آمده ام اینجا در حیاط خانه ام نشسته ام بهار را تماشا میکنم.
پاییز است اما گویی بهار اینجا و آنجا لنگر انداخته است.
یاد اسماعیل خویی می افتم . یکی از او پرسیده بود : زیر نگاه ابری آسمان خیس و خسیس و بی خورشید لندن چه میکنی؟
و پاسخش اینکه :
بر بوریای یاد یار و دیار
می نشینم
سیگار آهی می کشم
و چای تلخ خون جگر می خورم
کاشکی اسماعیل زنده بود و پای راه رفتن بی عصا میداشت تا با هم میرفتیم زیر این آسمان پرسخاوت کالیفرنیا قدمی می زدیم و حافظ می خواندیم که :
به می عمارت دل کن که این جهان خراب
بر آن سر است که از خاک ما بسازد خشت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر