امروز در آستانه کریسمس تیم فوتبال آرژانتین به مقام قهرمانی جهان رسید .
در سال ۱۹۸۶ نیز وقتی آرژانتین جام جهانی را برد من در بوئنوس آیرس بودم . آنجا شاهد انفجار شور و شادی بودم .
آنجا بود که «دیه گو مارادونا » قدر و منزلتی در حد خدایان اسطوره ای یافت.
روزی که از بیمارستان بیرون میآمد به خبرنگاران گفت : اینجا در این تیمارستان آدم های بسیاری هستند که براستی دیوانه اند .
یکی میگوید من گاندی هستم ، همه باور میکنند
یکی میگوید من چه گوارا هستم . همه باور میکنند
ولی وقتی من میگفتم مارادونا هستم همه بمن می خندیدند و میگفتند هیچوقت هیچ کسی مارادونا نمی شود
من از فوتبال چیزی نمیدانم . حتی اسطوره دیگر فوتبال لئونل مسی را تا امروز نمی شناختم . اما شادم که سرزمین من . سرزمینی که در آن گریز ناگزیر به من پناه داد . سرزمینی که مردمانش با مهربانی پذیرایم شدند امروز یک بار دیگر بر تارک قهرمانی فوتبال جهان نشسته است . من از شادی آنها شادم و شادمانه میخوانم :
Don’t Cry for me Argentina
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر