آقای جمهوری اسلامی
با چه کسی میجنگی؟
با میلیون ها جان شیفته؟
صدای
« بی شرف بی شرف » گفتن شان را نمی شنوی؟
آقای جمهوری اسلامی، بروی چه کسانی اسلحه میکشی؟
آیا نمیدانی شصت درصد از بدنه سپاه پاسدارانت سربازان وظیفه هستند ؟ آیا نمیدانی آنان در روز واقعه تیغ بر چهره هموطنان خود نمی کشند ؟
آیا نمیدانی آن چهل در صد وافوریان و بنگیان و باده بانان و غسالان و دلقکان و راهزنان در برابر خروش این جان های شیفته شلوار شان را خیس خواهند کرد ؟
آیا از زبان یکی از کارگزارانت نشنیده ای که میگوید صدا وسیمای جمهوری اسلامی عظیم ترین پایگاه مخالفان حکومت ملایان است؟
آیا نمی بینی دختران و پسران ما بر عمامه و ریش و عبا و ردای تان شاشیده اند ؟
با چه کسی میخواهی بجنگی آقای جمهوری نکبت اسلامی؟
به چه می نازی آقای جمهوری اسلامی؟ به تیر و تفنگ و زندان و آدمکشانت؟
آقای جمهوری اسلامی ! در زمان اشغال فرانسه توسط ارتش هیتلری، پیکاسو یک نمایشگاه نقاشی بر پا کرده بود.
یک افسر نازی به تماشای نمایشگاه می‌رود .جلوی تابلویی می ایستد و در آن جلوه هایی از خشونت مدرن می بیند .
از پیکاسو می پرسد : این کار شماست؟
نقاش میگوید : نه! کار شماست !
ما میخواستیم خدمت مخدوم اعظم اعدل، سلطان السلاطین فی العالم ، عماد الاسلام والمسلمین ، جناب آقای عظما و توابع ! عرض کنیم که این عصیان و خشونت و نفرت و دین گریزی و خشمی که در سرتاسر وطن مان موج میزند کار شماست.
بقول حضرت سعدی:
دعای بد نکنم بر بدان که مسکینان
بدست خوی بد خویشتن گرفتارند
آقای جمهوری اسلامی ،
باش تا صبح دولتش بدمد
