نخستین برف سال

نیمه های شب از خواب پریدیم . کابوس دیده بودیم . یادمان نیست چه کابوسی . دیدیم برق نداریم . از پشت پنجره نگاهی به بیرون انداختیم .گمان کردیم شبی مهتابی است . گفتیم : به به! چه مهتابی؟

همه جا زیر نورمهتاب میدرخشید. نگاهی دوباره انداختیم. دیدیم همه جا سپید پوش است.نخستین برف زمستانی همه جا را سپید پوش کرده بود.

آقا ! ما که به اینجور برف و باران ها عادت نداریم . اینجا همیشه گرم و آفتابی است . ما بنده آفتاب و خورشیدیم . بقول معروف گرگ باران ندیده ایم ! حالا می بینیم توفان برف از راه رسیده است . بزرگراه شماره هشتاد و بزرگراه شماره پنجاه بسبب بارش برف سنگین بسته شده است. دکل های برق بعلت وزش بادهای شدید کله پا شده اند . مدارس تعطیل اند. اینترنت مان قطع شده . تلویزیون نداریم . و گیله مردی که ما باشیم هم داریم از سرما می چاییم هم اینکه باید برویم دیدن دکترمان !

فلذا ! اگر دیدید سروکله مان اینجا پیدا نشد یقین بدانید به رحمت خدا رفته و با دوزخیان محشور شده ایم! . فقط خدا کند روی پل صراط - یا بقول گبران پل چینوت - یکی به دادمان برسد و دست مان را بگیرد و ما را به خیر و سلامت به دروازه های دوزخ برساند که ابدا حوصله رفتن به بهشت و همنشینی با امام خمینی و امام زین العابدین بیمار و امام نقی و ایضا انبیا و اولیا را نداریم !

یکی از من پرسیده بود شما در زندگی تان از چه چیزی بیشتر بدتان میآید ؟ گفته بودیم قیمه پلو و زمستان . ایضا پوتین و آسید علی. هنوز روی حرف مان هستیم.

جای نوا جونی و آرشی جونی خالی که بیایند توی برف ها ورجه ورجه بروند و صدای قهقهه شان تا آسمان هفتم برود .

+2

شط خون

تاریخ ما ، تاریخ بیقراری است

زورقی است بر شط خون .

اسکندر آمد و کشت و سوخت و رفت.

تازیان آمدند .کشتند ، سوختند و مادران و دختران مان را در بازارهای برده فروشان فروختند ، و ماندند.

چنگیزیان را آواز دادیم و بر نطع خون نشستیم

غزان و تیموریان آمدند و کشتند و سوختند .

سلطان محمود مان انگشت در جهان کرده بود و قرمطی می جست و هر جا می یافت بر دار میکشید

و این قرمطیان ، پدران و برادران من و تو بودند که دین اهریمنی زاغ سار اهرمن چهرگان را تاب نمیآوردند

بر ما چها که نرفته و نمیرود

گهگاه دار ها را بر می چینند و خونها را می شویند :

«دار ها بر چیده خونها شسته اند »

اما ، تا سر بلند میکنی باز دار است و زندان است و شکنجه است و گلهایی که در آرزوی بهار و بهاران پژمرده میشوند

آمدند کشتند سوختند رفتند ، اما این آخرین ،از میان ما برخاست . از قوم و قبیله ما بود . بیگانه نبود . از خودمان بود . آیا ما همگان به قیام مرگ بر نخاسته بودیم ؟.

آمدند شمشیر در ما انداختند و تا توانستند کشتند ، چون تاب خستگی نیاوردند شمشیر بدست خود ما دادند و ما نیز برادران و خواهران و مادران و پدران و حتی فرزندان مان را بر نطع خون نشاندیم و بی تاملی گردن زدیم . و هنوز میزنیم . و همچنان میزنیم .

در تورات خوانده بودیم که :

چون بنی اسراییل از خدا به گوساله روی آورد ندا آمد « هر کس شمشیر خود را بر ران خود بگذارد... و برادر خود و دوست خویش و همسایه خود را بکشد - تورات ، سفر خروج ،۳۲»

و ما که از لجن بویناکی، گوساله ای زرین ساخته و پرستیده بودیم ندا آمد که :

« یهوه خدای غیور است که انتقام گناه پدران را از پسرانشان تا پشت سوم و چهارم می‌گیرد ...- تورات . سفر خروج - ۲۰ -

و اینک پاد افره ما و فرزندان ما: مرگ و تبعید و دار و زندان و شکنجه و تحقیر.

