آبجى مظفر .... !!!!

پس از آنكه ناصر الدين شاه به ضرب گلوله ى ميرزا رضا كرمانى از پا در آمد ، مردم به دلايلى نسبت به آينده ى مملكت به سختى اميد وار شدند . عبد الله مستوفى كه خود در آن هنگام بيستمين سال عمر خود را مى گذرانيده و از نزديك شاهد حوادث بوده است ، در كتاب " شرح زندگانى من " مى نويسد :
از دو ساعت به غروب مانده ، در شهر حرف هايى راجع به تير خوردن شاه دهن به دهن مى گشت ، اما با غروب آفتاب ديگر ترديدى در مردن شاه باقى نماند . مردم به دكان هاى نانوايى و رزازى و بقالى هجوم كردند و هر كس هر قدر مى توانست خوار و بار تدارك كرد و دو ساعت از شب گذشته همگى به خانه ها چپيدند .
صدر اعظم ( امين السلطان ) از تلگرافخانه ى عمارت سلطنتى خبر واقعه را به مظفر الدين ميرزا وليعهد به تبريز فرستاد . سپس دستور برقرارى حكومت نظامى را در شهر داد . رييس انبار غله را احضار كرد و دستور كافى براى فراوان بودن نان شهر داد .فردا صبح كه مردم از خانه ها بيرون آمدند ، شهر را در حالت نظامى و دكان ها را پر از خوار و بار ديدند و از اين روز تا ورود مظفر الدين شاه به پايتخت ، تهران و حول و حوش از ايام عادى هم امن تر بود ، چنان كه حتى قاطر چى هاى شاهى هم دست از پا خطا نكردند .
اما مظفر الدين شاه در تبريز نشسته بود و در آمدن به پايتخت امروز و فردا ميكرد . عامه به سختى انتظار ورود مظفر الدين شاه را دارند ، همه تصور ميكنند اين مرد چهل ساله كه بيست سال تمام ، در حاشيه ، مشق سلطنت كرده است ، همينكه وارد شود و بر تخت بنشيند ايران را بهشت برين خواهد كرد .
خلايق به فرداى خود و آينده ى مملكت اميد وارند و اين اميد وارى هاى تاثر انگيز را در ترانه ها و تصنيف هاى آن روز گار مى توان ديد :
شاه نو ، باز ماه نو ، آمد به تهران
حالا بيا تا مى خوريم
شراب شهر رى خوريم
حالا نخوريم پس كى خوريم ؟ .....

اما شاه از تبريز حركت نمى كرد . آن روز ها مردم نمى دانستند ولى بعد ها كه به اخلاق خرافات پسند اين شاه بر خوردند معلوم شد اعليحضرت به مناسبت نحوست عدد 13 نمى خواهد كه در اين سال 1313 كه در واقع 13 دو آتشه است بر تخت سلطنت جلوس كرده باشد و اينهمه تاخير براى آن است كه ماه محرم 1314 نزديك شود و عذرى براى تاخير تاجگذارى پيش آيد .
ولى بعد از تاجگذارى هم باز از اصلاحات خبرى نيست و در بر همان پاشنه ى ناصرالدين شاهى مى گردد .مردم كه به انتظار اصلاحات بى تاب بودند بناى غرغر را گذاشتند و كار به اشعار عاميانه رسيد كه بچه ها در كوچه ها مى خواندند :

آبجى مظفر آمده
برگ چغندر آمده ...
دو دور دو دور دورشو ببين
امير بهادرشو ببين
چادر و چاقچورش كنين
از شهر بيرونش كنين ....
........................
دسته ى ريحون اومده
مثال حيوون اومده
بار چغندر اومده
مثل قلندر اومده
چارقد عروس گرون شده
آبجى مظفر پنهون شده ...
.....................
ابجى مظفر چرا آب گرونه ؟؟
آبجى مظفر چرا نون گرونه ؟؟

بارى . از اين قضيه بيش از صد و چند سال ميگذرد و ملت ايران كه به هواى آب به سرابى چنين وحشتناك و گردابى چنين هايل در افتاده است ، اكنون آبجى مظفر ديگرى را در برابر خود دارد كه بغير از حرف زدن و وعده دادن و ملت بيچاره را از چاله به چاهى ديگر انداختن ، هنر ديگرى ندارد .
اگر صدو چند سال پيش ، بچه هاى محله هاى تهران ، توى كوچه ها راه مى افتادند و ميگفتند : آبجى مظفر چرا نون گرونه ؟ حالا بچه هاى ما بايد توى خيابان ها راه بيفتند و به اين آقاى رييس جمهور بى خايه بگويند : آبجى کلید ساز خايه ت كو ؟
ياد يك داستان ديگر افتادم . وقتى كه آغا محمد خان خواجه ، شاهزاده ى شجاع خاندان زند يعنى لطفعليخان را با آن طرز فجيع به قتل رساند و تاج و تخت شاهى ايران را تصاحب كرد ، شعرى در زبانها افتاد كه مى گفتند آنرا لطفعليخان زند قبل از مرگ خود سروده است . شعر اين است :
يارب ، ستدى ملك ز دست چو منى
دادى به مخنثى ، نه مردى نه زنى
از گردش روزگار معلومم شد
پيش تو چه دف زنى چه شمشير زنى ..

بنظر شما اين شعر مصداق عينى روزگار امروز مان نيست ؟؟

آقای چخوف ؛ حالتون خوبه؟؟!!

آقا ! این آقای چخوف ما را از کار و زندگی انداخته است ! ما همه کارهایمان را ول کرده ایم و نشسته ایم چخوف میخوانیم .
داستان هایش بقدری شیرین و دلچسب است که آدم حیفش میآید  رهایشان بکند و به کارهای دیگر بپردازد .
یک مجموعه ده جلدی از آثار چخوف را پیش رو داریم . یکی دو روزی است که جلد دوم داستان های کوتاهش را میخوانیم . از خواب و خوراک افتاده ایم . نه تلویزیون نگاه میکنیم .  نه سینما میرویم . نه خبر های ایران را دنبال میکنیم .  نه با کسی حرف میزنیم . و  نه آنطور که باید و شاید دست به قلم میبریم خلاصه اینکه این آقای چخوف بد جوری دست مان را توی حنا گذاشته اند .
تا بخواهیم مجموعه ده جلدی داستان هایش را به پایان ببریم بگمانم مابقی موهای مان سپید خواهد شد !
چه دنیای شگفت انگیزی است دنیای این آقای چخوف . لطفا برایم نامه و ایمیل نفرستید . آقای چخوف نمیگذارد به هیچ نامه ای جواب بدهیم .
این آقای چخوف را در جوانی هایمان شناخته بودیم .البته کم شناخته بودیم . یکی دو تا از آثارش را خوانده بودیم . حالا تازه می فهمیم با چه غولی دست به یقه شده ایم !
آهای ....آقای چخوف . جناب آنتوان چخوف عزیز !چه وقت دست از سر ما برمیدارید ؟ اصلا آیا تا آخر عمر گریبان ما را رها خواهید کرد ؟
ما که چشم مان آب نمی خورد آقای چخوف !!

پنج سال قبل از 1985

امروز خواندن کتاب " پنج سال قبل از 1985 "  نوشته آقای محمد محمد علی را بپایان بردم .
محمد محمد علی نویسنده صاحب نام ایرانی که از اواخر اسفند 1358 تا فروردین 59  با یک تور گردشگری به اتحاد جماهیر شوروی سفر کرده بود در این کتاب کوشیده است شاهد بی غرضی باشد بر حال و روزگار مردمی که در کشور شوراها میزیسته اند و آمال و آرزوهای آنان را بر زبان قلم جاری کرده است .
محمد محمد علی در این سفر توانسته است مسکو ؛ لنینگراد ؛ اکراین ؛ گرجستان ؛ ارمنستان و آذربایجان را ببیند و بدور از پیشداوری های ایئولوژیک و غرض ورزانه ؛ سیمای اتحاد جماهیر شوروی آن روز را منصفانه و صادقانه ترسیم کند . این کتاب نخستین بار در سال 1378توسط نشر علم منتشر شده و کتابی خواندنی و تامل کردنی است .
پیش از این کتاب " دنیای زندگان " را از محمد محمد علی خوانده و نقد کوتاهی در باره آن نوشته بودم . 

ما پدر هموطنان خود را در میآوریم

: «مرحوم فروغی در جنگ بین‌الملل اول به نماینده‌گی ایران به جامعه‌ی ملل رفت. گویا یک‌وقت نماینده‌ی یک‌ی از دولت‌ها که ایران را نمی‌شناخت – و تنها در تاریخ خوانده بود که ایرانیان در روزگاری به شرق و غرب عالم تاخت می‌آورده‌اند و از قسطنطنیه تا دهلی را زیر پا می‌گذاشته‌اند از فروغی پرسیده بود: حالا، در این قرن با هم‌سایه‌گان خود چطور رفتار می‌کنید؟ و مرحوم فروغی به لحن طنز و جد – هردو – جواب داده بود: خیلی خوب، با هم‌سایه‌گان برادرانه رفتار می‌کنیم و پدر هم‌وطنان ِ خودرا درمی‌آوریم!»

تفنگ خالی ......

ما یک ضرب المثل قدیمی داریم که میگوید : از تفنگ خالی دو نفر میترسند ؛ یکی خود شکارچی و دیگری شکار شونده !
حالا داستان این روز های ما هم بی شباهت به این ضرب المثل نیست .
رادیوی آلمان امروز گزارش داده است که دولت قطر 23 میلیارد دلار اسلحه خریده است تا ارتش خود را تقویت کند .
علت چیست ؟علتش این است که دولت قطر از مترسکی بنام جمهوری اسلامی می ترسد . 
بنا بر این معلوم میشود که شمر خوانی کردن ها و عر و تیز های گاه و بیگاه آقای عظما و هل من مبارز طلبی های سرداران تریاکی و چپاولگر ؛ کارساز شده و کارخانه های اسلحه سازی هم با دم شان گردو می شکنند . 
این تفنگ خالی جمهوری آدمخواران سبب شده است که عربستان سعودی هم 65 میلیارد دلار اسلحه خریداری کرده و روانه زراد خانه های خود کند . 
بنده خدایی از یکی پرسید اسمت چیست ؟ 
گفت : هیبت الله 
پرسید : راستی راستی اسمت هیبت الله است یا میخواهی ما را بترسانی ؟ 
حالا حکایت جمهوری آدمخواران اسلامی است .

حقه بازی به سبک ایرانی !!

میگوید : آقا ! ما آدم بشو نیستیم ! اصلا ما با آدمیت قرن ها فاصله داریم ! 
می پرسم : چرا ؟ 
میگوید : رفته بودم مهمانی . چهارده - پانزده نفر آمده بودند .  نزدیکی های نیمه شب  چند تا از مهمانها خدا حافظی کردند و رفتند ؛ اما هنوز پای شان به خیابان نرسیده بود که چهار پنج نفر شروع کردند پشت سرشان بد گفتن . جالب تر اینکه آقای صاحبخانه رفت پارچه ای آورد ؛ قاب عکس حضرت علی را پوشاند و بعدش هم رفت بساط عرق و شراب راه انداخت ! 
آخر دو رویی و حقه بازی تا این حد ؟

ملا نصر الدین و انرژی اتمی ...

یکی از جنگل میگذشت ؛ صدای اره شنید . سر بالا کرد دید ملا نصرالدین است ؛ سر شاخه ای نشسته و دارد بیخ آنرا اره میکند . 
خندید و گفت : هی ! ملا ؛ می افتی یک جایت می شکند ها !
هنوز لحظه ای نگذشته بود که شاخه شکست و ملا از آن بالا سرنگون شد و سرش شکست . فکر کرد : " این مرد از کجا میدانست ؟ لابد علم غیب دارد ! " 
دنبالش دوید که : ترا به هر دین و مذهبی که داری  صبر کن ! می خواهم چیزی بپرسم .
مرد ایستاد . ملا نفس زنان رسید ؛ خودش را به پای او انداخت و گفت : 
- هر که هستی علم غیب میدانی ؛ تا بمن نگویی چه وقت میمیرم دست از دامنت بر نمیدارم !
مرد که اصرار ابلهانه ملا را دید گفت : باشد ؛ راستش را بخواهی هر وقت خرت سه بار پیاپی گوزید بدان که عمرت به آخر رسیده و باید با زندگی وداع کنی ! این را گفت و به راه خود رفت .
ملا تا غروب آفتاب هیزم بسیاری گرد آورد ؛ بار خرش کرد و راه خانه اشرا پیش گرفت . در سربالایی تند گورستان پشت ده ؛ سنگینی بار بر گرده حیوان فشار آورد و او را به گوزیدن وا داشت .
با تیز اول ؛ ملا فکر کرد : " مگر پشت بند نداشته باشد و گرنه حتما حالا جانم تا زانوهایم بالا آمده ! " 
با تیز دوم گفت : " مگر به همین دو تا بس کند و گرنه باید قبول کنم که جانم به سینه ام رسیده ! " 
و با تیز سوم شانه ای بالا انداخته گفت : " مرگ حق است " . اینور و آنور را نگاه کرد و ؛ دید کنار گورستان ؛ قبر تازه ای حفر کرده اند . خر را بحال خود رها کرد ؛ عبا را به سر و روی خود پیچید و همچنان که زیر لب شهادتین بر زبان میراند در گور دراز کشید و منتظر ماند .
از قضا چیزی نگذشت که قافله ای با قاطر های بیشمار و هیاهوی بسیار از تپه بالا آمد . ملا با خود گفت : " ای وای که نکیر و منکر برای سئوال و جواب میآیند !" از وحشت فریاد زنان از قبر بیرون پرید . 
قاطر ها از این حرکت ناگهانی ملا  رمیدند و بار بینداختند و قاطر چیان با چوبدست و چماق بجان ملا افتادند و دمار از روزگارش در آوردند .
ملا نیمه جان و خونین و لنگان خودش را به خانه رساند .زنش از دیدن او بوحشت افتاد و از سبب آن جویا شد .
ملا ؛ نالان و گریان ماجرای مرگ خود را حکایت کرد . 
زن که به خنده افتاده بود گفت : پس داری از آن دنیا بر میگردی ؟ خوب ؛ بگو ببینم  وقتی آدمیزاد میمیرد  چه بر سرش میآید ؟ 
ملا ناله کنان جواب داد : راستش زن ؛ تا آنجا که دستگیرم شد اگر قاطر های مردم را رم ندهی کسی ازت نمی پرسد خرت به چند ؟!
حالا چرا این داستان را برایتان گفتم ؟  راستش شباهت عجیبی بین ماجرای ملا و هسته ای شدن جمهوری نکبتی اسلامی وجو دارد . شما این شباهت را نمی بینید ؟؟

چه سگ ها و گربه های خوشبختی ...

مجله تایم در آخرین شماره خود نوشته است که امریکایی ها در سال گذشته  56 میلیارد دلار برای سگ ها و گربه هایشان خرج کرده اند .
وقتی این خبر را خواندم  یاد سگ ها و گربه های ایرانی افتادم که حیوانکی ها برای لقمه نانی چه رنجها که نمیکشند و چه سنگپاره ها که نثارشان نمیشود .
من یک کارمندی دارم که توی هفت آسمان یک ستاره ندارد . این آقای محترم با وجودیکه همیشه خدا هشت شان گروی نه شان است اما در آپارتمان کوچکش از یک مار پذیرایی میکند . 
این مار عظیم الجثه سنگین و رنگین  در یک جعبه شیشه ای شبیه اکواریوم زندگی میکنند و غذای شان هم جوجه زنده و موش زنده است !
این آقای کارمند نیمی از در آمدش را در شکم  این مار عزیز میریزد و گاه اتفاق می افتد که برای ناهار و شام خودش یک پاپاسی ندارد .
خودمانیم ها ! انگار حیوانات هم خوشبخت و بد بخت دارند ..حیوانات امریکایی خوشبخت اند و حیوانات ایرانی بد بخت و فلکزده . درست مثل امت اسلام . خلاف عرض میکنم ؟؟

دعوی خدایی .....

یک بنده خدایی رفت خدمت یکی از این از ما بهتران و گفت : بنام بیست و چهار هزار پیغمبر ؛ از شما خواهش میکنم  یکصد و بیست و چهار دلار بما پرداخت بفرمایید !
آقای ثروتمند گفت : مضایقه ای نیست ؛ شما یکایک ایشان را  نام ببر ما هم از دادن پول دریغ نخواهیم کرد .
مرد پذیرفت و شروع کرد به نام بردن پیامبران .: محمد . عیسی . موسی . ابراهیم . سلیمان . داوود . نوح . یونس . اسحاق . یوسف . یعقوب . دانیال . حزقیال . جرجیس . مانی . زرتشت .....و آنگاه درنگی کرد و گفت : فرعون . شداد . نمرود . علی خامنه ای !
آقای ثروتمند هوارش به آسمان رفت که : ای حقه باز ! شرط ما این بود که فقط نام پیامبران را ببری  . شدا د و نمرود و خامنه ای که پیغمبر نبوده اند !
آن مرد رنجیده خاطر گفت : انصاف ات کجاست مرد حسابی ؟  این بیچارگان ادعای خدایی کرده اند ؛   تو به پیامبری هم قبول شان نمیکنی ؟؟

شب سمور گذشت و لب تنور گذشت .....

توی این دنیای هشلهف بی صاحب مانده ای که از شش میلیارد بندگان به به گوی حضرت باریتعالی میلیارد ها نفرشان  دنیای شان بد تر از عاقبت یزید است و آه ندارند با ناله سودا بکنند و توی هفت آسمان یک ستاره ندارند و از بی کفنی زنده اند ؛ یک آقای مرفه بی دردی پیدا شده است و دو میلیون و یکصد هزار دلار داده است تا شماره تلفن دلخواه خودش را خریداری بفرماید . 
این عالیجناب مومن عرب مسلمان اهل دبی ؛ انگار اصلا یادشان نبوده است که در همان دور و بر امارات ایشان میلون ها زن و کودک و پیر و جوان آسمان جل و آس و پاس  زندگی میکنند که اگر چه روزی هفده بار بدرگاه حضرت باریتعالی خم و راست میشوند و شکر نعمات نداشته شان را بجا میآورند ؛ اما نه تنها از مال پس و از جان عاصی اند ؛ نه تنها زمین تشک و آسمان لحاف شان است ؛ نه تنها توی هفت آسیاب یک من آرد ندارند ؛ نه تنها خسر الدنیا و والآخره اند ؛ نه تنها قاشق ندارند که آش بخورند ؛نه تنها حصیرند و ممد نصیر ؛ بلکه شاید تا امروز چشم شان به جمال بی مثال تلفن همراه هم روشن نشده و شاید اسمش را هم نشنیده باشند . 
یاد آن شعر معروف افتادم که : 
شنیده ایم که محمود غزنوی یک شب 
شراب خورد و شبش جمله در سمور گذشت 
گدای گوشه نشینی لب تنور گرفت 
لب تنور بر آن بینوای عور گذشت 
علی الصباح بزد نعره ای که : ای محمود 
شب سمور گذشت و لب تنور گذشت 
اگر میخواهید سعادت همصحبتی با این عالیجناب خر پول بی درد مستکبر را داشته باشید به شماره تلفن ایشان که مجله تایم در آخرین شماره خود چاپ کرده تلفن بزنید و اگر دل تان خواست مختصری خواهر و مادر ایشان را نوازش بفرمایید ! 
شماره تلفن ایشان چنین است : 
(050) 777-7777