چو با تخت منبر برابر کنند / همه نام بوبکر و عمر کنند / نه تخت و نه دیهیم بینی نه شهر / ز اختر همه تازیان راست بهر / چو روز اندر آید به روز دراز / شود ناسزا شاه گردن فراز / بپوشد ازیشان گروهی سیاه / ز دیبا نهند از بر سر کلاه / نه تخت ونه تاج و نه زرینه کفش / نه گوهر نه افسر نه بر سر درفش / به رنج یکی دیگری بر خورد / به داد و به بخشش همیننگرد / شب آید یکی چشمه رخشان کند / نهفته کسی را خروشان کند / ستانندهی روزشان دیگرست / کمر بر میان و کله بر سرست / ز پیمان بگردند وز راستی / گرامی شود کژی و كاستی / پیاده شود مردم جنگجوی / سوار آنک لاف آرد و گفت وگوی / کشاورز جنگی شود بیهنر / نژاد و هنر کمتر آید ببر / رباید همی این ازآن آن ازین / ز نفرین ندانند باز آفرین / نهان بدتر از آشکارا شود / دل شاهشان سنگ خارا شود / بداندیش گردد پدر بر پسر / پسر بر پدر هم چنین چارهگر / شود بندهی بیهنر شهریار / نژاد و بزرگی نیاید به کار / به گیتی کسی رانماند وفا / روان و زبانها شود پر جفا / از ایران وز ترک وز تازیان / نژادی پدید آید اندر میان / نه دهقان نه ترک و نه تازی بود / سخنها به کردار بازی بود / همه گنجها زیر دامن نهند / بمیرند و کوشش به دشمن دهند / بود دانشومند و زاهد به نام / بکوشد ازین تا که آید به کام / چنان فاش گردد غم و رنج و شور / که شادی به هنگام بهرام گور / نه جشن ونه رامش نه کوشش نه کام / بكوشش زهرگونه سازند دام / پدر با پسر کین سیم آورد / خورش کشک و پوشش گلیم آورد / زیان کسان از پی سود خویش / بجویند و دین اندر آرند پیش / نباشد بهار و زمستان پدید / نیارند هنگام رامش نبید / چو بسیار ازین داستان بگذرد / کسی سوی آزادگی ننگرد / بریزند خون ازپی خواسته / شود روزگار مهان کاسته /
فردوسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر