شرمساری تاریخی

آنچه که اکنون در منطقه خاورمیانه میگذرد یک شرمساری تاریخی برای بشریت امروز است .

البته این تنها خاورمیانه نیست که برای بشریت امروز موجبات یک سر افکندی تاریخی را فراهم کرده بلکه آنچه در یمن و سودان و اوکراین و برمه و لیبی و افغانستان و ایران و سوریه و منطقه قره باغ و اینجا و آنجای جهان از جنگ و کشتار و آوارگی میگذرد بر این شرمساری مهر تایید میزند .

کنوانسیون ژنو و پروتکل های الحاقی آن بمباران مناطق غیر نظامی و بیمارستان ها را اکیدا ممنوع کرده است.

کنوانسیون ژنو هر گونه بد رفتاری با اسیران جنگی و گروگان ها و سربازان زخمی و زنان و‌کودکان را که هیچ نقشی در جنگ ندارند منع کرده است .

بر اساس ماده پنجاهم پروتکل اول کنوانسیون ژنو که بسال ۱۹۷۷ تصویب شده غیر نظامیان چه بصورت فردی یا گروهی نباید هدف هیچگونه تهدید یا حمله نظامی قرار بگیرند .

ماده پنجاه و یک همین پروتکل حمله به غیر نظامیان را تحت عنوان « اقدامی تلافی جویانه » ممنوع کرده است .

بر اساس ماده پنجاه و چهارم کنوانسیون ژنو ، باید نیازهای اساسی مردم غیر نظامی در مناطق جنگی - از قبیل آب و برق و غذا و دارو و دیگر خدمات زیستی - بدون هیچ پیش شرطی فراهم شود .همچنین حملات نظامی فقط باید محدود به اهداف نظامی باشد و از بین بردن اموال و امکاناتی که برای زندگی غیر نظامیان ضروری است ممنوع است .

رفتار های غیر انسانی علیه افراد غیر نظامی و مجروحان و اسیران جنگی و نیز غارت دارایی های آنان و تخریب شهر ها و‌روستاها و اهداف غیر نظامی در زمره جنایات جنگی محسوب شده و مرتکبان چنین جنایاتی باید محاکمه شوند .

چنین بنظر میرسد که آدمکشی و کشتار و‌ ویرانی سر باز ایستادن ندارد و طرفین در گیر به همه معیارهای اخلاقی و دینی و قانونی پشت پا زده اند .

از آنجا که جنگ یک درگیری مسلحانه ارادی بین جوامع سیاسی است می‌توان آنرا نوعی خشونت سیاسی تلقی کرد . هر چند برخی از پژوهشگران جنگ را غیر قابل اجتناب و جزیی جدایی ناپذیر از فرهنگ انسانی میدانند اما دیگران بر این باورند که چنین نیست و جنگ تنها در شرایط اجتماعی فرهنگی یا زیست محیطی خاصی گریز ناپذیر است .

یک پژوهشگر جنگ بنام کانوی هندرسن میگوید :

بین سال های ۳۵۰۰ پیش از میلاد تا اواخر سده بیستم میلادی حدودا چهارده هزار و پانصد جنگ بین انسان ها رخ داده و سه و نیم میلیارد انسان جان خود را از دست داده اند .همچنین گفته میشود که در تاریخ حیات بشر تنها سیصد سال در صلح گذشته است .

آقای ویلی برانت صدر اعظم پیشین آلمان میگفت : اگر بمب های موجود در زراد خانه های جهان را بین میلیارد ها انسان روی زمین تقسیم کنیم سهم هر یک از افراد بشر از بمب بیشتر از سهم گندمی خواهد بود که به او میرسد .

ویکتور هوگو‌هم میگفت :

شش هزار سال است که مردم جهان به آدمکشی مشغول اند ‌‌، در این مدت خداوند عالم بیهوده وقت خود را به پدید آوردن گل ها و ستارگان تلف میکند . دیری است که فرحبخش ترین موسیقی ملل شیپور جنگ است .

طرح از : بیژن اسدی پور

All reactions:

6Miche Rezai, Esmail Tabibi and 4 others