شما عینک مرا ندیدی؟

توی فروشگاه پیر زنک دور خودش می چرخد . اینجا و آنجا را نگاه میکند ، به در و دیوار دست میکشد ، کور کورانه دست میکشد ، دنبال چیزی میگردد ، میدانم دنبال گمشده ای است .

می پرسم : چیزی گم کرده اید ؟

میگوید : شما عینک مرا ندیدی ؟ باید همین جاها گذاشته باشم .

میگردم عینکش را برایش پیدا میکنم . عینک را به چشمش میگذارد و میگوید : بی عینک کورم پسرم .

میخندم و میگویم : من بد تر از شما . من هم بی عینک کورم . کور کور . آنگاه یاد مادرم می افتم . مادری که گویی قرن هاست زیر خاک خوابیده است .

یادم میآید مادر هر وقت میخواست شلوار هامان را وصله پینه بکند مکافاتی داشت . نمی توانست سوزن را نخ کند ، هنوز پنجاه سالش نشده بود اما چشمش نمیدید ، سوزن را میگرفت جلوی نور آفتاب ، سوراخ سوزن را نمیدید ،چند دقیقه ای با نخ و سوزن کلنجار میرفت ، دستانش هم میلرزید ، وقتی خوب مستاصل میشد صدام میکرد :

- پسر جان . بیا اینجا . بیا ببین می توانی این سوزن بی صاحب شده را نخ بیندازی ؟ این چشم بلاوارث ما پاک کور شده انگار.

من هم در آن عالم نوجوانی پیله میکردم که : یک تومان میگیرم ، اگر یک تومان بدهی نخ اش میکنم !

مادر دو سه تا لیچار بارم میکرد و دوباره با چه والزاریاتی سوزن را نخ میکرد .

گاهی اوقات که پاک مستاصل میشد کیف کوچک پارچه ای اش را باز میکرد یک تومان بمن میداد و من هم در چشم بهمزدنی سوزن را نخ میکردم و با آن پول میرفتم دکان آقای پور قلیچ ، نان و لوبیا میخریدم میخوردم .

حالا خود من سوزن که سهل است اگر جوالدوز هم بمن بدهند و بگویند نخ کن از پس اش بر نمیآیم .

کجایی مادر ؟

See insights and ads

Boost post

All reactions:

146Hosein Amirrahmat, Siavash Roshandel and 144 others