasrin Sheykhani, Banoo Saberi and 130 others

47 Comments

CommentShare

Comments

Most Relevant

Write a comment...

Mort Shahmir

گیله جان، بگفته شادروان رهی معیری:
موی سپید را فلکم رایگان نداد
این رشته را به نقد جوانی خریده ام

Sheykhani Gilemard replied

1 Reply

Shahla Shahidi Sheykhani Gilemard Jan,
بقول اجانب، ( استقفرالله )
نام ايزد، جاى پاى روزگار، هردوى شماره رو تبديل به قالى كرمان و تابلوهاى زَرنگارِ ِنصف جهان كرده. …See More

- Author
  
  Sheykhani Gilemard Shahla Shahidi
  شهلا جان
  پیری را نمی توان لاپوشانی کرد…See More
  
  2
  
  Like
  
  Reply
  
  1d

View 1 more reply

Setareh Ghaemi

هر دو عکس جدید ه؟ یا ما را سر کار گذاشتید؟ ده بار عکسها را بزرگ کردم و بنظر نمیاید قدیم و جدید باشد

View 2 more replies

- Author
  
  Sheykhani Gilemard Setareh Ghaemi
  همسرم میگوید این عکس ها مربوط به هیجده سال پیش است
  آدم که پیر میشود حساب سال و ماه هم از دستش در میرود
  
  1
  
  Like
  
  Reply
  
  1d

View 1 more reply

Parvin Keshvadi

گیله جان .
که این برف پریشان برسر هر بام می بارد دلتان شاد روزتان خوش .

Sheykhani Gilemard replied

1 Reply

View 17 more comments

Sheykhani Gilemard

February 17 at 2:13 PM

در پرسه های در بدری

دوستانی که خواهان خواندن کتاب « در پرسه های دربدری» بوده اند می توانند آنرا روی اینترنت بخوانند
البته این کتاب سی و پنج سال پیش نوشته شده و حدیث دربدری های نسلی است که در جستجوی عدالت و آزادی به بیراهه رفت و تاوان سنگینی پرداخت و سرانجام فاضلاب متعفن بویناکی بنام « جمهوری اسلامی » را برای نسل های آینده بر جای نهاد

ketab - sherkat ketab - ketab.com - ketab corp - entesharat mehrandish - شرکت کتاب خوانندگان گرامی چنانچه در دریافت و خواندن کتاب، مجلات و یلوپیج شرکت کتاب با مشکلی برخورد کردید خوشحال می شویم که ما...

BOOKS.GOOGLE.COM

در پرسه های دربدری

Nasrin Sheykhani, Mina Siegel and 48 others

12 Comments2 Shares

CommentShare

Comments

Most Relevant

Write a comment...

Author

Sheykhani Gilemard

بگمانم در چهار بخش جداگانه است
باید روی هر بخش کلیک کنید
اگر باز نشد میتوانید هفت قدم بطرف قبله بردارید و کمی دعای ندبه بخوانید شاید آقای باریتعالی به یاری تان بیاید !!

View 1 more reply

- Author
  
  Sheykhani Gilemard Mina Siegel مینا جان . شما همان انجزه منجزه را بخوانید کافی است
  
  1
  
  Like
  
  Reply
  
  1d

View 1 more reply

Simon Sanati

گیلی جان دمت گرم بلاخره یک روشی پیدا کردی که من لازم نباشد مهمان شما شوم (و البته در دنباله سه ماه بردگی در مزرعه یا پرتاب از پل گلدن گیت). همین امشب خواهم خرید و شروع به خواندن خواهم کرد. باز هم ممنون

- Author
  
  Sheykhani Gilemard Simon Sanati
  چی چی را خواهی خرید سیمون؟
  روی هر قسمت کلیک کن داستانها را بخوان…See More
  
  Like
  
  Reply
  
  1d

View 2 more replies

Alireza Tohidloo

جناب گیله مرد ..چرا فقط ۲۹ صفحه ؟!

Simon Sanati replied

2 Replies

Reza Niapour

واقعا جناب گیله مرد.

Sheykhani Gilemard

February 16 at 1:02 PM

کهن ترین آهنگ دنیا!!
این آهنگ سه هزار و چهار صد سال پیش ساخته شده است

Uncovered in Syrian cave

About this website

FAROUTMAGAZINE.CO.UK

Listen to the oldest song in the world which was written 3,400 years ago

Uncovered in Syrian cave

Sheykhani Gilemard

February 15 at 10:57 AM

یک اتفاق ساده

« از داستان های بوئنوس آیرس »

رفته بودم وزارت خارجه . رفته بودم با رفیقم - آقای خاکپور - خدا حافظی کنم....

Nasrin Sheykhani, Mina Siegel and 114 others

29 Comments3 Shares

CommentShare

Comments

Most Relevant

Write a comment...

Rahim Habibian

گیله مرد عزیز، من این کتاب را چطور می‌توانم تهیه کنم؟

View 3 more replies

- Author
  
  Sheykhani Gilemard Iraj Khabarnet
  ایرج جان
  بسیار بسیار سپاسگزارم …See More
  
  Like
  
  Reply
  
  2d

View 1 more reply

Ahmad Moghimi

جناب شیخانی، خاطراتتان جالب ا‌ند و روایات آرژانتین جذاب تر. یک سوال داشتم و اینکه با داشتن چنان معرف و چنین تحویل گرفتن، چرا رفتنتان به آمریکا آنقدر طول کشید؟

View 1 more reply

- Mark Alanoor
  بگمانم شبيه سفارتشان در رُم باشد كه گفتند تا ورقه أقامت ايتاليا را نداشته باشي حتي اپليكيشن ويزا ( مهاجر يا غيرمهاجرتى) را هم نميتواني پُر كنيد !
  
  Like
  
  Reply
  
  3d

Nasser Razavi E

اقا سیمکا فروشی سراغ نداری ؟

- Author
  
  Sheykhani Gilemard Nasser Razavi E
  
  https://images.app.goo.gl/qkzumATEH1mRJSLF8
  
  GOOGLE.COM
  
  Image: Matra Bagheera - Wikipedia
  Image: Matra Bagheera - Wikipedia
  
  Like
  
  Reply
  
  Remove Preview
  
  2d

View 1 more reply

Alireza Naseri

يك سوال شيطنت اميز ذهنم را مشغول كرده بپرسم؟😈

- Author
  
  Sheykhani Gilemard Alireza Naseri هرچه میخواهد دل تنگت بپرس
  
  Like
  
  Reply
  
  4d

View 10 more replies

View 4 more comments

کهن ترین آهنگ دنیا!!
این آهنگ سه هزار و چهار صد سال پیش ساخته شده است

Uncovered in Syrian cave

۲۶ بهمن ۱۳۹۸

یک اتفاق ساده

« از داستان های بوئنوس آیرس »

رفته بودم وزارت خارجه . رفته بودم با رفیقم - آقای خاکپور - خدا حافظی کنم.
آقای خاکپور را یکی دو سالی بود می شناختم . یکی دو سالی بود با هم رفیق شده بودیم . رفاقت ما هم داستانی دارد .
یک روز وسط های تابستان از شیراز پا شده بودم آمده بودم تهران . در میدان فردوسی توی آن دود و غوغا و گرما، یک ماشینی از پشت کوبید به ماشین ما . پیاده شدیم . چراغ های عقب ماشینم خرد و خاکشیر شده بود .آقایی که به ماشین ما کوبیده بود پیاده شد و عذری خواست و گفت : برای آنکه راه بندان نشود برو دو تا خیابان بالاتر آنجا بایست من میآیم آنجا .رفتم آنجا . ده دقیقه ای ایستادم . عرق ریزان و خسته از راه رسید و گفت :
بسیار متاسف هستم . من مقصر بودم . خرجش را هر چه باشد میدهم
گفتم: این ماشین فرانسوی است . سیمکا ماترا است . هیچیک از وسایل یدکی اش اینجا پیدا نمی‌شود . باید سفارش بدهیم از فرانسه بیاورند .
خودش را معرفی کرد و گفت : من خاکپور هستم . در وزارت خارجه کار میکنم . مشخصات ماشینت را بده بگویم همکارانم ازفرانسه برایت بفرستند .
مشخصات ماشینم را دادم . خودم را هم معرفی کردم: حسن بن نوروزعلی!
پا شدم رفتم شیراز . دو هفته بعدش آقای خاکپور زنگ زد و گفت : متاسفانه وسایل یدکی چنین اتومبیلی در فرانسه هم گیر نمیآید .
گفتم : فدای سرت!
گفت : حاضرم همه خسارتت را بدهم .
گفتم : جانت بسلامت باد ! خسارت نمی خواهم .
و از همانجا با هم رفیق شدیم .
گهگاهی که به تهران میآمدم به دیدارش میرفتم و با هم ناهاری شامی میخوردیم .
حالا آمده بودم با آقای خاکپور برای همیشه خدا حافظی کنم
پرسید : کجا میروی؟
گفتم : بوئنوس آیرس
گفت : جا قحط بود ؟
گفتم : تنها جایی که توانستم بی درد سر ویزا بگیرم همین بود .
گفت : آنجا کسی را می شناسی ؟
گفتم : فقط مرغان هوا را !!
گفت : در بوینوس آیرس رفیقی دارم که در دفتر سازمان ملل متحد مقام مهمی دارد . آلمانی است .شماره اش را میدهم . وقتی رسیدی بوینوس آیرس زنگ بزن و بگو رفیق خاکپور هستی . اسمش دکتر کوهل است . رفیق بسیار خوبی است.
رسیدیم بوینوس . زنگ زدیم به دکتر کوهل . خانمی که گوشی را برداشت گفت دکتر کوهل یکی دو هفته ای است به آلمان منتقل شده است .آنگاه پرسید آیا می تواند کمک مان کند ؟
گفتیم : والله ما از ایران گریخته ایم . آمده ایم اینجا . هیچ تنابنده ای را هم نمی شناسیم . میخواستیم دکتر کوهل کمک مان کند برویم امریکا !
نشانی خودش را داد و گفت : فردا اتوبوس خط فلان را سوار میشوید و فلانجا پیاده میشوید و میآیید پیش ما .
فردایش رفتیم سراغش . دیدیم دم و دستگاه عریض و طویلی است اما ندانستیم چیست.
ما را با مهربانی پذیرا شدند . داستان زندگی مان و پرسه های در بدری مان را برایشان تعریف کردیم و گفتیم میخواهیم برویم امریکا .
کاغذ سبز رنگی دست مان داد و گفت : فردا اتوبوس خط فلان را سوار میشوی میروی اینجا . همین کاغذ را به راننده نشان بده آنجا که باید پیاده شوی پیاده ات میکند
فردایش رفتیم خیابان ریوا داویا . نزدیکی ساختمان کنگره ملی آرژانتین . ساختمانی دو طبقه با درهای چوبی زیبا . خانمی جوان و زیبا ما را پذیرفت . خیلی عزت و احترام مان کرد . فی الواقع دم مان را تو بشقاب گذاشت و یک عالمه هم پیزر لای پالان مان چپاند !یک کلام انگلیسی نمیدانست . ما هم یک کلام اسپانیولی نمیدانستیم . دخترکی آمد و مترجم مان شد .
ای بسا هندو و ترک همزبان
ای بسا دو ترک چون بیگانگان
پس زبان محرمان خود دیگر است
همدلی از همزبانی بهتر است
گفتیم : میخواهیم برویم امریکا . شما چه کمکی می توانید بما بکنید ؟
یکی دو‌ساعتی گپ‌زدیم . قصه زندگی مان را باز گفتیم . گفتیم نهیب حادثه بنیاد ما ز جا کنده است . او هم تند تند حرف های مان را یاد داشت می‌کرد . دست آخر کشوی میزش را باز کرد و ده تا اسکناس بیست دلاری در آورد و داد دست مان .
با حیرت گفتیم : این پول برای چیست ؟ گفتند : مادامی که پرونده تان در دست بررسی است همه خرج و مخارج تان بعهده ماست.
پول را پس دادیم و گفتیم: اگرچه روزگار آیینه را محتاج خاکستر کند اما:
ما آبروی فقر و قناعت نمی بریم
با پادشه بگوی که روزی مقرر است .
ما به پول احتیاجی نداریم . اگر می توانید کمک مان کنید برویم امریکا . ......

و همین آشنایی مان با آقای خاکپور مسیر زندگی مان را عوض کرد که خود داستان بلندی است .
به یک دفتر نغز ماند جهان
نبشته بسی اندر آن داستان
بیخود نیست که شیخ اجل میفرماید :
دنیا خوش است و مال عزیز است و تن شریف
لیکن رفیق بر همه چیزی مقدم است

۲۴ بهمن ۱۳۹۸

سماور

" از داستان های بوئنوس آیرس»

رفیق مان شهرام کوله پشتی اش را برداشته بود با پانصد دلار پول آمده بود بوئنوس آیرس . سال 1985 بود و جنگ ایران و عراق همه چیز و همه کس را در لهیب خود میسوزانید .
شهرام در دانشگاه تهران علوم سیاسی خوانده بود اما حالا در بوئنوس آیرس در پارکینگ هتلی کار میکرد که پاتوق پا انداز ها و تن فروشان و کار چاق کن ها و قاچاقچی ها بود . من هم رفته بودم توی محله« کاباژیتو» یک بقالی باز کرده بودم و بقول ناصر خسرو شده بودم بقال خرزویل . شب ها هم در دانشگاه کاتولیک آرژانتین زبان و ادبیات اسپانیولی میخواندم .
شهرام گاهگداری شب ها میآمد خانه مان و می نشستیم آبجو میخوردیم و از آرزوهای دور و دراز مان حرف میزدیم .دوست دختر آرژانتینی اش - سامارا - را هم با خودش میآورد که ما صدایش میکردیم سماور
سامارا دردانشگاه بوئنوس آیرس روانشناسی میخواند . سعی میکرد زبان فارسی یاد بگیرد . چند کلمه ای هم شکسته بسته یاد گرفته بود .
هر وقت بجای سامارا « سماور » صدایش میکردیم در جواب مان میگفت : کوفت .! زهر مار ! تکم سگ !
از تخم سگ گفتنش چنان خوش مان میآمد که هی سر بسرش میگذاشتیم تا بما بگوید تخم سگ
یادم میآید یک روز با یک بغل کتاب آمده بود محل کارم که به آدم بد خلق و عصبانی در زبان فارسی چه میگویند ؟
گفتم : عنق منکسره
هر چه خواست تکرار کند نتوانست . اونوک چی ؟ اونوک مونسره؟
آخرش کفری شد و گفت : بابا ! کلمه راحت تری توی این زبان کوفتی تان پیدا نمی شود ؟
گفتم : برج زهر مار
خندید و گفت : این که همان کوفت و زهر مار است
هر چه فکر کردم کلمه ساده تری به ذهنم نیامد ؛ همینطوری از دهنم پرید گه سگ.
چشمانش برقی زد و گفت : گه سگ یعنی چه ؟
گفتم : گه سگ یعنی گه سگ
گفت : به آدم بد عنق می شود گفت گه سگ ؟
گفتم : چرا که نه ؟ البته که میشود گفت .
توی دفترش چیزی نوشت و رفت .حالا هر وقت شهرام سر بسرش میگذارد به شهرام میگوید «گه سگ » و ما از گه سگ گفتنش کیف میکنیم و کفر شهرام در میآید .....
----------
بوئنوس آیرس - آگست 1985
از کتاب " در پرسه های دربدری "

۲۲ بهمن ۱۳۹۸

Chinaphobia

خانمی امریکایی با دو تا دخترک شش هفت ساله وارد فروشگاهم میشود . سه چهارتا خرت و پرت میخرد و میآید پای صندوق پولش را بدهد.
دخترک ها با آن چشمان آبی و موهای طلایی شان جست و خیز میکنند و شادمانه میخندند . یکی شان همسن و سال نوه ام نوا جونی است .
همین موقع یک آقا و خانم چینی وارد فروشگاهم میشوند . هر دوتای شان ماسکی بر دهان شان گذاشته اند . خانم امریکایی که تازه سر درد دلش باز شده و با من در باره آقای ترامپ و خانم پولوسی گفتگو میکند حرف هایش را نیمه تمام رها میکند و با دستپاچگی دست بچه ها را میگیرد و بسرعت از فروشگاه بیرون میرود . حتی با من خدا حافظی هم نمیکند .
یاد «کریستوفر فرای لینگ » می افتم که در سال 2014 با انتشار کتابی بنام " زردهای خطرناک " رفتار شهروندان غربی با چینیان را طی صدها سال بررسی کرده و نشان داده است که بیماری « چینی هراسی » صدها سال است در جهان غرب بصورت پیدا و پنهان وجود داشته و آدمیان بسیاری هستند که نژاد زرد را اساسا خطری جدی برای سپید پوستان تلقی میکنند و با مردمان آسیای شرقی رفتاری دشمنانه دارند.
بنظر میآید غربی ها اکنون بهانه تازه ای یافته اند تا نفرت تاریخی خود از زرد پوستان را بر صورت آنان تف کنند !

۲۱ بهمن ۱۳۹۸

با اسب ها

صبح رفتم مزرعه آقای پیتر . رفته بودم میوه خشک شده بخرم . آقای پیتر هزار سال است آنجا در دامنه کوه باغ و باغستان و مزرعه ای دارد و میوه های خشک شده میفروشد .با همه پیری و از کار افتادگی اش هنوز همچنان هر روز و هر ساعت آنجاست .
از مزرعه آقای پیتر به مزرعه آقای کوین می پیچم . میخواهم به دیدن اسب ها بروم - چیف و ریو -
آنوقت ها که نوا جونی هنوز مدرسه نمیرفت هفته ای یکی دو بار به دیدن چیف و ریو میرفتیم . اسب ها با دیدن ما شیهه ای میکشیدند و یال و دمی می جنبانیدند و ما هم به سیبی مهمان شان میکردیم.
حالا نوا جونی بمدرسه میرود و من هم هر وقت دلم میگیرد راه می افتم میروم مزرعه آقای کوین. چند دقیقه ای اسب ها را نوازش میکنم و بر میگردم سر کار و زندگی ام.
امروز هوا بهاری و آفتابی بود . باد خنکی هم نرمک نرمک می وزید .عطر بهار همه جا پیچیده است .کوهها و جلگه ها و دشت ها سبز شده اند . یاد باغات چای و شالیزارهای سرزمینم در دل و جانم شعله میکشد
با خود زمزمه میکنم :
ایران من
ای ناکس نا مهربان
چقدر از من دوری!

نور از ظلمات

آخرین شماره مجله تایم را میخوانم . گزارش مفصلی دارد در باره شیوع ویروس کرونا در چین و گسترش آن در سراسر جهان.
یکی از مقالات علمی این مجله را خانم پردیس ثابتی دانشمند بیولوژیست ایرانی تبار نوشته و شیوه های پیشگیری این بیماری خانمانسوز را بر شمرده است
خانم پردیس ثابتی که پنج سال پیش از انقلاب در تهران بدنیا آمده در جامعه علمی و دانشگاهی امریکا بعنوان دانشمند ژنتیک اپیدمیولوژی چهره بسیار شناخته شده ای است که تحقیقات و کشفیات او در باره نقش ژن در پیدایش بیماری ها از اهمیت جهانی بر خوردار است
خانم پردیس ثابتی که پیش از این کتاب « بحران ایبولا و اپیدمی آینده » از او منتشر شده دخترپرویز ثابتی یعنی همان چهره معروف «مقام امنیتی » شاهنشاهی است که کتاب« در دامگه حادثه» را از او خوانده ایم .
خوشحالیم که بقول مادرم « نور از ظلمات » زاییده است

Image may contain: 1 person, smiling, closeup

روزگار وبا

خانم منیرو روانی پور نویسنده صاحب نام وطن مان دیشب در نشستی در کتابخانه شهرمان برای گروهی از دوستداران ادب و فرهنگ ایرانی در باب «خلاقیت در روزگار وبا » سخن گفت و بخش هایی از یکی از تازه ترین قصه های خود را خواند
پیش از سخنان خانم روانی پور ، گیله مردی که ما باشیم از دهلیزهای تاریک تاریخ ایران نقبی به روزگار اکنونی مان زدیم و گفتیم که شوربختانه « روزگار وبا » همواره در ایران تکرار و تکرار شده است .
اینک بخش هایی از حرفهایم را اینجا میگذارم.

—//
حافظ میفرماید :
ز تند باد حوادث نمیتوان دیدن
در این چمن که گلی بوده است یا سمنی
از این سموم که بر طرف بوستان بگذشت
عجب که عطر گلی هست و رنگ یاسمنی
حافظ در این شعرروزگار دوزخی زمانه خویش را به تصویر میکشد
یا آنجا که می‌گوید :
از حشمت اهل جهل به کیوان رسیده اند
جز آه اهل فضل به کیوان نمیرسد
خلاقیت در روزگار وبا راترسیم میکند

وقتی مولانا میفرماید : «مهری است بر دهانم و افغانم آرزوست» از همین «روزگار وبا »پرده بر میدارد
و آنجا که ابوالفضل بیهقی از زبان سلطان محمود غزنوی می‌گوید « انگشت در جهان کرده و قرمطی می جویم و اگر یافته آید بر دار میکشم» در واقع روزگار دوزخی و وبایی زمانه خودش را بازتاب می‌دهد.
شوربختانه« روزگار وبا » در سرزمین مان پیشینه ای به درازای تاریخ دارد واز فردوسی و ناصر خسرو تا حافظ و مولوی و صائب وخیام و سنایی و انوری و دیگران از این « روزگار وبا » نالیده اند.
روزگار وبا یعنی روزگار ترس، روزگار دم فروبستن ها .روزگار سانسور . روزگار اندیشه سوزی. روزگار شمشیر .و روزگار دقمرگ شدن شاعر و نویسنده و اهل خرد.
وقتی شاملو می‌گوید: « دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم » بر روزگار دوزخی زمانه خویش شهادتی راستین می‌دهد .....

Watch together with friends or with a group

Start

خاطره ای از قزاقستان

من دو سه تا دوست پیر مرد قزاق دارم که عضو حزب کمونیست بوده اند و در زمان شوروی نماینده مجلس و اینها. خیلی سطح بالا. وقتی که فروپاشی شد زمینهای قزاقستان را بین خودشان تقسیم کردند و اگرچه کویر است اما از میان آنها لوله نفت می گذرد و آنها برای خودشان از دولت اجاره می گیرند

شبی در بزمی با اینها نشسته بودیم و صحبت از روزگار شوروی بود و از مسلمانی. یکی از این پیرمردها که بیشتر با من دوست است می گفت: که در روزگار شوروی برای این که عضو حزب بشوند و مدارج بگیرند باید مانیفست حزب کمونیست را امتحان میدادند. می گفت: شب قبل از امتحان تا صبح نماز خوانده است تا فردا در امتحان حزب کمونیست قبول بشود

« از نامه یک رفیق»

دنبال کننده ها

۳۰ بهمن ۱۳۹۸

Comments

Sheykhani Gilemard

Comments

Sheykhani Gilemard

Comments

Sheykhani Gilemard

Comments

۲۶ بهمن ۱۳۹۸

یک اتفاق ساده

۲۴ بهمن ۱۳۹۸

سماور

۲۲ بهمن ۱۳۹۸

Chinaphobia

۲۱ بهمن ۱۳۹۸

با اسب ها

نور از ظلمات

روزگار وبا

خاطره ای از قزاقستان

:ایمیل گیله مرد