سفری دوباره به سرزمین گناه

سفری دوباره به سرزمین گناه
دوشنبه ۲۴ دسامبر

در هواپیما هستم . میرویم لاس و گاس . برای چندمین بار .
از اوکلند پرواز کرده ایم . با هواپیمای شرکت هواپیمایی spirit... تا امروز نامش را حتی نشنیده بودم . هواپیمای جمع و جوری است . شب کریسمس است . مسافران شادند . کودکان شاد ترند . لابد به دیدن مادر بزرگ ها و پدر بزرگ ها یشان میروند . نور و روشنایی و شادی از در و دیوار میبارد . بعضی ها کلاه ‌‌پاپا نوئل بر سر دارند . کودکان نیز . بیاد کودکی ام می افتم . بیاد حال و هوای نوروز . نوروزی که سالهاست در غبار اندوه و ماتم و جهالت و ترس گم شده است . نوروزی که دیگر حال و هوای دوران کودکی مان را ندارد .
چهار روزی در لاس و گاس میمانیم . من اهل قمار و بازی های برد و باخت نیستم . از کنسرت های ایرانی لس آنجلسی هم نفرت دارم . میرویم تا چند روزی از های و هوی روزگار و از روز مرگی های بیحاصل بگریزیم .
دعوای آقای ترامپ و خانم پولوسی و اذناب شان به جاهای باریک کشیده شده است . بازار بورس در حال سقوط است . آقای ترامپ همچنان عربده میکشد . تماشای فاکس نیوز و سی ان ان آدمی را به دلشوره مبتلا میکند . آدمی را می ترساند
خسته شده ام . از سیاست . از اینهمه جنگ و جدال . از عربده کشی های سیاستمداران . از بوی تعفنی که از حاکمان ایران بمشام می‌رسد . از اینهمه خنجر بر گلوگاه هم نهادن.
میروم شاید چند روزی از اینهمه قال و مقال مسخره بیاسایم .
در هواپیما هستم . ساعتی دیگر در فرودگاه لاس و گاس خواهیم بود
از دیده ها و شنیده ها برای تان خواهم نوشت
کریسمس و سال نو بر شما خجسته باد

سفر به سرزمین گناه

سفر به شهر گناه(۲)

اینجا در منهتن هستیم . نه در نیویورک . در لاس و گاس . ایالت نوادا. در رستورانی نشسته ایم و نم نمک جامی مینوشیم . بقول رفیقم - مرتضی نگاهی - پیاله ای میزنیم .
به آدمیان نگاه میکنم . میآیند و میروند . همسری و کودکی و مادری و پدری . نود و پنج در صدشان از هند و چین و ماچین . تک و توکی امریکایی . هر جا که قدم میگذاری یک ایرانی می بینی . انگار در تهرانی .
صبح در هتل ، از کنار خانواده ای میگذشتیم . به رسم معمول گفتیم : گود مورنینگ!
پاسخ مان آمد که : سلام ! ما ایرانی هستیم
اینجا در برج معروفNew York Tower هستیم ، هتلش چنگی به دل نمیزند . قدیمی شده است . پارسال در هتل wynnبودیم . سوپر مدرن و افسانه ای . با رستوران هایی بی همتا . و گران .
اینجا ، خدا نیست . تنها پول است که فرمانروایی می‌کند . دلار . وفرشتگان الهی اش ماشین هایی که پول ها را هنرمندانه از جیب خلایق بیرون میکشند و قورت می‌دهند
‌
بگمانم پیرار سال بود . از مقابل پمپ بنزینی میگذشتیم . دختری و پسری جوان آنجا ایستاده بودند . تکیه داده به اتومبیلی . اتومبیلی از عهد دقیانوس . تابلویی بدست داشتند که : ما همه پول مان را در قمار از دست داده ایم . میخواهیم به کلرادو برویم . پول بنزین نداریم .
پنج دلار کف دست شان گذاشتم . رهگذری نگاهی بمن انداخت و خندید
پرسیدم : چرا میخندی؟
گفت : اینها پنج سال است اینجا هستند . کاسبی شان همین است . سهمی هم به صاحب پمپ بنزین می‌دهند !!
من هم خندیدم . جوان‌ها هم. دخترک رو بمن کرد و گفت :
Happy New Year

سفر به سرزمین گناه

سفر به سر زمین گناه(۳)

خیابان ها از جمعیت موج میزند . از هر قوم و قماشی . از هر قبیله و ملیتی.
امروز آسمان لاس و گاس آبی است و گرمای هوا ۵۶ درجه فارنهایت . نه گرم و نه سرد . یک هوای بهاری . جان میدهد برای قدم زدن .
قدم زنان خیابانها را گز میکنیم . همه جا برج های سر به آسمان ساییده . همه جا جیرینگ جیرینگ دلار .
اینجا سر زمین دلدادگان نیست ، سر زمین بازندگان است . از اینسو و آنسوی دنیا میآیند ، غرق و غرقه در نور و روشنایی و ورق و زر ورق میشوند ، میبازند و اندوهگین شهر را ترک میکنند
حوالی ساعت سه بعد از ظهر است . در رستورانی نشسته ایم و ناهار میخوریم . در هتل Wynn
صدها نفر دیگر نشسته اند و میخورند و میآشامند . گروهی نیز به صف ایستاده اند تا نوبت شان فرا برسد . ناگهان می بینیم همه دستپاچه شده اند . همه نگرانند . کارکنان رستوران به شتاب میآیند و اخطار می‌کنند هر چه زودتر رستوران را ترک کنید .
همه نگران می‌شوند . با شتاب بر میخیزند . ما هم بشتاب بر میخیزیم . بسرعت بسوی در خروجی میگریزیم . هیچکس نمیداند چه حادثه ای اتفاق افتاده است . کارکنان رستوران هم نمیدانند .
من به اینسو و آنسو نظر می افکنم و نا خود آگاه در جستجوی مردان ریش دار مسلسل بدستی هستم که می خواهند ما را درو کنند !
از رستوران بیرون میآییم ، بفهمی نفهمی ترس ‌ورمان داشته است . گوشه امنی پیدا می‌کنیم و به آنجا پناه می بریم
چند دقیقه ای به اضطراب میگذرد . ناگهان ندا در می‌دهند که وضعیت اضطراری بپایان رسیده است . به رستوران بر میگردیم . حالا می توان اضطراب و واهمه های بی نام و نشان را با جامی و قهوه ای و شرابی تسکین داد
دلم میخواست یکبار دیگر به دیدار یکی از عجایب شگفت انگیز طبیعت یعنی Grand canyon بروم اما همسرم از سوار شدن به هلیکوپتر می ترسد .

سفر به سرزمین گناه

ما نگاه ...ما آه ...!!

سومین روز سفرمان در لاس و گاس را با نگاه و آه می آغازیم ! 
به کارینویی میرویم نامش آریا Aria
سری به مرکز تجاری اش میزنیم . بوتیک ها و فروشگاههایش چنان است که هوش از سر آدمی می پراند .
در بوتیک شیک و پیکی جوانی ایستاده است سینی به دست . در سینی اش دو جام شامپانی . همینکه وارد میشوی سینی را جلویت می‌گیرد . شامپانی را خواهی نخواهی مینوشی . نگاهی به زلم زیمبوهای رنگ وارنگ می اندازی . قیمت ها چنان است که آدمی دچار سکته قلبی می‌شود . می بینی که اینجا بوتیک از ما بهتران است . سرت را می اندازی پایین و یواشکی به بیرون میخزی . شامپانی در کامت مزه زهر می‌دهد . از خود می پرسی یعنی آدمیانی هم هستند که میآیند در چنین بوتیک هایی و چنان پولی برای چنین زلم ریمبو هایی خرج می‌کنند ؟ پاسخ مثبت است

وارد یک گالری هنری میشویم . یک بانوی عرب با روسری و چاقچور سرگرم خرید یک اثر هنری است . مجسمه ای که شباهت به مجسمه میکل آنژ دارد .
می پرسم : می توانم عکسی از این مجسمه بگیرم ؟
با احترام می‌گوید : متاسفم ، آی ام ساری !
بیرون میآییم . به بوتیک های دیگر سر میزنیم . خدایا! چه دکورهایی ! چه خلاقیت های باورنکردنی هنرمندانه ای!
می چرخیم به تماشا . دو سه ساعتی می چرخیم . ما نگاه ....ما آه ....
رستورانی است نامش آریا . هیچ به هیچ رستورانی شباهت ندارد . یک معماری شگفت . آفریده یک ذهن خلاق . خدا گونه !
میرویم سراغ فرشتگان . یعنی همان ماشین هایی که هنرمندانه پول هایت را می قاپند . چند صد دلاری میبازیم . و شب خسته و مانده بر میگردیم به نیویورک . به هتل مان . و این هم عکس هایی از گشت و گذار امروزمان .

+2

یک سئوال شرعی

یک سئوال شرعی ! و یک پاسخ گیله مردانه

*این همولایتی مان آقای آقا تقی در میان همه پیامبران حضرت جرجیس را گیر آورده و دیواری کوتاه تر از دیوار این گیله مرد بازنده خسته اخمالو ندیده و به خیال اینکه لابد ما هم در زمره آیات عظام و علمای اعلام کثر الله امثالهم هستیم یقه مان را چسبیده و از ما سئوال های شرعی میفرماید !
سئوال شرعی شان این است :

گیله مرد جان ینگه دنیائی. ! یه سوال فقهی داشتم: آیا ورود به آن منطقه فسق و فجور - بعبارتی شهر شور و شادی و نور و درخشندگی - شروع گناه هست یا قصد و آرزوی رفتن بدانجا؟ بعبارتی شما اول باید گناهکار شوید تا شما رو به آنجا راه دهند یا بعد ورود بحمدالله خودبخود گناهکار خواهید شد!؟ نظرتان برای هدایت این بنده پیش گناهکار خیلی مهم هست! ساکنان آن دیار گناه، جایگاه شان در برابر خداوند متعال چگونه هست؟ ضمناً لطف نموده آخرین گزارشات از آن دیار رو بفرستید تا با مقایسه آن با بهشت و جهنم وضع آینده خودمان رو تا حدودی حدس بزنیم! - از طرف یک بنده آرزومند به گناهکاری، گیلانی!

و اما پاسخ گیله مردانه ما به این آقا تقی صلی الله علیه و آله !
آقا تقی جان . خدمت تان عارضیم که اوضاع خیلی قاراشمیش تر از این حرف هاست
نام این شهر Sin city است یعنی شهر گناه . شهر فسق و فجور . همینکه پایت به اینجا رسید دیگرجهنمی هستی . تقی باشی، نقی باشی ، یا مثل ما میرزا قلمدون ، فرقی نمیکند . جایت ژرفای جهنم است و والسلام .
آقای باریتعالی هم هیچگونه سر آشتی با اهالی شهر گناه ندارد . بنا بر این دیدار ما در اسفل السافلین ، طبقه دوهزار و چهار صد و نوزده ، جنب قصابی لاجوردی ، روبروی حجره امام خمینی لعنت الله علیه و آله اجمعین . زیر سایه آتشین درخت زقوم!!

مردم بیخیال

مردم بیخیال !

در فرودگاه لاس و گاس هستیم .
هواپیمای مان تاخیر دارد . یک ساعت و چهل و پنج دقیقه !
هیچکس اعتراضی نمیکند. هیچکس نگران نیست . هیچکس به پیام های ماموران فرودگاه گوش نمیدهد . هیچکس پا نمیشود و دلواپسی اش را با بالا و پایین رفتن توی سالن فرودگاه نشان نمیدهد 
میدانید چرا ؟
همه شان سرشان توی تلفن شان است !

قاتلی بر کرسی قضا

قاتلی بر کرسی قضا

میگویند : قاتلی را بر کرسی قضا نشانده اند
گویا جنایتکار پلیدی بنام ابراهیم رییسی از اعضای مثلث مرگ توسط جنایتکار دیگری به ریاست قوه قضاییه منصوب شده است
عبید زاکانی میگفت :قوادی بهتر از قاضیگری است 
اما اکنون قوادان بر مسند قضاوت نشسته و قاضی القضات می‌شوند
عبید مینویسد : از قلمدان قاضی ، قلمی بر زمین افتاد
شخصی که آنجا حاضر بود به قاضی گفت : کلنگ ات را بردار
قاضی به خشم در آمد که : مردک ! فرق قلم و کلنگ نمیدانی؟
مرد گفت : هر چه هست باشد ، تو خانه من با آن خراب کرده ای .

در سودان اتفاق افتاد

در یکی از شهرهای سودان مردان خشمگین با مشت و چوب و چماق به یک امام جمعه حمله کردند و او را کشان کشان از منبر پایین کشیده و از مسجد بیرون انداختند
گویا جناب امام جمعه، فقر و گرانی و بدبختی مردم سودان را ناشی از نافرنانی الهی و بی حجابی زنان دانسته بود و در این باره فرمایشات میفرمود که ملت با چوب و چماق به جانش افتادند و تا توانستند مشت و مالش دادند

-یاد بگیرید ای ملت سلحشور ایران!

شاملو کشان

گفته بودم . یعنی نوشته بودم : دخترم ، دختر گلم ، تو براستی فرزند ابوالفضل بیهقی هستی

سایه ات بر سر ادب پارسی ماندگار باد !
گفته بودم . یعنی نوشته بودم : فرزندم ، بر قلمت بوسه میزنم .
در دلم میگفتم : چه روزگار نیکی است که فرزندی از سرزمین بلا زده ام - با همه جوانی و خامی اش - اکنون و امروز ، جا پای مردی میگذارد که هزار سال پیش میگفته است : « در هیچ حال سخنی نرانم که به تعصب و تزیدی کشد و خوانندگان این تصنیف گویند شرم باد این پیر را ...»
روزگارکی چند گذست . نه حتی سالی .به ناگهان دیدم که این نواده دروغین بیهقی ، ساطوری بدست گرفته است و به جان درختان و نو نهالان باغ توفان زده فرهنگ و ادب سرزمینم افتاده است .
ندایی مشفقانه در دادم که : نازنین . سایه جان ! قرار بود سایه گستر باغ توفان زده مان باشی . قرا ر بود خشتی بر خشتی بگذاریم و بنایی پی افکنیم که از باد و بوران و باران گزندش نباشد . شما اکنون با ساطوری خونین آمده ای و هر روز به بهانه ای ، خشتی از خشت های این بنای رفیع لرزان را که به خون جگر چهار تا و نصفی شاعر و نویسنده پا گرفته است بر میداری وصدای قهقهه اهریمنان« کیهان »نشین و « اندیشه پویا » ساز مست و گمراهت کرده است . یادت باشد که مولانا قرن ها پیش هشدارت داده است که :
هر کسی با ناکسان همرنگ شد
از کمی افتاد و عقلش دنگ شد
ازپروین آغازید و به شاملو رسید . پروین را بر کشید و فروغ را بر کوفت . نعلی به میخی و اشک تمساحی . گهگاه در برابر اعتراض این و آن ، شکوه ای و ناله ای که من کی و کجا بر شاملو تاخته ام ؟
همچون همه رندان ، سینه زنان و پای منبر خوانانی هم دارد . کسانی که میآیند برایش هورا میکشند و سینه چاک میدهند وشاملو را تا حد یک شکنجه گر دستگاه جهنمی همایونی ، و شیادی که ترجمه های دیگران را بنام خود چاپ میکرده است به باد دشنام و ناسزا میگیرند
میگویم : فرزندم . دخترم ، سایه جان ، شاملو و فروغ و دیگران با بر کشیدن همچون تو و منی هیچ به منزلت شان افزوده نمیشود ، و با دشنام همچون من و تویی نیز ، هیچ از جایگاه و منزلت شان کاسته نخواهد شد .
میگویم : دخترم . نازنینم . ساطور خونین ات را بر زمین بگذار . بیندیش آنگاه بنویس .
میگویم : از این شاملو کشان لابد اجر اخروی از سید الشهدا میگیری و اجر دنیوی از استادان اعظم حداد عادل و حسین شریعتمداری
یعنی شرمت نیست ؟شرمت نمیآید ؟ می نویسی و ننگ میخری ؟حیف تو نیست که داستان برادر حاتم طایی را رنگ حقیقت میزنی ؟
آیا تو آن جرعه آبی
که غلامان
به کبوتران می نوشانند
از آن پیشتر
که خنجر
بر گلوگاه شان نهند ؟

شباهت

این آقای جان بولتون مشاور امنیتی آقای ترامپ و سفیر پیشین ایالات متحده در سازمان ملل متحد ، شباهت غریبی به خود ما دارد ! نمیدانیم برادر ماست ؟ پسر عموی ماست ؟ پسر خاله ماست ؟ کدام است ؟ پدر مادرمان هم که زنده نیستند بپرسیم کدامیک شان چنین دسته گلی به آب داده اند !!
گیله مردی که ما باشیم با هرگونه جنگ و خین و خین ریزی مخالفیم و اگر چه زن مان اسم مان را اصغر ترقه گذاشته اما ما اساسا آدم آرام سر بزیر صلحجویی هستیم. اما این پسر خاله جان مان جناب آقای جان بولتون مدام در شیپور جنگ میدمد و اگر زورش برسد هیچ تردیدی بخودش راه نمیدهد برود روی ایران هزارها تن بمب بریزد و یک حمام خون راه بیندازد تا چلبی های وطنی بروند آنجا وزیر و وکیل و نمیدانم قبله عالم و والاگهر و صاحب آلاف و اولوف بشوند
ما اگر چه سعی میکنیم هرگز وارد مقوله سیاست نشویم و مدام ماست مان را میخوریم و سرنای مان را میزنیم اما وقتی می بینیم این پسر خاله جان مان با چه کسانی فالوده میل میفرماید و با چه اراذل انقلابی ! دل میدهد و قلوه میگیرد و ایضا چه خط و نشان هایی برای میهن مان میکشد و چگونه سر گرم آلترناتیو سازی برای وطن بلا زده ماست دیگر نمیتوانیم سر در گریبان بنشینیم و بقول قدیمی ها لالمونی بگیریم
غرض اینکه ما بعنوان گیله مرد ینگه دنیایی که کدخدای دهی هستیم همینجا اعلام میکنیم که هیچگونه نسبتی - چه سببی و چه نسبی - با مشا ر الیه نداریم و فقط سبیل های مان شبیه هم است
اگر فردا پس فردا ملاحظه فرمودید که جناب آقای گیله مرد سبیل های نازنین سابقا استالینی اش را دود داده و به هوا فرستاده است بدانید و آگاه باشید که میخواسته است از این آقای جان بولتون تشنه خون اعلام برائت کند و قصد و غرض دیگری نداشته است

بقول این رفیق مان ، آقای باریتعالی از همه گردن کلفت تر است حتی از آقای ترامپ .