بیدر کجایی

می پرسد : کجایی هستی؟

میخواهم بگویم بی در کجا ! اما نگاهم به چشمانش می افتد . یک چشمان سیاه مخمور . از آن گونه چشمانی که دل از سعدی و حافظ و گیله مرد می رباید ! یا بقول حکیم توس :

دو چشمش به سان دو نرگس به باغ

مژه تیرگی برده از پر زاغ

میخندم و میگویم : از همان جایی که تو آمده ای

میگوید : میدانستم

می پرسم : زبان فارسی هم بلدی ؟

میگوید : متاسفانه نه . پدرم ایرانی بود و مادرم امریکایی

میگویم : بود ؟

میگوید : سالهاست از هم جدا شده اند . من سالی یکی دو بار پدرم را می بینم

می پرسم :

هرگز ایران رفته ای ؟

میگوید : آرزو دارم بروم . اما تا امروز نتوانستم

میگویم : من هم چهل و چند سالی است ایران را ندیده ام . ما آرزوهای مشترکی داریم

وقتی میخواهد بیرون برود بزبان فارسی میگوید : خدا حافظ

دوباره به چشمانش خیره میشوم . خدای من ! چه چشمانی !

اگر حافظ اینجا بود حالا یک غزل ناب در باب چشمان مخمور مست خرابش میگفت و چنین میسرود .

ز چشمش جان نشاید بردکز هر سو که می بینم

کمین از گوشه ای کرده ست و تیر اندر کمان دارد

سعدی هم اگر اینجا بود که واویلا ! چنان غزلی میگفت که حضرت باریتعالی در عرش اعلی به لرزه می افتاد

خود گرفتم که نظر بر رخ خوبان کفر است

من از این بازنگردم که مرا این دین است

See insights and ads

Boost post

All reactions:

84Zari Zoufonoun, Karim Akhavan and 82 others