پیام شاعر برای دیکتاتورها از : اسماعیل خویی

کام همگان باد روا، کام شما نه!
ايام همه خرم و ايام شما نه!
*
زان گونه عبوس ايد که گويي مي ي نوروز
در جام همه ريزد و در جام شما نه!
*
وآنگونه شب اندوده، که، با صبح بهاري
شام همگان مي گذرد، شام شما نه!
*
و انگار که خورشيد بهارانه ي ايران
بر بام همه تابد و بر بام شما نه!
*
اي مرگ پرستان! بپژوهيدم و ديدم
هر دين به خدا ره برد، اسلام شما نه!
*
قهقاه بهاران به سوي خلق، به شا باش
پيغام خدا آرد و پيغام شما نه!
*
اي جز دگر آزاري ي انعام شمايان
مايان همه را عيدي و انعام شما نه!
*
از عشق و جمال ايد چنان دور که گويي
مام همگان زن بود و مام شما نه!
*
و آن سان چغر آمد دل تان کز تف دانش
خام همگان پخته شود، خام شما نه!
*
وين زلزله کز علم در ارکان خرافه ست
خواب همه آشوبد و آرام شما نه!
*
وين صاعقه در پرده ي اوهام جهاني
زد آتش و در پرده ي اوهام شما نه!
*
و آنگه، ز دواي خرد و عاطفه، درمان
سرسام جهان دارد و سرسام شما نه!
*
سنجيدم و ديدم که نشاني ز تکامل
احکام نرون دارد و احکام شما نه!
*
وندر حق فرهنگ هنرپرور ايران
اکرام عمر ديدم و اکرام شما نه!
*
وين قافله ي پيشرو دانش و فرهنگ
از گام همه برخورد، از گام شما نه!
*
اي معني ي "آمال"، شما را، نه جز "آلام"
کام همگان باد روا، کام شما نه!
*
وي دين شما دين "الم": زان که، به تصريح
جز "ميم" پسايند "الف لام" شما نه!
*
وي جز الم، البته الم تا دگران راست
سر چشمه ي انگيزش و الهام شما نه!
*
شادي گهر ماست، که ما جان بهاريم
اي "ملت گريه" به جز انعام شما نه!
*
ما، همچو گل، از خنده ي خود سر به در آريم
بر کام خدا، نز قبل کام شما، نه!
*
وين گونه، در اين عيد، رمان آهوي اميد
رام همه ي ماست، ولي رام شما نه!
*
اي عام شما، در بدي و دد صفتي، خاص
وي خاص شما نيک تر از عام شما نه!
*
پوشيد عبا، زيرا پوشاک بشر را
اندام همه زيبد و اندام شما نه!
*
اي مردم ما را به جز انديشه و دانش
بيرون شدي از مهلکه ي دام شما نه!
*
بس مدرسه، هر سوي، به سرتاسر ايران
وا باد، ولي مکتب اوهام شما نه!
*
بادا که، به بازار جهان، دکه ي هر دين
واماند و دکانک اصنام شما نه!
*
اي تا، به سياست، کسي اعدام نگردد
تدبير سياسي به جز اعدام شما نه!
*
گر بخشش خصمان خدا خواهم از خلق
نام همه شان مي برم و نام شما نه!
*
يعني که سرانجام همه خلقان نيکو
خواهم، به سرانجام، و سرانجام شما نه!
*
اي، از پس خون دل ما، نوشي جز مرگ

از بهر دل خون دل آشام شما نه !
از بهر دل خون دل آشام شما نه!

بی‌دینان ژاپنی !

این نوشته را از طریق ایمیل دریافت کردم . خواندنی و تامل کردنی است .

