چرا گریه میکنی

از امریکا رفته بودم‌دبی ؛ رفته بودم برادرم را پس از سی و پنج سال ببینم .

پس از یکهفته سوار هواپیما شدم بر میگشتم پاریس.

از فراز بندر عباس و تبریز گذشتیم . از پنجره هواپیما میهنم را میدیدم .

میهنم را که گویی کهکشان ها از من دور مانده است .

بغض کرده و خموشانه می گریستم .

مردی فرانسوی کنارم نشسته بود ، مهربانانه پرسید : گریه میکنی؟

گفتم : آن خاک را می بینی؟ آن رودخانه را می بینی؟ آنجا میهن من است ؛ آنجا مادر و پدر و رفیقانم به خاک رفته اند.

آنجا جایی است که دوست داشتم به خاک سپرده شوم .

آنجا سرزمینی است که از دیدارش محروم هستم ، نمی توانم پایم را بر خاکش بگذارم. آنجا کودکی و نوجوانی ام را گم کرده ام .

آنجا سرزمینی است که همه آرزوهایم دفن شده اند .

آه …ای ایران خشم و غرور و نکبت

ای آوردگاه تباهی .

ای سرزمین نخبگان و قحبگان .

ای نامهربان .

چرا اینقدر از من دوری ؟

See insights and ads

Boost post

All reactions:

86Farhad Ghasemzadeh, Bahman Azadi and 84 others