آمده ایم اینجا . کنار دریاچه . نام دریاچه Jenkinson Lake
دور تا دورش جنگل کاج و آدمیانی که اینجا و آنجا بساط کباب و خوشباشی گسترده اند .
آدمیزاد وقتی با طبیعت همراه و همساز میشود همه غم های عالم از یادش می‌رود .
اما از یادش نمی‌رود که روی این سیاره زخمین آدمیزادگانی همچون هیتلر و موسولینی و خمینی و پل پوت و استالین و صدام حسین و ایدی امین و موسی چومبه و پینوشه و فرانکو و آغا محمد خان قاجار میزیسته اند و هنوز هم همچنان منزلگاه بشار اسد ها و خامنه ای ها و کون چون تانک هاست.
باد خنکی میوزد . باد خنکی که به جان و جهان آدمی جلا میدهد .
کودکانی را می بینم که اینجا و آنجا ورجه ورجه میکنند و فریاد شادمانه شان تا آسمان هفتم می‌رود .
میگویم : جای نوا جونی و آرشی جونی خالی . اگر اینجا بودند امروز مان رنگ و بوی دیگری داشت . رنگ آسمان . رنگ آب . و رنگ عشق .
جای شما هم خالی البته.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر