آشتی با فیلم ایرانی
من اصولا با فیلم ایرانی هیچ میانه ای ندارم . نه پیش از انقلاب و نه پس از انقلاب تمایل چندانی برای تماشای فیلم ایرانی نداشته ام . همیشه چنین می اندیشیده ام که فیلم ایرانی پس از انقلاب گویی بازتاب اندوه و حرمان تاریخی هزار ساله ماست . ندبه وزنجموره و مویه و ذکر مصیبت آل عباست منتها به زبانی دیگر. به زبان تصویر .
اما از امشب با فیلم ایرانی آشتی کرده ام . با دیدن سه فیلم از کیا رستمی و یک فیلم از داریوش مهرجویی .
دیشب و دیروز و امروز چهار فیلم دیده ام :
طعم گیلاس
خانه دوست کجاست
کلوز آپ
و دایره مینا از مهرجویی
کلوز آپ را همین امشب تماشا کرده ام و مانده ام مات از توانایی کارگردانی که پدیده ای ساده و بظاهر بی اهمیت را چنان به تصویر میکشد که بعدی فلسفی و پرسشگرانه بخود می‌گیرد.
حیف که کیارستمی زود پر کشید و گرنه می توانست شاهکارهای دیگری خلق کند که جهان را به حیرت وادارد . حیف
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر