بهشت برای گونگادین نیست
No Heaven for Gunga Din
وقتی آدم در امریکا به سفر میرود از اینهمه نظم و هماهنگی و پاکی و تمیزی این سرزمین دچار حیرت میشود
این مردم همانگونه که با حیوانات مناسبات عاشقانه ای دارند با طبیعت هم بسیار بسیار مهربانند
نویسنده این کتاب دهقانی ایرانی بود بنام« علی میر درک وندی » که نام گونگادین را برای خودش انتخاب کرده بود .
این کشاورز ایرانی بهنگام جنگ جهانی دوم زبان انگلیسی را از طریق همنشینی با سربازان امریکایی و انگلیسی آموخته بود و کتاب نیز شرح زندگانی خود اوست .
چند روزی که در سفر بودم با دیدن شگفتی های طبیعت و بیکرانگی و زیبایی های جنگل و دریا به یاد گونگادین افتادم و با خودم گفتم : چرا بهشت هرگز برای گونگادین های ایرانی نیست ؟
یادم میآید چند سال پیش مردی کشاورز اهل خراسان مهمانم بود
بردمش اطراف خانه ام تا مزارع این سر زمین را هم ببیند
او با دیدن کانال های آبرسانی و آبراهه هایی که در کشتگاهها و مزارع جاری بود رو کرد به من و گفت :
خداوند بهشت را به اینها داده
است «وعده » اش را به ما !
گفتم : رفیق جان ! این بهشت بدست همین مردم و با پایمردی همین مردم ساخته شده و جناب باریتعالی از چنین بهشتی خبر ندارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر