در زمان قدیم در محله های تهران اراذل و اوباشی بودند که به آنها « یه کتی» میگفتند .
اینها جاهل ها و یکه بزن هایی بودند که برای عرض اندام و خودنمایی وقتی میخواستند راه بروند یکطرف شانه شان را جلو میدادند و تا حد امکان گردن شان را می افراشتند و کت یا قبای شان را به دوش می انداختند و هیچوقت هم دست شان را توی آستین کت شان نمیکردند.
وقتیکه رضا شاه به سلطنت رسید یکی از اقداماتش سرکوبی همین لاش و لوش ها بود .
در آن زمان یکی از ماموریت های نایب حسین خان رییس کمیسری نرم کردن گردن همین گردنکشان بود .
نایب حسین خان معمولا با دو سه تا آژان در محله ها و کوچه ها راه می افتاد و آنقدر با باتوم به سر وکله جاهل ها میکوبید تا مجبور میشدند گردن شان را به حالت طبیعی در آورده سینه ها را تو ببرند و دست در آستین قبای خود کنند
یکی از شیرینکاری های نایب حسین خان هم این بود که معمولا آستین کت این اوباش را می برید و میگفت : شما که به اینها احتیاجی نداری !
منبع: تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم - جعفر شهری - جلد اول
