داشتم با خودم فکر میکردم
اگر جهان را خنیاگران و لولیان و مطربان ودف زنان و شاعران و فیلسوفان اداره میکردند در آنصورت آیا دنیایی بهتر از دنیای گند و گوزکنونی مان نمیداشتیم؟
بعد یادم آمد که شاه اسماعیل صفوی شاعر بود وهیتلر نقاش بود و امام خمینی هم گهگاه به خم زلف کسی گرفتار میشدوغزل های عاشقانه میگفت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر