از بیم مور در دهن اژدها شدم

دو هفته بر بستر بیماری بودم . رفته بودم بیمارستان برای درمان دردی . آنجا کرونا گرفتم . کم مانده بود این اژدهای هولناک جسم خسته و ناتوانم را ببلعد . تا دروازه های مرگ پیش رفتم.گویی از بیم مور در دهن اژدها رفته بودم .

بنظر میآید که عجالتا از چنبر

مرگ گریخته و‌ به زندگی باز گشته ام هر چند هنوز همه جای بدنم درد میکند، هر چند هنوز سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی !

در اوج بیماری و ناتوانی ، حافظ را کنار خود داشتم . گهگاه رودکی میآمد و سرکی میکشید و شعری میخواند و میرفت . حافظ اما در همه آن لحظات التهاب و اضطراب و رنج کنارم نشسته بود و برایم شعر میخواند :

دَردَم از یار است و درمان نیز هم

دل فدایِ او شد و جان نیز هم

چون سر آمد دولتِ شب‌هایِ وصل

بگذرد ایامِ هِجران نیز هم

اعتمادی نیست بر کارِ جهان

بلکه بر گردونِ گَردان نیز هم

در اوج بیماری ‌‌وبی پناهی و درد ، و در برابر اشارت دربان منتظر ، یادم آمد بر سنگ گورم این سخن بامداد شاعر را بنویسند که :

فرصت کوتاه بود و سفر جانکاه بود

اما یگانه بود و هیچ کم نداشت

به جان منت پذیرم و حق گزارم

بدون شرح

بدون شرح

See insights and ads

Boost post

All reactions:

63Miche Rezai, Nasrin Zaravar and 61 others

آقای آواره

" از داستان های بوئنوس آیرس "

*-...در میدان فردوسی تهران ؛ در آن گرما و دود و سرسام ؛ اتومبیلی از پشت سر به ماشینم میکوبد . پیاده میشوم . ترافیک بند میآید .

آنکه به ماشینم کوبیده پیاده میشود و میگوید : بهتر است ماشین هایمان را از اینجا حرکت بدهیم ترافیک بند نیاید . سوار ماشینم میشوم و به یک خیابان فرعی می پیچم . گوشه ای می ایستم . او هم از راه میرسد .ماشینش را گوشه ای پارک میکند و بسویم میآید . دست میدهد و میگوید : خیلی متاسفم . تقصیر من بود . اسم من خاکپور است .

میگویم : ماشینم را از شیراز آورده بودم تهران تا زودتر بفروشمش . آخر یکی دو هفته دیگر راهی خارج از کشور هستم .

میپرسد : کجا میروی ؟

میگویم : آرژانتین .

میگوید : آرژانتین ؟ عجب ؟ من کارمند وزارت خارجه هستم . یکی از بهترین دوستانم در آرژانتین است . شماره تلفنش را بشما میدهم تا باهاش تماس بگیری . هر کمکی خواسته باشی دریغ نخواهد کرد .

فردایش میروم وزارت خارجه . چند ماهی از انقلاب گذشته است . آقای خاکپور مقام مهمی در وزارت خارجه دارد . هنوز پاکسازی نشده است .

شماره تلفن دوستش را بمن میدهد و میگوید : به بوئنوس آیرس که رسیدی به این شماره زنگ بزن بگو دوست من هستی . اسمش دکتر کوهل است . از هیچ کمکی خودداری نخواهد کرد .

وقتی به بوئنوس آیرس میرسم به آن شماره زنگ میزنم . خانمی گوشی را بر میدارد .

میگویم : فلانی هستم و از ایران آمده ام . میخواهم با دکتر کوهل حرف بزنم .

میگوید : متاسفم ؛ دکتر کوهل یکی دو هفته ای است به آلمان منتقل شده ؛ چه کاری با دکتر کوهل داشتید ؟ شاید بتوانم کمک تان کنم .

میگویم : میخواهم بروم امریکا ؛ شاید دکتر کوهل بتواند کمکی کند .

نشانی خودش را میدهد و میگوید : فردا سوار اتوبوس خط فلان بشو و در خیابان فلان پیاده بشو و بیا دفترم .

فردا میروم سراغش . زن و دخترم هم همراهم هستند . دخترم یکسال و نیمه است .با مهربانی بسیار ما را می پذیرد . داستان فرارم از ایران را برایش شرح میدهم .با دقت به حرف هایم گوش میدهد .بعد کاغذ سبز رنگی بدستم میدهد و میگوید : فردا صبح برو به این نشانی و این کاغذ را به آنها بده .

فردا سوار اتوبوس میشویم و به آن نشانی میرویم . خانمی به پیشواز مان میآید . نامش " البا " ست . بلند قد و زیباست اما یک کلام انگلیسی نمیداند . دخترکی میآید مترجم مان میشود . یکی دو ساعتی داستان گریز ناگزیر مان را برایش شرح میدهم .همه را یاد داشت میکند .بعدش دو سه تا کاغذ میگذارد جلوی من و میگوید : امضایش کن . من هم امضای شان میکنم . کشوی میزش را باز میکند و دویست دلار میشمارد میگذارد جلوی من .

تعجب میکنم .میگویم : پول برای چه ؟ من که تقاضای کمک مالی نکرده ام .

میخندد و میگوید : شما از امروز زیر حمایت سازمان ما هستید . مادام که در بوئنوس آیرس هستید می توانید روی کمک های ما حساب کنید .

پول را بر میگردانم و میگویم : بسیار متشکرم . من به کمک مالی نیازی ندارم .

از دفترش بیرون میآییم . نگاهی به ساختمان سنگی و تابلویی که بر سر در آن آویخته است می اندازم . رویش نوشته است سازمان حمایت از آوارگان .

نخستین بار است در زندگی ام در زمره آوارگان در میآیم .

See insights and ads

Boost post

All reactions:

158Miche Rezai, Nasrin Zaravar and 156 others

پیامبر تازه

توی هیرو‌ ویری که ما داشتیم با حضرت ملک الموت کلنجار میرفتیم و کم مانده بود برویم عرش اعلی خدمت حضرت باریتعالی ، دیدیم آسید علی آقای ما ادعای پیغمبری کرده است

پار بودی قطبک و امسال گشتی قطب دین

سال دیگر گر بمانی قطب دین حیدر شوی

گفتیم : آقا ! قربان جدت ، بیا ما را از دست این ملک الموت خلاص کن ! بالاخره هر چه باشد ما هم از نوه نتیجه های حضرت باریتعالی هستیم، این آقای ملک الموت آمده است میخواهد ما را بزور بکشاند دوزخ ! الغوث یا رسول الله !

آقا ! در یک چشم بر هم زدنی فرشته ای از راه رسید و بما فرمود :اقم!

گفتیم : چی فرمودید ؟ فرمودید قم ؟ ما نمی خواهیم برویم قم !

همین سانفرانسیسکو برای سرمان هم زیادی است

فرشته الهی دو‌باره این بار با تشر فرمود : اقم یا عبدالله!از بستر بیماری برخیز ! به یمن انفاس قدسی آسید علی آقای روضه خوان شفا یافته ای !

ترسان و‌لرزان پا شدیم دیدیم الحمدالله چار ‌ستون بدن مان دیگر هیچ عیب و علتی ندارد .

جناب ملک الموت هم بار و‌بندیلش را بسته است و زده است به چاک !

حالا اگر شما هم خدای ناکرده کرونایی ، سرطانی ، شقاقلوسی ، چیزی گرفته اید بجای اینکه دست به دامان طبیبان و طالع بینان و امامزاده بیژن و امامزاده هاشم بشوید مستقیما به پیامبر زمان حضرت آسید علی آقای روضه خوان ملتجی بشوید که در چشم بر هم زدنی از آقای باریتعالی شفای عاجل شما را می طلبد و کاری میکند که پدر جد ملک الموت هم جرات نداشته باشد بشما نزدیک بشود .

از ما گفتن بود .

See insights and ads

Boost post

All reactions:

106Miche Rezai, Nasrin Zaravar and 104 others