چه چشمانی

سلامی میکند و می پرسد :

where are you come from?

میخواهم بگویم بی در کجا ! اما نگاهم به چشمانش می افتد . یک چشمان سیاه مخمور . از آن گونه چشمانی که دل از سعدی و حافظ می رباید ! یا بقول فردوسی :

دو چشمش بسان دو نرگس به باغ!

میخندم و میگویم : از همان جایی که تو آمده ای

میگوید : میدانستم

می پرسم : زبان فارسی هم بلدی ؟

میگوید : متاسفانه نه . پدرم ایرانی بود مادرم امریکایی

می پرسم : بود ؟

میگوید : سالهاست از هم جدا شده اند . من سالی یکی دو بار پدرم را می بینم

می پرسم :

هرگز به ایران رفته ای ؟

میگوید : آرزو دارم بروم . اما تا امروز نتوانستم

میگویم : من هم چهل سالی است ایران را ندیده ام . ما آرزوهای مشترکی داریم

وقتی میخواهد بیرون برود بزبان فارسی میگوید : خدا حافظ

دوباره به چشمانش خیره میشوم . خدای من ! چه چشمانی !

اگر حافظ اینجا بود حالا یک غزل ناب در باب چشمان مخمور مست خرابش میگفت و چنین میسرود .

ز چشمش جان نشاید بردکز هر سو که می بینم

کمین از گوشه ای کرده ست و تیر اندر کمان دارد

سعدی هم اگر اینجا بود که واویلا ! چنان غزلی میگفت که حضرت باریتعالی در عرش اعلی به لرزه می افتاد

خداوند ما را از غمزه چنین چشمان سیاه افسونگری در امان نگاه ندارد انشاالله! 

All reactions:

41Miche Rezai, Mahmood Moosadoost and 39 others