اما ، با اینهمه مصیبت و درد ، امید همچنان در رگ جان مان جاری است و به آوای بلند میخوانیم :

درخت پیر تن من

دوباره سبز می‌شود

هر چه تبر زدی مرا

زخم نشد

جوانه شد «۱»

و همراه آن شاعر زمانه درد و تلخ آوا در میدهیم که :

پیش از شما

بسان شما

بی شمار ها

با تار عنکبوت

نوشتند روی باد

کاین دولت خجسته جاوید

زنده باد«۲»

———————-

۱- ایرج جنتی عطایی

۲- شفیعی کدکنی

هوای بارانی

آقا ! والله شوخی نمیکنم ها ! از رادیو شنیدم یک آقای امریکایی که برای گذراندن تعطیلات به یکی از جزایر کاراییب رفته بود از دولت محلی آن سامان به دادگاه شکایت کرده و خواسته است کلیه پول هایی را که در این سفر خرج کرده است به او باز گردانده شود .

دلیل ؟

- هیچی ؛ این آقای محترم میگوید به قصد بهره جویی از آفتاب گرم کاراییب به این جزیره رفته بوده است اما چون در روزهای تعطیلاتش هوا بارانی بوده و ایشان نتوانسته اند از تعطیلات شان لذت ببرند دولت محلی آن جزیره باید به او خسارت پرداخت کند !

حالا که اینطوری شده ما هم یادمان باشد از استانداری گیلان به دادگاه شکایت کنیم و چند میلیارد تومانی خسارت بگیریم چونکه ما هم در آن سه چهار سالی که رشت بودیم یا همه اش بارانی بود یا چکه !

پیشواز یلدا

دیشب جای تان خالی رفتیم به جشن بزرگداشت یلدا در شهرمان ساکرامنتو .

در واقع به پیشواز یلدا رفتیم . جشن پر شکوهی بود . سیصد چهار صد نفر آمده بودند . رفیقان و عزیزانی را دیدیم که ماهها از دیدارشان محروم مانده بودیم.

رقص بود و موسیقی بود و شادی بود و لذیذ ترین غذاهای ایرانی. ‌شراب نیز .

آنجا رفیقانم بهمن آزادی را دیدم .ستار دلدار را دیدم. جمال وفایی را دیدم که مرا شرمسار محبت هایش کرد . دیگرانی را دیدم . انگار قرن ها از هم دور مانده بودیم . بعضی ها در همین یکی دوسال انگار بیست سال پیر تر شده بودند . بعضی ها - مخصوصا خانم ها - جوان‌تر و خوشگل تر شده بودند . از درو دیوار شادی و نور و مهر و صفا می بارید . بساط رقص و پایکوبی هم مهیا .

ساعتی را با همگان خندیدیم و سرشار از شور و شادی شدیم و آرزو کردیم مردمان سر زمین ما هم روزی نه چندان دور همه پنجره ها و روزنه های شادی و نور و شور و سرور به رویشان گشاده شود و در بهاران و مهرگان و نوروزها و سده ها بخوانند و برقصند و شادی و شادمانی بپراکنند و ظلمات و سرمای جانسوزی را که چهل سال است سایه اندوهی سمج بر زندگی شان انداخته است به آفتابی درخشان و گرم و دلنشین بدل کنند.

این جشن را رادیو بامداد به رسم و رسوم هرساله بر گزار کرده بود و رفیق مان جناب محمد گلشنی هم سنگ تمام گذاشته بود و تدارکاتی فراهم کرده بود که شایسته چنین جشن و چنین سنت کهنی است.

جای تان خالی بود البته.

0:02 / 2:17

وقتی آقای گیله مرد باغبان میشود

بهار پارسال زنم رفت یک گلدان خرید آورد گذاشت توی حیاط.

من هم به عادت معهود ! هر روز صبح پامیشدم به گلدان ها آب میدادم و دستی به سرو روی شان میکشیدم .چند هفته ای گذشت. دیدم این گلدان عینهو هندوانه ابوجهل را میماند . هر چه بیشتر آبش بدهی کوچک تر میشود . نه گل میدهد نه بزرگ تر میشود . گفتم لابد خاکش عیب و ایرادی دارد . رفتم خاکش را عوض کردم. دو سه هفته دیگر گذشت و دیدم همان است که بود . نه گلی نه شاخه ای. رفتم یک جعبه کود خریدم آوردم ریختم پایش . باز دیدم همان است که بود . رهایش کردم و گفتم : بز نگردد به پچ پچی فربه!

پریروز عصر داشتم به گلدان ها آب میدادم . رسیدم به همین گلدان. خواستم آب بریزم پایش . دیدم زنم قاه قاه می خندد

گفتم : برای چه میخندی؟

گفت: آخر پدر آمرزیده ! تا بحال دیده ای کسی به گل مصنوعی آب بدهد ؟

ما را می بینی؟ نزدیک بود از خجالت آب بشویم برویم توی زمین! به خودمان گفتیم :

آدمی را که بخت بر گردد

اسبش اندر طویله خر گردد !

آخر آدم اسمش گیله مرد باشد. توی باغات چای لاهیجان نشو و نما کرده باشد . عاشق و فدایی و جان نثار و واله و شیدای طبیعت باشد . قربان صدقه گلها برود . با درخت ها درد دل بکند . آنوقت فرق بین گل مصنوعی و گل طبیعی را نداند؟

شما را به حرضت عباس! نگاهی به این گلدان بیندازید . اصلا این لاکردار شباهتی به گل مصنوعی دارد ؟تازه دو تا از برگ هایش هم زرد شده است !

اصلا آقا! انگاری همه دست به یکی کرده اند تا آبرو و حیثیت این آقای گیله مرد را که ماشاالله هزار ماشاالله از هر انگشتش صدتا هنر! میبارد و یکی از هنرهایش هم باغبانی و گیاه شناسی است بر باد بدهند!

عجب زمانه ای شده آقا!

پس جناب شاعر مظلوم مغبون مرحوم حق دارد که میفرماید:

با مردم زمانه سلامی و والسلام

تا گفته ای غلام توام میفروشنت

اصلا آقا ! ما هیچ ! ما بیسواد ! ما گیاه نشناس !این آقای آمیگو خوزه که دو هفته در میان میآید به گل ها و درخت ها و نهالان و سبزه ها آب و دانه میدهد و هر ماه هم صد دلار بی زبان تیغ مان میزند نباید می فهمید این بوته مصنوعی است ؟

چطور است علی الحساب برویم این آمیگوخوزه را بکشانیم عدلیه و پول مان را پس بگیریم ؟ ما که زورمان به کس دیگری نمی رسد !

غلط های زیادی

بچه که بودم یه روز به مادرم گفتم : مامان ! کفشام داره پاره میشه ها ؛ با این کفشا خجالتم میاد برم مدرسه ؛ نمیشه یه کفش تازه برام بخرین ؟

گفت : کفشات سالمه !

گفتم : ببین مامان ! اگه برام کفش نخرین از فردا دیگه مدرسه نمیرم ها !!

گوشام رو کشید و گفت : دیگه از این غلط ها نکنی ها !!

*- --

به بابام گفتم : بابا ؛ نمیشه ما دیگه روزه نگیریم ؟

چپ چپ نگاهم کرد و گفت : دیگه از این غلط ها نکنی ها !!

* ---

توی مدرسه ؛ یه جوک در باره اون بالا بالایی ها گفتم .

آقای کنار سری مدیر مدرسه مون گوشام رو کشید و کوبید توی ملاجم و گفت : دیگه از این غلط ها نکنی ها !!

*-----

عاشق زهره شده بودم . یه نامه عاشقونه براش نوشتم و پرتش کردم تو خونه شون . فرداش باباش تو کوچه جلوی راهم سبز شد و یه کشیده خوابوند بیخ گوشم و گفت : دیگه از این غلط ها نکنی ها !!

*----

تو دانشگاه ؛ به یکی از استادام گفتم : آقا ! شما چرا اینقدر بیسوادی ؟ از کدوم دانشگاه مدرک گرفتی ؟

منو از کلاس انداخت بیرون و گفت : دیگه از این غلط ها نکنی ها !!

*-----

تو سربازخونه ؛ سر پست کشیک چرتم گرفته بود .

جناب سروان از راه رسید و یه لگد زد تو ساق پام و گفت : دیگه از این غلط ها نکنی ها !!

*------

تو اداره مون ؛ به رئیسم گفتم : آقا ! چطوریه که فلانی نه سر و کله ش تو اداره پیدا میشه ؛ نه دست به سیاه و سفید میزنه ؛ اما حقوقش سه برابر حقوق منه ؟

گفت : این گه خوری ها بشما نیومده ! دیگه هم از این غلط ها نکنی ها !

*----

شب خوابیدم صبح بیدار شدم دیدم میگن باید عضو حزب رستاخیز بشوی !

گفتم : رخت آویز ؟ رخت آویز دیگه چیه ؟ اگه عضو نشیم تخم منو میخورین ؟

فرداش منو بردن دوستاق خونه همایونی و چوب توی آستینم چپاندن و گفتند : دیگه از این غلط ها نکنی ها !!

* -----

انقلاب کرده بودیم . دیدم همه دارن می چاپند و میخورند و می کشند .

گفتم : عجب ؟ این انقلاب ابوذری است یا ابوزری ؟

کشان کشان بردندمان دانشگاه اوین و کم مانده بود سرمان را هم بباد بدهیم . خلاصه اینکه یک روز یک آقای بوگندویی آمد و یک برگ کاغذ جلوم گذاشت و گفت : امضاش کن ! اما دیگه از این غلط ها نکنی ها !

*----

به پیشنماز محله مون گفتم : آقا ! مگه آدمکشی افتخاره ؟

گفت : چطور مگه ؟

گفتم : شما میگین حضرت علی یه روز هفتصد نفر رو با اون ذوالفقارش سر بریده !

چپ چپ نگاهم کرد و گفت : بابی شدی ؟ دیگه از این غلط ها نکنی ها !

حالا ما مونده ایم که ما توی این دنیا چه غلطی باید بکنیم ؟