چقدر دلم برای این باغات چای تنگ شده است. همه یاد ها و یادبودهای کودکی و نوجوانی ام در چنین فضایی شکل گرفته اند
غروب ها وقتی از کنار کارخانه چای سازی آقای پیله ور میگذشتیم عطر چای مست مان میکرد
نمیدانم اکنون آیا چیزی از آن کوهپایه های سر سبز و آن باغات چای باقی مانده است یا اینکه بولدوزرها در آنجا نعره میکشند و درختان تناور لیلکی جای شان را به بناهای بی قواره داده اند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر