آقای ذوزنقه

هی نگاهش میکنم . هی با خودم کلنجار میروم . یعنی این آقای ذوزنقه خودمان است؟ چرا طفلکی اینجوری درب و داغان شده ؟ اینکه به ماه میگفت تو در نیا من در آمدم! اینکه ورزشکار بود ، اینکه وزنه بردار بود ، اینکه لولهنگش خیلی آب میگرفت .

حالا نه به بالا چش و ابرو نه به پایین چیزی ؟

هیجده نوزده سالی بود آقای ذوزنقه را ندیده بودم . حالا اینجا در این رستوران چهار تا میز آنطرفتر نشسته است و مرا نشناخته است.

میخواهم بروم سراغش و بسیاق سالهایی که با هم توی یک جوال میرفتیم بگویم : ای ذوزنقه تخم جن! کجا بوده ای کره خر ؟چرا اینطوری شده ای ؟

کمی تردید میکنم . به خودم میگویم یعنی هر که ریش داشت بابای حضرتعالی است ؟ نکند یک بنده خدای دیگری را جای آقای ذوزنقه گرفته باشی ؟ یکوقت نکند گز نکرده پاره کنی؟

سرانجام دل به دریا میزنم به خودم میگویم : آقا جان ! یا مرغ باش بپر ، یا شتر باش ببر !

از پشت میزم پا میشوم میروم سراغ آقای ذوزنقه . تا چشمش بمن می افتد اول با تردید چند لحظه ای نگاهم میکند ، بعد با هیجان داد میزند : ای …..ای….حسن جان تویی ؟ نشناختمت تخم جن !چرا اینقدر پیر شده ای کره خر ؟

میخندم ودر آغوشش میکشم و میگویم

به دور لاله و گل خواستم قدح

نوشم

ز شیشه تا به قدح ریختم بهار گذشت

یاد داستانی افتادم که جایی خوانده ام . میگویند : یک بنده خدایی را برده بودند بهشت . اولین کاری که کرد این بود که روی دیوار بهشت چنین نوشت: بر پدر مادر کسی لعنت که اینجا سیب بخورد !

بگمانم حالا ما هم باید مجبور بشویم یک تابلویی به گردن مان آویزان کنیم بگوییم : سبیلش را دود میدهیم هر کس بما بگوید پیر !

ما هر چند گندم خورده از بهشت بیرون مان کرده اند اما :

گرچه پیرم و میلرزم

به صد جوون می ارزم .

(از یاد آوری های جناب فیس بوق)

See insights and ads

Boost post

All reactions:

139Zari Zoufonoun, Farhad Ghasemzadeh and 137 others