یازگشت به خویش یک شعار بسیار جذاب ایدئولوگ های سطحی نگر سالهای 50 بود/ این شعار حتی دل از پادشاه مملکت هم برده بود.
این شعار در سال 57 واقعیت پیدا کرد و معلوم شد که مقصود از «بازگشت به خویش » ، «بازگشت به ریش» بوده است. و البته خود پیداست ، هنگامی که ریش آمد، همینجوری خشگ و خالی نمی آید ، ریش با ابواب جمعی خودش می آید. «آری اینچنین بود برادر » (این برادر هم سوغات همان ریش هاست) که در سال 57 ریش با شپش آمد و با ملا ها آمد و با تیغ و اسید و لات و لوت میدان بار آمد. با جهل آمد و به خصوص با پست فطری وریاکاری کسانی آمد که می خواستند برای خودشان جایی در وضعیت جدید پیدا کنند و در طرفةالعینی ریش هاشان درآمد. تغار گندهء ایران شکسته بود ، جهان به کام کاسه لیسان بود و یکی از ابزار مهم کاسه لیسی داشتن ریش بود . همه یکباره ریش در آوردند و بعدش هم دندان نیش در آوردند. باورکنید آدم دلش می خواست یک دریا جیش در مثانه می داشت تا همهء آن ریش های انقلابی نورستهء آن سالها را که پر از دروغ و ریا و پدرسوختگی بود شستشو بدهد. یک دریا بلکه یک اقیانوس جیش لازم بود برای آنهمه ریش. پس یادتان بماند بازگشت به خویش معنایش بازگشت به ریش بود!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر