گيله ‌مرد : ها بعله

۲۶ مهر ۱۴۰۳

ها بعله

آقا ! پاییز که میشود آدم با دیدن این دار و‌درخت های رنگ وارنگ و این برگ ریزان و این طبیعتی که به هزار رنگ و‌ شکل جلوه گری میکند یا فیلسوف میشود یا پیغمبر ! 

ما هم این روزها بدجوری شور نبوت بر ما میدمد! 
 گفتیم چطور است  تا دیر نشده  برویم مثل قلندران ایام ماضی کشکولی و من تشایی برداریم و ردایی و عبایی و قبایی و دلق مرقعی بپوشیم بفکر مداخل مان باشیم بلکه در این پیرانه سری  بتوانیم یک عالمه پا منبری خوان قبا سه چاکی و  چهار تا دعا نویس ‌ و رمال و جزوه کش و عشر خوان   برای خودمان دست ‌‌و پا کنیم که از قدیم گفته اند : یک مرید خر به از صد بدره زر ! 
اصلا آقا  مگر ما چه چیزمان از حزقیال نبی و جرجیس و یونس و یوشع و اشعیا و دانیال نبی و همین ممد آقای خودمان  کمتر است ؟تازه این انبیا سوات موات هم  نداشتند  در حالیکه ما لولهنگ مان کلی آب برمیدارد و هفت هشت  تا زبان زنده و مرده  دنیا را بلدیم و با هر قوم و قبیله ای می توانیم بدون دیلماج و دیوان بیگی و واقعه نویس و کاتب وحی و ایشیک آقاسی باشی و قوللر آقاسی باشی و قورچی باشی و غلامان خاصه شریفه و تفنگچی باشی و سواره نظام چرکسی  مباحثه و معانقه کنیم .

حاش لله که نیم معتقد طاعت خویش 
اینقدر هست که گه گه قدحی می نوشم 

به رفیق شیرازی مان میگوییم   اگر ما فردا اعلام رسالت و نبوت کردیم با چه زبانی باید با جناب آقای باریتعالی مباحثه و مذاکره و معانقه و معامله و مصافحه کنیم؟ انگاری حضرت باریتعالی زبانی غیر از زبان چوپان ها نمیداند ؛ خدا کند دستکم زبان گیلکی بلد باشد
رفیقم میگوید : متاسفم کاکو ! باید زبان شیرازی بلد باشی تا خداوند تبارک و تعالی دعاهایت را مستجاب بکند و  بگوید : 
ها بعله!