آن نگاه گرم تو

( بمناسبت سالروز مرگ عبدالوهاب شهیدی)

صدایش همدم شب های پرشور دوره نوجوانی ام بود .

شب های عاشقی را با آوای دل انگیز او به صبح و سحر پیوند میزدم . با آوازش به خواب میرفتم و در خواب های پریشان دوره شیدایی هایم به دور دست های دور پرواز میکردم .

هنوز هم ، در پس سالها و دهه ها ، با شعر «مادر» ش اشک بر چشمانم می نشیند و بیاد مادری که دیگر نیست می گریم:

بیادم گریه کن مادر که امشب

ز اشک آیینه ی چشمم پر آب است

به من گفتی صبوری کن در این دشت

که پشت ابر گریان آفتاب است

عبدالوهاب شهیدی و مرضیه را بسیار دوست میداشتم . هنوز هم دوست شان میدارم . گهگاه بیاد روزگارانی که گویی قرن ها از آن گذشته است با « سنگ خارا» ی مرضیه به فراسوی خیال پرواز میکنم و با « اون نگاه گرم تو » ی عبدالوهاب شهیدی در هزار توی زمان سیرو سفری غمگنانه دارم .

عبدالوهاب شهیدی از این زمانه ی تباهی و اندوه و درد و نامردمی ، زخم ها در دل و جانش داشت و با کولباری از رنج و اندوه به ابدیت پیوست

نامش سپیده دمی است که بر پیشانی آسمان میگذرد

See insights and ads

Boost post

All reactions:

68Farhad Ghasemzadeh, Mina Siegel and 66 others