این همشهری مان جناب حافظ شیرازی در رفیق بازی بی همتاست و آدم باید رفیق بازی را از او یاد بگیرد
حافظ در اوج بی پولی و دست تنگی و فلاکت و افلاس وقتی هوای می و مطرب میکند و میخواهد از یکی از بزرگان اهل تمیز چند دیناری برای بقول خودش « مصرف گل و نبید » طلب کند رفیقانش را از یاد نمیبرد و بفکر آنها هم هست :
حافظ جان ! کجایی بیایی ببینی ما در چه زمانه ای زندگی میکنیم .
زمانه ای که بقول استاد شفیعی کدکنی:
آه از این قوم ریایی که در این شهر دروغ
روزها شحنه و شب باده فروشند همه