ما پدر هموطنان خود را در میآوریم

: «مرحوم فروغی در جنگ بین‌الملل اول به نماینده‌گی ایران به جامعه‌ی ملل رفت. گویا یک‌وقت نماینده‌ی یک‌ی از دولت‌ها که ایران را نمی‌شناخت – و تنها در تاریخ خوانده بود که ایرانیان در روزگاری به شرق و غرب عالم تاخت می‌آورده‌اند و از قسطنطنیه تا دهلی را زیر پا می‌گذاشته‌اند از فروغی پرسیده بود: حالا، در این قرن با هم‌سایه‌گان خود چطور رفتار می‌کنید؟ و مرحوم فروغی به لحن طنز و جد – هردو – جواب داده بود: خیلی خوب، با هم‌سایه‌گان برادرانه رفتار می‌کنیم و پدر هم‌وطنان ِ خودرا درمی‌آوریم!»

تفنگ خالی ......

ما یک ضرب المثل قدیمی داریم که میگوید : از تفنگ خالی دو نفر میترسند ؛ یکی خود شکارچی و دیگری شکار شونده !
حالا داستان این روز های ما هم بی شباهت به این ضرب المثل نیست .
رادیوی آلمان امروز گزارش داده است که دولت قطر 23 میلیارد دلار اسلحه خریده است تا ارتش خود را تقویت کند .
علت چیست ؟علتش این است که دولت قطر از مترسکی بنام جمهوری اسلامی می ترسد . 
بنا بر این معلوم میشود که شمر خوانی کردن ها و عر و تیز های گاه و بیگاه آقای عظما و هل من مبارز طلبی های سرداران تریاکی و چپاولگر ؛ کارساز شده و کارخانه های اسلحه سازی هم با دم شان گردو می شکنند . 
این تفنگ خالی جمهوری آدمخواران سبب شده است که عربستان سعودی هم 65 میلیارد دلار اسلحه خریداری کرده و روانه زراد خانه های خود کند . 
بنده خدایی از یکی پرسید اسمت چیست ؟ 
گفت : هیبت الله 
پرسید : راستی راستی اسمت هیبت الله است یا میخواهی ما را بترسانی ؟ 
حالا حکایت جمهوری آدمخواران اسلامی است .

حقه بازی به سبک ایرانی !!

میگوید : آقا ! ما آدم بشو نیستیم ! اصلا ما با آدمیت قرن ها فاصله داریم ! 
می پرسم : چرا ؟ 
میگوید : رفته بودم مهمانی . چهارده - پانزده نفر آمده بودند .  نزدیکی های نیمه شب  چند تا از مهمانها خدا حافظی کردند و رفتند ؛ اما هنوز پای شان به خیابان نرسیده بود که چهار پنج نفر شروع کردند پشت سرشان بد گفتن . جالب تر اینکه آقای صاحبخانه رفت پارچه ای آورد ؛ قاب عکس حضرت علی را پوشاند و بعدش هم رفت بساط عرق و شراب راه انداخت ! 
آخر دو رویی و حقه بازی تا این حد ؟

ملا نصر الدین و انرژی اتمی ...

یکی از جنگل میگذشت ؛ صدای اره شنید . سر بالا کرد دید ملا نصرالدین است ؛ سر شاخه ای نشسته و دارد بیخ آنرا اره میکند . 
خندید و گفت : هی ! ملا ؛ می افتی یک جایت می شکند ها !
هنوز لحظه ای نگذشته بود که شاخه شکست و ملا از آن بالا سرنگون شد و سرش شکست . فکر کرد : " این مرد از کجا میدانست ؟ لابد علم غیب دارد ! " 
دنبالش دوید که : ترا به هر دین و مذهبی که داری  صبر کن ! می خواهم چیزی بپرسم .
مرد ایستاد . ملا نفس زنان رسید ؛ خودش را به پای او انداخت و گفت : 
- هر که هستی علم غیب میدانی ؛ تا بمن نگویی چه وقت میمیرم دست از دامنت بر نمیدارم !
مرد که اصرار ابلهانه ملا را دید گفت : باشد ؛ راستش را بخواهی هر وقت خرت سه بار پیاپی گوزید بدان که عمرت به آخر رسیده و باید با زندگی وداع کنی ! این را گفت و به راه خود رفت .
ملا تا غروب آفتاب هیزم بسیاری گرد آورد ؛ بار خرش کرد و راه خانه اشرا پیش گرفت . در سربالایی تند گورستان پشت ده ؛ سنگینی بار بر گرده حیوان فشار آورد و او را به گوزیدن وا داشت .
با تیز اول ؛ ملا فکر کرد : " مگر پشت بند نداشته باشد و گرنه حتما حالا جانم تا زانوهایم بالا آمده ! " 
با تیز دوم گفت : " مگر به همین دو تا بس کند و گرنه باید قبول کنم که جانم به سینه ام رسیده ! " 
و با تیز سوم شانه ای بالا انداخته گفت : " مرگ حق است " . اینور و آنور را نگاه کرد و ؛ دید کنار گورستان ؛ قبر تازه ای حفر کرده اند . خر را بحال خود رها کرد ؛ عبا را به سر و روی خود پیچید و همچنان که زیر لب شهادتین بر زبان میراند در گور دراز کشید و منتظر ماند .
از قضا چیزی نگذشت که قافله ای با قاطر های بیشمار و هیاهوی بسیار از تپه بالا آمد . ملا با خود گفت : " ای وای که نکیر و منکر برای سئوال و جواب میآیند !" از وحشت فریاد زنان از قبر بیرون پرید . 
قاطر ها از این حرکت ناگهانی ملا  رمیدند و بار بینداختند و قاطر چیان با چوبدست و چماق بجان ملا افتادند و دمار از روزگارش در آوردند .
ملا نیمه جان و خونین و لنگان خودش را به خانه رساند .زنش از دیدن او بوحشت افتاد و از سبب آن جویا شد .
ملا ؛ نالان و گریان ماجرای مرگ خود را حکایت کرد . 
زن که به خنده افتاده بود گفت : پس داری از آن دنیا بر میگردی ؟ خوب ؛ بگو ببینم  وقتی آدمیزاد میمیرد  چه بر سرش میآید ؟ 
ملا ناله کنان جواب داد : راستش زن ؛ تا آنجا که دستگیرم شد اگر قاطر های مردم را رم ندهی کسی ازت نمی پرسد خرت به چند ؟!
حالا چرا این داستان را برایتان گفتم ؟  راستش شباهت عجیبی بین ماجرای ملا و هسته ای شدن جمهوری نکبتی اسلامی وجو دارد . شما این شباهت را نمی بینید ؟؟

چه سگ ها و گربه های خوشبختی ...

مجله تایم در آخرین شماره خود نوشته است که امریکایی ها در سال گذشته  56 میلیارد دلار برای سگ ها و گربه هایشان خرج کرده اند .
وقتی این خبر را خواندم  یاد سگ ها و گربه های ایرانی افتادم که حیوانکی ها برای لقمه نانی چه رنجها که نمیکشند و چه سنگپاره ها که نثارشان نمیشود .
من یک کارمندی دارم که توی هفت آسمان یک ستاره ندارد . این آقای محترم با وجودیکه همیشه خدا هشت شان گروی نه شان است اما در آپارتمان کوچکش از یک مار پذیرایی میکند . 
این مار عظیم الجثه سنگین و رنگین  در یک جعبه شیشه ای شبیه اکواریوم زندگی میکنند و غذای شان هم جوجه زنده و موش زنده است !
این آقای کارمند نیمی از در آمدش را در شکم  این مار عزیز میریزد و گاه اتفاق می افتد که برای ناهار و شام خودش یک پاپاسی ندارد .
خودمانیم ها ! انگار حیوانات هم خوشبخت و بد بخت دارند ..حیوانات امریکایی خوشبخت اند و حیوانات ایرانی بد بخت و فلکزده . درست مثل امت اسلام . خلاف عرض میکنم ؟؟

دعوی خدایی .....

یک بنده خدایی رفت خدمت یکی از این از ما بهتران و گفت : بنام بیست و چهار هزار پیغمبر ؛ از شما خواهش میکنم  یکصد و بیست و چهار دلار بما پرداخت بفرمایید !
آقای ثروتمند گفت : مضایقه ای نیست ؛ شما یکایک ایشان را  نام ببر ما هم از دادن پول دریغ نخواهیم کرد .
مرد پذیرفت و شروع کرد به نام بردن پیامبران .: محمد . عیسی . موسی . ابراهیم . سلیمان . داوود . نوح . یونس . اسحاق . یوسف . یعقوب . دانیال . حزقیال . جرجیس . مانی . زرتشت .....و آنگاه درنگی کرد و گفت : فرعون . شداد . نمرود . علی خامنه ای !
آقای ثروتمند هوارش به آسمان رفت که : ای حقه باز ! شرط ما این بود که فقط نام پیامبران را ببری  . شدا د و نمرود و خامنه ای که پیغمبر نبوده اند !
آن مرد رنجیده خاطر گفت : انصاف ات کجاست مرد حسابی ؟  این بیچارگان ادعای خدایی کرده اند ؛   تو به پیامبری هم قبول شان نمیکنی ؟؟

شب سمور گذشت و لب تنور گذشت .....

توی این دنیای هشلهف بی صاحب مانده ای که از شش میلیارد بندگان به به گوی حضرت باریتعالی میلیارد ها نفرشان  دنیای شان بد تر از عاقبت یزید است و آه ندارند با ناله سودا بکنند و توی هفت آسمان یک ستاره ندارند و از بی کفنی زنده اند ؛ یک آقای مرفه بی دردی پیدا شده است و دو میلیون و یکصد هزار دلار داده است تا شماره تلفن دلخواه خودش را خریداری بفرماید . 
این عالیجناب مومن عرب مسلمان اهل دبی ؛ انگار اصلا یادشان نبوده است که در همان دور و بر امارات ایشان میلون ها زن و کودک و پیر و جوان آسمان جل و آس و پاس  زندگی میکنند که اگر چه روزی هفده بار بدرگاه حضرت باریتعالی خم و راست میشوند و شکر نعمات نداشته شان را بجا میآورند ؛ اما نه تنها از مال پس و از جان عاصی اند ؛ نه تنها زمین تشک و آسمان لحاف شان است ؛ نه تنها توی هفت آسیاب یک من آرد ندارند ؛ نه تنها خسر الدنیا و والآخره اند ؛ نه تنها قاشق ندارند که آش بخورند ؛نه تنها حصیرند و ممد نصیر ؛ بلکه شاید تا امروز چشم شان به جمال بی مثال تلفن همراه هم روشن نشده و شاید اسمش را هم نشنیده باشند . 
یاد آن شعر معروف افتادم که : 
شنیده ایم که محمود غزنوی یک شب 
شراب خورد و شبش جمله در سمور گذشت 
گدای گوشه نشینی لب تنور گرفت 
لب تنور بر آن بینوای عور گذشت 
علی الصباح بزد نعره ای که : ای محمود 
شب سمور گذشت و لب تنور گذشت 
اگر میخواهید سعادت همصحبتی با این عالیجناب خر پول بی درد مستکبر را داشته باشید به شماره تلفن ایشان که مجله تایم در آخرین شماره خود چاپ کرده تلفن بزنید و اگر دل تان خواست مختصری خواهر و مادر ایشان را نوازش بفرمایید ! 
شماره تلفن ایشان چنین است : 
(050) 777-7777

برو زن کن ای خواجه هر نو بهار !!

چند وقت پيش؛ يک آقای ايرانی بنام مهران به ضرب يک عمل جراحی در تهران تغيير جنسيت می دهند و ميشوند يک بانوی ايرانی!!

آقا مهران ؛ پس از اينکه رخت و لباس مردانگی را از تن فرو می افکنند و رخت و لباس نسوان به تن می کنند ؛ اسم خودش را هم به " ماريان " تغيير می دهند و به ميمنت و مبارکی وارد جامعه انقلابی - اسلامی می شوند . اما هنوز دو ماهی از تغيير جنسيت ماريان خانوم نمی گذرد که ايشان دوباره دست به دامان همان جراحان می شوند و با خواهش و تمنا و التماس و گريه و لابه می خواهند ايشان را دوباره با يک عمل جراحی ديگر تبديل به " مهران " کنند که بقول معروف:
از طلا گشتن پشيمان گشته ايم
مرحمت فرموده ما را مس کنيد!

یک رادیوی محلی در سانفرانسیسکو که اين خبر را از شبکه سرتاسری خود پخش کرده است می گويد  هزاران هزارتن از زنان ايرانی آرزو می کنند که ايکاش " مرد " به دنيا آمده بودند تا از مزاحمت های لشکر " زحمت الله " در امان بمانند

وقتيکه اين خبر را از راديو شنيدم به فکر فرو رفتم. بفکر فرو رفتم و ديدم رنجی که زنان ايرانی می کشند درد ديروز و امروز نيست؛ درد مزمن کهنه ای است که ريشه در فرهنگ و دين و سنت های ما دارد. بعد بياد فرمايشات غزالی در کتاب " کيميای سعادت " افتادم که تکليف زنان را بخوبی روشن کرده است.

غزالی؛ در کتاب "کيميای سعادت" در باره زنان چنين ميفرمايد:

.....بدان که هيچ تخم فساد ؛ چون نشستن با زنان اندر مجلس ها و مهمانی ها و نظاره ها نبو.

پس حرام است بر زنان به چادر سپيد و و روی بند پاکيزه بيرون شدن؛ و هر زن که چنين کند عاصی است و پدر و مادر و برادر و شوهر که دارد و بدان راضی بود ؛ اندر آن معصيت با وی شريک باشد.

..... و روا نيست هيچ مردی را جامه زنی که داشته بود اندر پوشد به قصد شهوت ؛ يا دست فرا آن کند ؛ يا ببويد ( يعنی اينکه هيچ مردی حق ندارد لباس همسرش را بپوشد يا به آن دست بزند و يا حتی آن را ببويد. )
يا شاه اسپرم يا سيب يا چيزی که بدان ملاطفت کنند ؛ فرا زنی دهد و فرا ستاند ( يعنی اينکه هيچ مردی حق ندارد به عليامخدرات محترمه ؛ عطر و سيب و گل و ...بدهد يا بستاند ) و يا سخنی نرم و خوش گويد. و روا نيست زنی را که سخنی با مرد گويد الا درشت و به زير ( منظورشان اين است که زنان حق همصحبتی با مردان را ندارند و اگر می خواهند با مردان صحبت کنند بايد صدای شان را مثل صدای گاو کنند مبادا اسلام عزيز آسيب ببيند ! )
پيغمبر ؛ زنان را همی گويد که به آواز خوش با مردان سخن مگوييد ....و از کوزه ای که زنان آب خورند نشايد به قصد ؛ از جای دهان ؛ آب خوردن ......( توصيه گيله مردانه : لطفا کتاب کيميای سعادت را بخوانيد تا رستگار شويد )

سنايی غزنوی ميفرمايد:
حجره عقل ز سودای زنان خالی کن
تا به جان پند تو گيرند همه پر هنران
بند يک ماده مشو ؛ تا بتوانی چو خروس
تا شوی تاجور و پيشروی تاجوران

حضرت سعدی هم ميفرمايد:
برو زن کن ای خواجه هر نو بهار
که تقويم پارينه نايد به کار !!

همين حضرت سعدی در جای ديگری ميفرمايد:
به هر چمن که رسيدی گلی بچين و برو
به پای گل منشين آنقدر که خار شوی

گشت و گذاری در متون ادبی و تاريخی وطن مان بخوبی نشان ميدهد که زنان ايرانی از ديربازدر چنبر چه درد ها و بی عدالتی هايی گرفتار بوده اند تا جايی که در داستان سياوش ؛ می خوانيم که:
زن و اژدها هر دو در خاک به!
جهان پاک از اين هر دو نا پاک به!!

و يا اينکه:
زنان را ستايی ؟ سگان را ستای
که يک سگ به از صد زن پارسای !!!!

بهر حال؛ من از اينکه ماريان خانوم نتوانسته است بيش از دو ماه وضعيت جديد خود را تحمل کند دچار شگفتی نشدم چرا که مادام که ما به يک خانه تکانی فرهنگی و فکری دست نزنيم؛ زن از ديدگاه ما چيزی در رديف اژدها خواهد بود  و خواجگان همواره همچون " تقويم پارينه " به او خواهند نگريست

هزار سال ره است از تو تا مسلمانی
هزار سال دگر تا به شهر انسانی

----------------------------------

داریم وفات میفرماییم !!

