تویی که درد جهان را یگانه درمانی ....

داشتم به اوضاع هشلهف دنیا فکر میکردم .
فکر میکردم که این موجود دوپایی که ما باشیم ؛ جهان هستی و همه پدیده های زیبای آنرا براحتی به گند کشیده ایم .
همه اش جنگ است و خونریزی و نفرت و فقر و خباثت و جنایت و بیداد ....؛ نه فقط در میهن ما بلکه در فراسوی آفاق ..
بعدش بیاد این شعر سعدی افتادم :
هزار فکر حکیمانه چاره جست و نشد
تویی که درد جهان را یگانه درمانی
راستی ؛ این " تو " کیست و کجاست ؟
آیا پاسخی دارید ؟؟

خدا را تو بمان ....!!

خدا را تو بمان ...!!
..... تو خونه ما وقتی کسی نفرین میکرد میگفتن نگو نگو ! شاید مرغ آمین در راه باشه . اعتقاد داشتن مرغ آمین شب ها میاد و هر کس دعایی بکنه میگه : آمین ! آمین !
پیرار سالها ؛ یک برنامه ای برای مشیری (فریدون ) گذاشته بودن و من هم رفتم . داشتم میرفتم بالا خانم مشیری رو دیدم و حال و احوال کردیم و من خیلی ناراحت ومنقلب شدم . اصلایادم نیست که چی گفتم از بس مشوش بودم . فقط یادمه گفتم دفعه آخری که فریدون مشیری رو دیدم بهش گفتم : فریدون ! " همه رفتند از این خانه ؛ خدا را تو بمان " ..
فریدون گفت : تو بمان !
دعای من مستجاب نشد و نفرین او مستجاب شد .......

نقل از : " پیر پرنیان اندیش " جلد دوم - صفحه 975

شمس العماره .....

شمس العماره ؛ زمان ناصرالدین شاه ؛ بلند ترین ساختمان تهران بود .
شاعر رندی روی دیوارش چنین نوشته بود :
رفته رفته به آسمان رفته
د برو !کون دریده زن ؛ د برو!

آجان و شحنه برای اینکه نویسنده این شعر را گیر بیاورند چو می اندازند که قبله عالم دستور فرموده اند صد تومان به سراینده این شعر جایزه بدهند !
شاعر رند هم که دست حضرات را خوانده بود و نمیخواست دم به تله بدهد ؛ بجای اینکه برای گرفتن جایزه آفتابی بشود ؛ رفته بود شبی نیمه شبی یواشکی این بیت تازه را کنار بیت اولی نوشته بود :
گفته بودی که صد تومن دهمت
د بده ! کون دریده زن ؛ د بده !

به به چه بهشتی .....؟؟

مارکو پولو در سفرنامه خود در باره فرقه اسمعیلیه می نویسد :
حسن صباح پیشوای این فرقه ؛ علاوه بر اسلوب های عقلی ؛ برخی شیوه های دیگر را برای ایجاد ایمان در طرفداران خود بکار میبرد .
او می نویسد : فرقه اسماعیلیه فداییان خود را بیهوش میساختند و حشیش بسیار به او می نوشانیدند و سپس او را به محلی بسیار زیبا می بردند و پس از آنکه مدتی در آنجا او را در عیش و ونوش نگاه میداشتند ؛ باز بیهوش کرده بجای نخست باز میگردانیدند . فدایی چون بهوش میآمد آنچه را که قبلا دیده بود همچون رویایی زنده و شیرین و واقعی در نظرش مجسم بود . پس به او میگفتند که تو بهشت را دیده ای و اکنون اگر خواستار بازگشت به آن محل خرم و زیبا هستی باید از فداکاری دریغ نورزی . این بار مرگ تو شرط ورود به این بهشت برین و زندگی ابدی است .
بر اثر همین باور ها بود که میگویند گاه مادر یک فدایی وقتی میدید او زنده از مبارزه باز گشته است از غصه میگریست !

مرده ها ....

مرده ها نفس میکشند 

دولت تشکیل میدهند .

قانون می نویسند .

مرده ها ؛ از شهر ها گورستان میسازند 

- این را برادرم بمن گفت 

و بعد کنار مادرم دراز کشید و مرد 

حالا من کنار  او ایستاده ام 

کنار دریایی خالی از آب 

جنگلی خالی از درخت 

کنار مادرم که می پرسد : 

کدام سال ما زندگی کردیم ؟ 

کدام روز ما خوشبخت بودیم ؟؟

چه ملت عرق خوری ...!!

امروز اعلام شد که طی یکسال ؛ خلایق امریکایی بیش از دویست میلیارد دلار شراب و ویسکی و ودکا و آبجو نوش جان فرموده اند !!
این گزارش میگوید که در یکسال گذشته هفت میلیون و هفتصد هزار گالن مشروبات الکلی در امریکا بفروش رسیده است .
در حال حاضر در امریکا 170 نوع ویسکی و بیش از یکصد و پنجاه نوع آبجو وجود دارد . بگمانم امریکایی ها این پند حافظ جان مان را شنیده بودند که :
می خور ! که هر که آخر کار جهان بدید
از غم سبک بر آمد و رطل گران گرفت
فرصت نگر که فتنه چو در عالم اوفتاد
عارف به جام می زد و از غم کران گرفت .

بیچاره هویدا ...

....روزی با هویدا در ایام نخست وزیری ؛ در باره گروههای چریکی و...صحبت میکردیم . گفتم که : اینها سیانور بهمراه دارند وقتی قرار ملاقات میگذارند سیانور زیر دندان شان است که اگر دستگیر شوند فورا قورت بدهند و باعث مرگ سریع بشود .
هویدا گفت : " دو تا از این قرص سیانور ها را بمن بدهید ! "
گفتم : برای چه کاری میخواهید ؟
در جواب گفت که : " اگر یک وقتی اتفاقی افتاد ؛ ما هم قورت بدهیم.."
گفتم : شما برای چه ؟ ( حالا هنوز هیچ خبری نبود و حدود چهار - پنج سال قبل از انقلاب 57 بود ) ....هویدا فکر میکرد که روزی ممکن است کودتایی بشود و یک اتفاقی شبیه به آن بیفتد ؛ اما در سال آخر بمن گفت : " با این شیوه ای که شاه دارد جلو میرود ؛ یعنی اینکه همه چیز تمام شد ! " و من هم بوی گفتم که اگر حادثه ای رخ دهد ؛ کسی با شما کاری ندارد . کاری که این افراد دارند با شاه است و نصیری و من ...البته من هم نمیدانستم که اینطوری میشود و این وحوش این جنایت ها را میکنند ...
از کتاب در دامگه حادثه - پرویز ثابتی - ص 220

خانلری ....

در آن روز هایی که دکتر پرویز ناتل خانلری  کیا و بیایی داشت و وزیر و سناتور و رییس بنیاد فرهنگ میشد ؛  این شعر را دکتر سادات ناصری در باره او  و  دو تن از دوستانش - ذبیح الله صفا و دکتر تندر کیا - گفته است : 

سه تایند دیوان مازندری 

کیا و صفا ؛ پهلوان خانلری

کیا و صفا ؛ روستا زاده اند 

پدر بر پدر تخم خان خانلری 

صفا و کیا با دکانی خوش اند 

به صد جای دارد دکان خانلری 

گر از نقره زد عنصری دیگدان 

ز زر ساخت آلات خوان  خانلری 

کیا و صفا با موتور میروند 

ولیکن بود بنز ران خانلری 

به هر منزلی مرکبش بنز شد 

ندانست قدر ژیان خانلری 

ابوالقاسمی پرورانید او 

ابوالدوست بود آنزمان خانلری 

صفا و کیا نان جو خورده اند 

خورد آبجو ؛ جای نان خانلری  ***

--------

قابل توجه دوست نویسنده ام آقای اکبر سر دوزامی که ناتل خانلری را  به طنز "قاتل خانلری " می نویسد !!

شاه سیاه پوشان ....

امروز - دوشنبه - کتاب  " شاه سیاه پوشان " را یکنفس حواندم .پس از خواندن این کتاب چند ساعتی گیج و منگ و مات مانده بودم و نمیدانستم چرا ساعتها زانوانم میلرزد .

شاه سیاه پوشان کتابی است منسوب به هوشنگ گلشیری  که انتشارات باران در سوئد آنرا دوازده سال پیش منتشر کرده است .

پیش از این ترجمه های انگلیسی و آلمانی این کتاب منتشر شده بود که در آنها نام نویسنده " منوچهر ایرانی " ذکر شده است اما سبک کار ؛ استحکام زبان و ساختارش  شکی باقی نمیگذارد که این کتاب را گلشیری نوشته است .

این کتاب همچون دیگر آثار گلشیری تحولی کار ساز در ادبیات داستانی ایران پدید آورده و یکی از بغرنج ترین مسائل انسان معاصر ایرانی  - یعنی زندان و شکنجه و تواب سازی و اعدام - را به زیبایی به تصویر کشیده است . 

درونمایه این اثر هر چند به سیاست و زندان  و تواب سازی بر میگردد ؛ اما نگاه درون کاوانه نویسنده  در روانشناسی آدمهای داستان  و نیز زبانی همگون با ساخت و فرم داستان  و در هم تنیدن داستان تواب و زندان با حکایتی از خمسه نظامی و خلق ساختاری پیچیده  و گذار مداوم راوی به گنبد سیاه و اوین ؛ یکی از بهترین داستان های گلشیری را پدید آورده است .

عباس میلانی در باره این کتاب می نویسد : 

" شاه سیاه پوشان  را باید یکی از شاهکارهای ادب دوران بعد از انقلاب ایران دانست . با ساختی بغایت زیبا و بدیع ؛ داستانی سخت خوف انگیز را باز میگوید . از سویی پرده از فجایع زندانهای جمهوری اسلامی برمیدارد و از سوی دیگر به سوک هنر و ادبی می نشیند که در این دوران و در دوران محمد رضا شاه تخته بند داغ و درفش دولتیان و اندیشه های جزمی برخی منتقدان شده بود . این کتاب زندگی ذهنی و روزمره یک روز ؛ یک سال ؛  یا حتی هزاره ای از شاعری در ایران استبداد زده را باز میآفریند . " 

دوستانی که خواهان خواندن شاه سیاه پوشان هستند می توانند در لس آنجلس با کتابسرا تماس بگیرند . شماره تلفن کتابسرا این است : 4700-477-310

نام کتاب به انگلیسی : King of Benighted

Mage Publisher--1990

ما آدم بشو نیستیم ...!!!

میگوید : آقا ! ما آدم بشو نیستیم !!
با ناباوری می پرسم : مزاح میفرمایید ؟؟
میگوید : رفته بودم مهمانی . چهارده - پانزده نفر آمده بودند . نزدیکی های نیمه شب ده یازده تا از مهمانها خدا حافظی کردند و رفتند اما هنوز پای شان به خیابان نرسیده بود که این چهار پنج نفر باقیمانده شروع کردند پشت سر آنها بد گفتن .
خنده دار تر اینکه آقای صاحبخانه پا شد رفت پارچه بزرگی آورد قاب عکس حضرت علی را پوشاند و بعدش هم رفت بساط عرق و شراب راه انداخت !!!
آخر دو رویی و حقه بازی تا این حد ؟؟!!