برای روز مبادا

 دوشنبه, 14ام آذر, 1401

 اضافه شده توسط Gilemard نویسنده مطلب: حسن رجب نژاد «گیله مرد»

 

Share

مطالب منتشر شده در این صفحه نمایانگر سیاست رسمی رادیو زمانه نیستند و توسط کاربران تهیه شده اند. شما نیز می‌توانید به راحتی در تریبون زمانه عضو شوید و مطالب خود را منتشر کنید.

در روزنامه رذالت ( همان رسالت سابق) عکسی چاپ شده بود از یکی از همین غربتی ها که خیال کردیم آمده است ایران گدایی .
پرسیدیم : این غربتی دیگر کیست که عکس اش را صفحه اول گذاشته اند؟ غربتی کم داشتیم یکی هم از غوغه آمده ؟
گفتند: آقای آپی سالی کاکی مایا است
گفتیم : اوه مای گاد ! کی باید برود اینهمه راه را ؟ خب ، ایشان چیکاره اند ؟ آمده اند توی خیابان خواجه نصیر گدایی کنند ؟
گفتند : نه آقا جان !ایشان وزیر خارجه « توالو»است .آمده اند با وزیر خارجوی امام خامنه ای دیدار و گفتگو کنند.
گفتیم : توالو ؟ توالو دیگر کجاست؟ نکند همان توالت خودمان باشد ؟ این یارو بیشتر به گداهای شاه عبدالعظیم میماند . صد دانه ارزن رویش بریزی یکی پایین نمیآید .

گفتند : شما کجای کارید آقا جان ؟ توالو شاه دارد ، نخست وزیر دارد . پارلمان ‌پانزده نفره دارد . وسعتش هم اندازه همین علی آباد سفلی است . گیرم جمعیتش نصف جمعیت علی آباد سفلی است!پایتخت اش هم فونا فوتی است! همسایگانش هم کیر یباتی!نائورو ، فوجی و ساموآ است .شما چطور چنین کشورهای قدرتمندی را نمی شناسی؟ عجبا ؟ حیرتا ؟

آنوقت یک ذره بین و یک نقشه جغرافیایی دست مان دادندو گفتند : بفرما ! بگرد« توالو »را روی نقشه جغرافیایی پیداش کن !

آقا ! ما که چشم مان درست حسابی نمی بیند . بابا قوری ماما قوری نگرفته ایم ها ! اما همینطور بی عینک روز را شب و شب را روز می بینیم ! ناچار رفتیم این عباس آقا را پیدا کردیم و گفتیم: عباس آقا جان ! قربان آن چشمان ازرق شامی تان بشویم . میشود یک‌نوک پا تشریف بیاورید اینجا یک کمکی بما بفرمایید بلکه بتوانیم این کشور« توالو » را روی کره زمین پیدا کنیم ؟
عباس آقا با کلی ناز و افاده آمدند و پس از یکساعت و نیم اکتشاف! خدا را هزار مرتبه شکر بالاخره این کشور توالو را کشف فرمودند و خیالمان راحت شد که همین روزها می توانیم در ظل توجهات ولی عصر عجل الله تعالی فرجه چهار تا عکس امام خامنه ای نائب امام زمان را در کوچه پسکوچه های توالو آویزان بکنیم و از همانجا چند تا مشت محکم توی ملاج امریکا و اسراییل و ایضا استکبار جهانی بکوبیم تا دیگر جرات نکنند به ما بگویند بالای چشم‌مان ابروست .( قبلنا مشت محکم توی« دهان» امریکا و اسراییل می کوبیدیم اما اخیرا تصمیم گرفته ایم مشت محکم توی «ملاج شان »بکوبیم بلکه کمی گیجی ویجی بروندکله پا بشوند دست از سر مان بردارند !)
در عوض چند میلیون دلاری هم به آقای «سی سی سیمو چی چی جیمو» میدهیم بزند به زخم شان و برود خوش باشد و کلاهش را هم هفتصد بار بسلامتی امام خامنه ای بیندازد بالا !
حالا اگر منباب کنجکاوی میخواهید بدانید این کشور توالو کجاست کافی است قبول زحمت بفرمایید سری به اداره جلیله گوگل بزنید تا بدانید این کشور توالو چند نفر جمعیت دارد و صادراتش چیست و در عالم سیاست چه وزنه ای است و دیدار وزیر خارجه مان با آقای« آپی سالی کاکی مایا »از نظر سیاست بین المللی چه اهمیتی دارد و چگونه چهار ستون بدن امریکا و انگلیس و اسراییل را به لرزه در آورده است .فقط محض اطلاع تان عرض میکنیم کشور توالو ده هزار و پانصد و یازده نفر و نصفی جمعیت دارد ( لابد خواهید پرسید آن نصفی دیگر چیست ؟ به عرض عالی میرسانیم که یکی از اهالی محترم توالو نصفه نیمه بدنیا آمده بودندو در سر شماری اخیر نصفه نیمه حساب شده اند ) و اگر خدا نکرده زبانم لال یک روز یک اتوبوسی آنجا چپ بشود و مثل اتوبوس های راهیان نور خودمان سی چهل نفر راهی گور بشوند در واقع این کشور کمی خلوت تر میشود !
از رفیق مان پرسیدیم : خب آقاجان ! شما که هم از علم کیمیا و هم از علم سیمیا سر رشته داری میشود بما بفرمایی روابط حسنه با کشور قدرتمند و پر نفوذ « توالو» چه منفعتی برای ما دارد جز اینکه چند صد میلیون دلاری باید بابت همان چهار تا عکسی که در کوچه بازارشان آویخته ایم به عالیجناب لاکوبا ایتالیلی فرماندار کل و ایضا چند صد میلیون دلاری به آقای کاوسیا ناتانو نخست وزیر قدرتمندش بسلفیم ؟
گفت : آقا جان ! اینجور کشور ها را برای روز مبادا احتیاج دارند .
می پرسیم : کدام روز مبادا ؟
میگوید : همین فردا پس فردا این گدا گشنه های سامره که چهل سال است ایران را صاحب شده و چاپیده اند باید بزنند بچاک و جان شان را بر دارند در بروند . کجا بهتر از توالو ؟خصوصا اینکه پادشاه توالو همان چارلز سوم پادشاه انگلستان باشد . دو زاری ات افتاد ؟

 

عدل مظفر

در گذر یکصد و شانزده سال از انقلاب مشروطیت ،میهن ما دو کودتای نظامی، یک انقلاب ، چند جنبش شکست خورده و سرکوب شده و نیز سرنگونی دو سلسله قاجار و پهلوی و برچیده شدن نظام کهن شاهنشاهی را تجربه کرده است.

نخستین انتخابات مجلس شورای ملی بتاریخ ۲۵ شهریور ۱۲۸۵ خورشیدی بر گزار شد و ملت ما تا پیش از فاجعه ای بنام انقلاب اسلامی ۲۴ دوره مجلس شورایملی را شاهد بوده است .

نخستین جلسه رسمی مجلس شورایملی در چهاردهم مهرماه ۱۲۸۵ شمسی برابر با هفدهم اکتبر ۱۹۰۶ میلادی با حضور مظفر الدین شاه قاجار برگزار شد .

شاه بیمار بود و بسبب درد پا قادر به راه رفتن نبود . دو تن از درباریان دست او را گرفته به مجلس آوردند

مظفر الدین شاه نطق افتتاحیه مجلس را با گریه آغاز کرد و گفت : خدایا ترا شکر که ملت مرا به آرزوی خودش رساندی

ناظم الاسلام کرمانی در تاریخ بیداری ایرانیان می نویسد :

بعد از خطابه شاه « موزیک به ترنم عیش و سور و تبریک مترنم آمد » و هفده تن از مجتهدان و علمای اعلام که در آن مجلس حضور داشتند در باب منع شرعی موسیقی سخنی نگفتند !

مال دزدی مزه دیگری دارد

۱- دکتر راد منش وکیل مجلس بود .با شاه ملاقات میکرد .شاه به ایشان گفته بود :این ایده های شما ( حزب توده )همچین خیلی هم چپ چپ نیست . من ایده هایم از شما چپ تر است .

دکتر رادمنش از کیفش یک پرسشنامه در میآورد و میگوید :

-لطفا این فرم را پر کنید و عضو حزب ما بشوید !

۲-ما در آن تظاهراتی که با حمایت ارتش سرخ علیه دولت ساعد مراغه ای برگزار شد حضور داشتیم .

خوب یادم هست که جلوی کلوپ حزب یکی از دربان ها با یک کسی دعوا کرده بود جیغ و داد و بیداد راه انداخته بودند .

دکتر رادمنش گفت : چه خبرته آقا ؟چیه سر و صدا راه انداختی؟

او هم رشتی بود و با لهجه رشتی گفت : تو چی میگی ؟ تو یک روس پرست هستی ، من هم یک روس پرست . دیگر دعوا ندارد که !

۳-یک روز با کیانوری در محوطه باغچه ای تنها ماندیم . از زیر چند درخت میوه گذشتیم ،رسیدیم به دو سه کرت زمین زراعتی که آنجا توت فرنگی کاشته بودند .

کیانوری به محض اینکه چشمش به توت فرنگی های درشت و خوش رنگ افتاد شروع کرد به چیدن و خوردن .

من گفتم : آقای دکتر ، این توت فرنگی ها آلوده است . هم سمپاشی شده هم کودی که پای آنها ریخته اند محصول را آلوده میکند ، از آن گذشته صاحبخانه بیچاره میوه های شسته رفته تر و تمیز جلوی شما گذاشته بود .

کیانوری خنده ای کرد و گفت :

ولی مال دزدی مزه دیگری دارد !

( نقل از کتاب « به دنبال سراب » نوشته دکتر یوسف قریب از کهنسال ترین بازماندگان حزب توده )

———

مرحوم حسام الدوله معزی ( نجفقلی میرزا معروف به آقا سردار نماینده دوره سوم مجلس شورایملی ) در خاطراتش می نویسد :

«نماینده ولایات ثلاث (ملایر، نهاوند ، تویسرکان ) برای هر کاری استخاره میکرد . یعنی وقتی میخواست در مجلس به طرحی یا لایحه ای رای بدهد اول استخاره میکرد بعد رای میداد . اگر استخاره خوب آمده بود رای مثبت و اگر بد آمده بود رای منفی میداد .

شنیدم بیمار است .عیادتش رفتم . دندانش پیله کرده بود . به حکم استخاره با میخ طویله اطراف دندانش را سوراخ کرده ، خون آمده ، صورتش آماس کرده بود .اشک میریخت .

گفتم : برویم پزشک

استخاره گرفت . دکتر مسعود خوب آمد . نسخه نوشت .

روز بعد دوباره به دیدنش رفتم . سر زیر لحاف کرده و پاها را در هوا تکان میداد .

گفت: دواها را نخوردم !

پرسیدم : چرا؟

گفت : استخاره کردم بد آمد!

این آدم نماینده مجلس بود

——-

نماینده رشت در مجلس شورای اسلامی -محمد رضا احمدی سنگری- در گفتگو با شبکه تلویزیونی باران وقتی میخواست فرارسیدن سال ۱۴۰۰ را تبریک بگوید میگفت سال هزار و سیصد و چهار صد«۱۳۴۰۰» را تبریک میگویم!

حافظ بیچاره قرن ها پیش نالیده بود که :

از حشمت اهل جهل به کیوان رسیده اند

حالا حکایت ماست

آقا ! باغچه خودت را بیل بزن

رفیق مان میگوید : ما یک برادری داریم که یکی دو سالی از ما بزرگتر است . هر وقت ما رامی بیند اول دم مان را توی بشقاب میگذارد و کلی عزت و احترام خرج مان میفرماید آنوقت شروع میکند به موعظه و پند و اندرزمان . آنقدر نصیحت مان میکند که جان مان به لب مان می رسدو آن روی سگ مان بالا میآید !

می پرسم: چه نوع پند و اندرزی ؟ سعدی وار ؟ مولانا وار ؟ عبید وار ؟ ایرج وار ؟ وات؟

میگوید : تا ما را می بیند شروع میکند به پند و اندرز دادن که : کاکا جان !زن چشم و چراغ زندگی آدمی است ، اگر زن تو زندگی آدم نباشد آن زندگی به مفت هم نمی ارزد . تو باید با همسرت مهربانتر باشی، باید قدرش را بدانی ، باید به حرف هایش گوش بدهی ، نباید از گل نازک تر به او بگویی . زن حساس است . برای خوشحال کردنش باید فلان کار را بکنی . نباید بگویی بالا ی چشمش ابروست .

میگویم : خب، چه اشکالی دارد ؟ طفلکی لابد میخواهد زندگی ات در آرامش و آسایش بگذرد .

میگوید : آخر خودش تا حالا سه دفعه زن گرفته و هر سه تای شان را طلاق داده و با چهارمی هم مدام جنگ و دعوا دارد . حرف من این است که پدر آمرزیده ! اگر بیل زنی چرا باغ خودت را بیل نمیزنی ؟

یاد باد آن روزگاران یاد باد

با دوستانم هانری نهرینی- ناصر رحمانی نژاد - پرویز قلیچ خانی- و مهدی حاذق اعظم

اول دسامبر 2016- شمال کالیفرنیا

روز وصل دوستداران یاد باد

یاد باد آن روزگاران یاد باد

گرچه یاران غافلند از یاد من

از من ایشان را هزاران یاد باد

پرچم مقدس

یکی را می بردند دار بزنند
زنش میگفت : قربان دستت. برگشتنا یک شلیته گلدار هم برایم بخر !
حالا حکایت ماست
عرضم به حضورتان هر آدمیزادی یک طحال، یک قلب ، دو تا چشم ، دو تا گوش ، دو تا کلیه ؛ نمیدانم روده و معده و لوزالمعده و پانکر هاوس دارد .
بعضی ها طحال ندارند اما زنده اند و زندگی میکنند .
بعضی ها یک کلیه بیشتر ندارند اما بقدرتی خدا میخورند و می نوشند و هیچ عیب و علتی هم در زندگی شان وجود ندارد .
بعضی ها قلب و ریه و کلیه و نمیدانم لوزالمعده مصنوعی دارند اما زنده اند و به خیر و خوشی روزگار میگذرانند .
اما در تمام عالم – از اقالیم سبعه بگیر تا حلب و کاشغر و جابلقا و جابلسا – شما هیچ آدمیزاد و هیچ تنابنده ای را پیدا نمیکنید که یک پرچم نداشته باشد . بله قربان تان برویم ؛ بدون روده و معده و لوزالمعده و طحال و هزار تا زهر مار دیگر میشود زندگی کرد اما بدون پرچم ؟ استغفرالله !!
شما بفرمایید تاریخ را ورق بزنید ؛ از همان روز ازل تا حالا میلیون ها نفر بخاطر همین پرچم کشته و آواره و زندانی و بیخانمان و دربدر شده اند .
اصلا آقا ! شما چرا راه دور میروید ؟ همین مملکت خودمان را نگاه کنید :
حکومت عدل اسلامی آقایان یک پرچم خرچنگ قورباغه ای دارد .
آن یکی پرچم شیر و خورشید نشان دارد .
سومی پرچمی دارد که نه شیر دارد نه خورشید ( لابد شیرش رفته است مرخصی و خورشیدش هم پشت ابرها پنهان شده است ) و آن دیگری داس و چکشی دارد که روی پرچمش نقش بسته است و بدون این داس و چکش اصلا نمی تواند نفس بکشد .
و همه این پرچمداران ؛ دشمن خونی یکدیگرند و اگر مجالی پیدا کنند از جویدن خرخره یکدیگر هم خودداری نمیکنند .

این آقای جمهوری نکبتی اسلامی را نگاه کنید ، فی الواقع حکومت غسالان و قوادان و دلاکان و حجامان و باده بانان است ، حکومتی است که ساخلو دارد. قاپوچی دارد . قلق چی دارد . کرور کرور سالدات و سر عسکر و تفنگچی دارد .زنبورک چی و نوکرک و ایلچی و بسیجی و قداره کش و چماقدار دارد. ماله کش دارد . روزماله نگار دارد .دعواخانه و جارچی خانه دارد .وزارت بیرونی و اندرونی دارد .باجگیر خانه دارد .وزارت تیشه و تبر دارد . موزر دارد . توپ و تانک و شراپنل دارد . صدها هزار بیکار الدوله حاکم خندق دارد .قرابینه دارد . بیت رهبری دارد و رهبرش هم مدام بیات خر در چمن میخواند . قمه و قداره دارد . هزار چیز دیگر دارد . پول دارد . زور هم دارد . اما می بینید که جوان های ما با دست خالی به جنگ همین توپ و تانک و بسیجی و مزدوران رنگ وارنگ شان رفته و با خون و جان خودشان چوب توی آستین شیخ و ملا و امام شان کرده اند ، آنوقت در چنین اوضاع احوالی که بقول حافظ « نهیب حادثه بنیاد ما ز جا کنده است » ما آمده ایم گریبان همدیگر را چسبیده ایم و بر سر پرچم مان چماق کشی راه انداخته ایم ؟ یعنی اینکه با بلاهتی باور نکردنی دشمن اصلی مان را رها کرده و در برابر همدیگر صف آرایی کرده ایم .
باز خدا را صد هزار مرتبه شکر که این گرینگوها زبان ما را نمی فهمند و نمیدانند جنگ و جدال و قداره کشی های مان برای چیست و گرنه آبرو حیثیتی برای مان باقی نمیماند
قدیمی ها حق داشتند که میگفتند : خشت که به آسیاب ببری چه چیزی نصیبت میشود ؟ خاک!
بقول دوست شاعر دردمندم – م. سحر-
قایقی میسازم ، که به آب اندازم
وای اگر رود « سرابی» باشد
بستر خشک و خرابی باشد

در چنبر توفان

رفته بودیم نوادا .قرار بود هفت هشت روز بمانیم استخوان سبک کنیم .

گفتند : آقا ! قرار است روز پنجشنبه توفان بیاید . قرار است دو سه متر برف ببارد . ممکن است جاده ها بسته بشود .

دیدیم حوصله باد و برف و توفان را نداریم . اینکه توی آن سوز سرما برویم زنجیر به چرخ های ماشین ببندیم هم از ما بر نمیآید . گفتیم آقا ! ما آدم شیشه ای هستیم ! البته هنوز پیر نشده ایم ها ! اما از سرما می ترسیم .

چه کنیم چه نکنیم ؟ حیف نیست چنین طبیعت زیبایی را رها کنیم ؟ اما هر جور که چرتکه انداختیم دیدیم مصلحت در آن است پیش از آنکه گرفتار کولاک بشویم بار و بندیل مان را ببندیم بزنیم به چاک !

با لب و لوچه آویزان سوار شدیم و راندیم طرف خانه. حالا که آسمان را نگاه میکنیم می بینیم چنان اخمی کرده است و چنان غضب آلود بما نگاه میکند انگاری ارث بابای خدا بیامرزش را از ما طلبکار است . همین حالاست که ببارد و زمین و آسمان را سپید پوش کند .

جای تان خالی چهار روز نوادا بودیم و با دلواپسی فوتبال تماشا کردیم و چنان دلشوره ای داشتیم که یادمان رفته بود برای استخوان سبک کردن رفته ایم آنجا.

یک چیز دیگری را هم بگوییم برویم پی کار و زندگی مان .

آقا ! ما امریکایی آرژانتینی ایرانی هستیم ! یعنی اینکه شهروند سه کشوریم . وقتی مسابقه فوتبال میشود ما نمیدانیم برای کدام تیم باید هورا بکشیم !

دیروز که مسابقه ایران و امریکا بود ما چاره ای نداشتیم برای تیم امریکا هورا بکشیم ! اگر این آقایان نرفته بودند دست بوس آقای لوکوموتیر و جلویش آنطوری زبونانه دست به سینه نایستاده بودند بدون شک ما برای تیم ایران هورا می کشیدیم اما دیروز دل توی دل مان نبود نکند تیم امریکا شکست بخورد و اراذل آدمکش در ایران دوباره بین مردم داغدار نقل و نبات پخش کنند

این اراذل اسلامی نه تنها هویت بلکه ملیت ما را هم از ما گرفته اند .نفرین آسمان و زمین بر چنین دلقکان و قحبگان پلشتی باد .

پسر خاله جان

( یک قصه تکراری)

هرچه ما به این رفیق مان آقای عباس چرچیل میگفتیم این آقای شمس الدین محمد حافظ ملقب به لسان الغیب اهل صفحات شمال و ایضا پسرخاله جان ماست باورش نمیشد .

سگرمه هایش را تو هم میکشید و میگفت : برو عقل پیدا کن آقای گیله مرد ! دروغ بهتری نمی توانی به ناف ما ببندی ؟ بی جهت نیست که میگویند بچه یتیم را رو بدهی ادعای میراث میکند ! یعنی هر که ریش داشت بابای شماست ؟یعنی هر چه سیاهه مال قنبره ؟

میگفتیم : عباس آقا جان ، حالا چرا شما مثل کدخدا رستم شده ای ؟ وقتی ما میگوییم این آقای لسان الغیب پسر خاله ماست خب پسر خاله ماست دیگر ! باید حتما برایتان قباله و سند محضری و نمیدانم بنچاق بیاوریم ؟

عباس آقا انگار که ما سر نشکسته را پیش قاضی برده ایم سینه ای صاف میکرد و میفرمود : تا آنجا که ما میدانیم و تا آنجا که در تذکره ها آمده این آقای لسان الغیب ملقب به خواجه ، اهل شیراز بوده و همینکه هوا ابری میشده یک ابریق از آن شراب های ترس محتسب خورده بر میداشته است و میرفته است پای چشمه رکن آباد و آنجا کلی دلی دلی برای خودش میخوانده و انتظار داشته است آقای باریتعالی از عرش اعلی و از خانه عفاف الهی برایش می ناب و معشوق مست بفرستد . حالا چطور پسر خاله دسته دیزی جناب مستطاب عالی شده است ما که عقل مان جایی قد نمیدهد ! یعنی سگی به بامی جسته گردش به حضرتعالی نشسته ؟ آقا جان برو عقل پیدا کن بنگ از دکان بقالی نخر که ترا به بند بلا اندازد . ظل عالی هم لایزال !

هر چه هم ما برایش قسم آیه میخوردیم که به پیر به پیغمبر این آقای خواجه شمس الدین محمد پسر خاله جان ماست از ما سند و مدرک میخواست . هر چه هم ندبه و ناله میکردیم که آخر عباس آقا جان! حالا ما از کجا برایتان سند و مدرک بیاوریم به گوش مبارک شان فرو نمیرفت که نمیرفت .

حالا خدارا هزار مرتبه شکر که جناب مستطاب شهردار ایذه به داد ما رسیده است و نشان داده است که عالیجناب حافظ شیرازی ملقب به لسان الغیب نه تنها پسر خاله مان بلکه همولایتی مان هم بوده است و در دارالمرز گیلان حق آب و گل دارد

خداوند تبارک و تعالی این عباس آقای ملقب به عباس چرچیل را رو سیاه و ما را رو سپید کرده است .

دمی به تماشا

آنجا ، کنار بزرگراه ، آهویی در پرچینی گیر افتاده بود .مردمان از رفتن باز ایستادند تا آهو را از مهلکه برهانند . من هم ایستادم به تماشا. و نگران .

دقیقه ای چند گذشت . دیدم یک ماشین آتش نشانی زوزه کشان میآید .

آمدند . آهو را از بند بلا رهانیدند . آهو پرید و جهید و رو به کوهسار تاخت . مردمان به شادمانی کف زدند ، برای آتش نشان ها . های و هو کردند برای رهایی آهوهک ! من هم .

ناگهان به یاد میهنم افتادم . بیاد مردمانی که میرانده میشوند . کشته میشوند . به چنگ هیولایی خوفناک گرفتارند که بقول شمس تبریزی هفت اقلیم را در کف خود دارند اما از آدمیت چیزی نمیدانند

در نوادا

اینجا نوادا است . درجه حرارت هوا ۳۷ درجه فارنهایت . چهارده درجه از دیروز سرد تر شده است . قرار است فردا برف ببارد . ما که از سرما می ترسیم و هنوز آن سرمای لوطی کش مراغه را از یاد نبرده ایم شال و کلاه پوشیده و‌پاتاوه بپا کرده و همه اعضای بدن را پوشانده و میخواهیم دل به دریا بزنیم و برویم برف بازی و کوهنوردی!

اگرتا فردا پیدای مان نشد یقین بدانید چاییده و یخ زده و به رحمت خدا رفته ایم ! ما را ببخشایید و بیامرزید ! اگر هم پولی از ما طلبکار هستید می توانید روی پل صراط - یا بقول گبران پل چینوت - یقه مان را بگیرید و طلب تان را وصول کنید .

ما قرار است پنج شش روز اینجا بمانیم اما ممکن است ماندن مان دو سه ماهی طول بکشد چرا که میگویند چنان برفی خواهد بارید که جاده ها و بزرگراهها بسته خواهند شد .

پس چاره ای نداریم پند حکیمانه رفیق و همشهری مان جناب شمس الدین محمد حافظ شیرازی لاهیجانی را آویزه گوش کنیم که :

صبح است ساقیا قدحی پر شراب کن

دور فلک درنگ ندارد شتاب کن

+7