آقا  ! این روز ها حال مان چندان تعریفی ندارد . نمیدانیم از پیری است یا اینکه اوضاع احوال شلم شوربا و قاراشمیش دنیا ما را دارد اینجوری از پا می اندازد .
شب ها خواب مان نمی برد . یعنی یکی دو ساعت می خوابیم ؛ ده دوازده ساعت بیداریم . خواب مان هم که خواب نیست ؛ فی الواقع جان کندن است !
یاد غلامحسین ساعدی بخیر . میگفت : هم از خوابیدن می ترسم هم از بیداری .
می پرسیدیم : چرا ؟ 
میگفت : وقتی میخوابم آنقدر کابوس های وحشتناک می بینم که غرق عرق از خواب می پرم ؛  وقتی هم بیدارم از اینهمه نامردمی و شقاوتی که در گوشه و کنار جهان جاری است  تنم میلرزد . 
بگمانم ما هم همین بیماری مرحوم ساعدی را گرفته ایم . هم از خوابیدن می ترسیم هم از بیداری . 
دیشب داشتیم با خودمان فکر میکردیم آخر ما چه گلی به سر بشریت زده ایم که لایق رفتن به بهشت باشیم ؟ از آنطرف گناه کبیره ای هم که مرتکب نشده ایم ما را توی جهنم بچپانند ! آنهم جهنمی که مار غاشیه و اژدهای هفت سر و درخت زقوم و نکیر و منکر و گرزهای آتشین و کنده نیمسوز دارد ! بنا بر این اگر فردا پس فردا کپه مرگ مان را گذاشتیم و غزل خدا حافظی را خواندیم جای مان کجاست ؟ بالاخره ما باید یک جوری خر خودمان را از پل بگذرانیم . خلاف عرض میکنیم ؟ 
توی این فکر و خیالات بودیم که یادمان آمد جایی خوانده ایم که حضرت باریتعالی یک محل نه چندان خوش آب و هوایی ساخته است که به آن میگویند " اعراف "
اعراف ؛ نه بهشت است نه جهنم . بگمانم مثل همین قم خودمان باشد که بین جهنم تهران و بهشت اصفهان قرار گرفته است ! خیال مان راحت شد که ما نه جهنمی ؛ نه بهشتی ؛ بلکه  اعرافی هستیم ! هر چند از قدیم گفته اند : گرگ بیند دنبه اندر خواب خویش !1
اعراف جایی است که خداوند تبارک و تعالی ! بندگان دست و پا چلفتی و ببوی خودش را که عرضه هیچگونه گناه کبیره و صغیره ای را نداشته اند  راهی آنجا میکند تا برای خودشان بچرند !
حضرت سعدی ه شعری در باره  " اعراف " سروده و فرموده اند : 
ای سیر ؛ ترا نان جوین خوش ننماید 
معشوق من است آنکه به نزدیک تو زشت است 
حوران بهشتی را دوزخ بود اعراف 
از دوزخیان پرس که اعراف بهشت است .
بفرموده علمای اعلام و مشایخ محاسن دراز اسلام ؛ تنها بدی اعراف این است که در آنجا بجای حور و غلمان ؛ یک مشت  ننه شله پز و سکینه سلطان و عمه غزی و شاباجی شله و ماه سلطان خانوم  به عشوه گری مشغولند و اعراف نشینان ترجیح میدهند با گاوی ؛ خری ؛ فیلی ؛ پشه ای یا کرگدنی  خاک بر سری شان را انجام بدهند !!
همینقدر که توی اعراف کنده نیمسوز توی ماتحت آدم نمی چپانند باید صد هزار بار بدرگاه حضرت باریتعالی شکر گزار بود !
کنده نیمسوز شوخی بر دار نیست ها !!

کون چون تانک !!

از یکی پرسیدند چیکاره ای ؟ 

گفت : والله خودم خان ام برادرم سلطان ؛ خودم پیرهن ندارم برادرم تنبان ! حالا جکایت این آقای رهبر کبیر کره شمالی است .

راسنی ؛ اسم این آقای رهبر کبیر چیست ؟  کون چون تانک؟ 

این آقای رهبر کبیر همین امروز یک انتخابات کاملا آزاد و دموکراتیک در کشورش بر گزار کرد تا مردم خوشبخت کره شمالی هر کسی را که دل شان میخواهد به رهبری بر گزینند . 

در این انتخابات آزاد جناب آقای کون چون تانک  با صد درصد آراء بعنوان رهبر کبیر ممالک مترقیه کره شمالی برگزیده شد و ملت خوشبختی که به ایشان رای داده بود با شور و شادی و سرور و سر فرازی سر به دشت و بیابان گذاشت تا بلکه علفی ؛ یونجه ای ؛ اشکنه ای ؛ تره تیزکی ؛ چیزی برای چریدن پیدا کند و بجای شام و ناهار میل بفرماید . 

این انتخابات آزاد متاسفانه فقط یک کاندیدا داشت و آنهم جناب آقای کون چون تانک بود !