رفیق مان دکتر اکبر صدیف هم به کاروان رفتگان پیوست
صدیف ، شاعر بود . ادیب بود . حافظ پژوه بود . موسیقیدان بود . زیر و بم های موسیقی را می شناخت . قانون می نواخت .
یک مجموعه شعر چاپ کرده بود . نامش حجله سخن .
صدیف سال‌های سال با بیماری قلبی دست به گریبان بود . می افتاد و بر میخاست . هر وقت که از بیمارستان به خانه میآمد و توان راه رفتن نداشت بشوخی میگفتم : آقای صدیف برویم فوتبال بازی کنیم ؟
درگذشت رفیق سال‌های دور و دیرم را به همسر و فرزندانش تسلیت میگویم .
بقول رودکی در رثای شهید بلخی :
کاروان شهید رفت از پیش
وان ما رفته گیر و می اندیش
از شمار دو چشم یک تن کم
وز شمار خرد هزاران بیش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر