بر ما چه گذشت

گویی همین دیروز بود . با تنی رنجور و روحی زخم خورده از زندان امام خمینی بیرون آمدم . زندانی که نه تنها جسمم بلکه روح و روانم را نیز در هم شکسته بود .

سالها طول کشید تا توانستم از آن کابوس های هولناک شبانگاهی نقبی به نور و روشنایی بزنم .

گناهم چه بود ؟ هنوز هم نمیدانم . فقط این را میدانم که مرا هم از اجزای حکومت طاغوت میدانستند که میخواسته است با «الله» بجنگد ‌ودر تحکیم حکومت طاغوت جانفشانی میکرده است !

آخوندک بوگندویی که محاکمه ام میکرد عکس هایی را نشانم داد که میکروفن در دست کنار شاه و شهبانو ایستاده بودم .

میگفتم : آقا جان ! من خبرنگار رادیو بودم . برایم چه فرقی داشت کنار شاه یا برژنف یا یاسر عرفات ایستاده باشم ؟

میگفت : اگر ساواکی نبودی چگونه اجازه یافتی کنار طاغوت بایستی؟

چه شانسی آوردم مرا پای دیوار الله اکبر به گلوله نبستند . از زندان رها شدم اما پنج سال حق خروج از کشور را نداشتم .

از زندان امام خمینی آزاد شدم و به زندان بزرگ دیگری در غلتیدم . زندانی بنام ایران.

اگر مرا کشته بودند امروز چهل و سه سال بود زیر خاک خفته بودم .

چهل و ‌‌سه سال پیش در چنین روزی از زندان امام خمینی آزاد شدم .

All reactions:

28Parvaneh Omidi, Mehdi HA and 26 others