بعد از آنکه خواندیم که چطور وقتی برق شهر قطع شد مردم داخل سوپر مارکتها و فروشگاههای بزرگ به آرامی و در تاریکی همه چیزهایی را که در سبد خریدشان قرار داده بودند سر جایشان برگرداندند و به آرامی از فروشگاهها خارج شدند.
>
> چیزی نگذشت که تمیزی و نظم کمپهای مردم سیلزده که توی ورزشگاههای شهر بنا شده بود توجه همه را جلب کرد ، بعد دیدیم که مسئولان شهر جلوی مردم سجده میکنند و معذرت میخواهند بخاطر اینکه سونامی شده و ما نتوانستیم بهتر از این از شما مراقبت کنیم.
>
> چیزی نگذشت که عکس مدارس صحرایی شهر فوکوشیما منتشر شد ! با نهایت شرمندگی سالن ورزشی رو پارتیشن زده بودند و بصورت کلاسهای مجزا با حداکثر ۱۵ دانش آموز در آورده بودند . نکته اش هم اینکه همه کلاسها یه ال سی دی ۳۲اینچی داشت. وزیر آموش و پرورششان هم توی رسانه ها ضمن کلی عذر خواهی قول داد که بزودی حداقل امکانات را برای دانش آموزان مهیا خواهد کرد. یعنی این چیزها را تازه زیر حداقل میدانند! محاسبه کنید حداکثر را.
>
> چند روز قبل هم مطلع شدیم که پیرمردهای ژاپنی سپاه مهندسین پیر تشکیل داده اند و داوطلب اینکه بروند فوکوشیما و در مهار نیروگاه کمک کنند تا جوانترها در معرض تشعشعات نیروگاه و مرگ قرار نگیرند! چرا؟ چون نسبت به جوانها کمتر از عمرشان باقی مانده و اثرات ناگوار رادیواکتیو زمان کمتری در کشورشان باقی خواهد ماند و خودشان هم زمان کمتری رنج و دردش را تحمل خواهند کرد! همینقدر منطقی و بشر دوستانه.
>
> حالا هم که این خبر پایین در آمده که بزرگواری میفرمایید و میخوانید:
>
>
> بازگرداندن میلیاردها ین پس از سونامی:
>
> بگزارش خبرگزاری آلمان، مردم ژاپن، که در ماههای گذشته، بحران سیل ، سونامی و نشت مواد رادیواکتیو را پشت سر گذاشته‌اند، بیش از سه و نیم میلیارد ین ( بیش از ۴۵ میلیون دلار) پول را که در مناطق سیل زده یافته اند به دولت بازگردانده اند.
>
> همچنین ۵۷۰۰ گاوصندوق پیدا شده پس از سیل که حاوی بیش از دو میلیارد ین بوده، به دولت داده شده است.
>
> سخنگوی پلیس ژاپن اعلام کرد مردم و داوطلبان همچنان کیف پولهای پیدا شده را تحویل میدهند و تا کنون ۹۶ درصد مبالغ پیدا شده، به صاحبانشان بازگردانده شده است.
>
> زلزله و سونامی در ژاپن که در ماه مارس رخ داد، دستکم ۲۰ هزار کشته و هزاران نفر بیخانمان برجا گذاشت.
>
> اونوقت فکرشو بکنید خدا ما رو ببره بهشت، اینا رو ببره جهنم

و

نکته جالب اینجاست که بدونید در فرهنگ ژاپنی مفهمومی بنام "گناه" وجود نداره... و اصلا" مردم با این مفهموم هیچ آشنایی ندارن... تنها مفهوم بازدارنده در اونجا، "شرمندگی" است. واسه همینه که کسی که درست کارش و انجام نمیده و پیش مردم شرمنده میشه، حتی ممکنه که دست به خودکشی بزنه، چون دیگه چیزی برای از دست دادن نداره... "شرمندگی" مفهوم زمینی و "گناه" مفهوم آسمانی است. "شرمندگی" بین شخص و اطرافیانش اتفاق میفته، اطرافیانی که شخص همیشه اونها رو میبینه، ولی "گناه" بین شخص و خدایی هست .... و نتیجه این 2 باور رو ببینید!

توالت عمومی ......

یک آقای محترمی ؛ سوار بر یک صندلی چرخدار ؛ وارد محل کارمان میشود و به یکی از کارمندانم میگوید : توالت تان کجاست ؟

کارمند مان در جواب میگوید : متاسفم ؛ ما توالت عمومی نداریم .

من دلم میسوزد و آقای محترم را به سوی توالتی که ویژه کارمندان ماست راهنمایی میکنم .

یکماه بعد ؛ از دادگاه نامه ای برایم میآید و می بینم که همین آقای محترم رفته است از ما شکایت کرده است و تقاضای ده هزار دلار خسارت فرموده است ! جرم مان هم این است که گویا دستشویی مان بقدر کافی جا نداشته است تا این آقای محترم و سگ شان بتوانند براحتی در آن جولان بدهند .

به وکیلی زنگ میزنیم و آن آقای وکیل هم دست به نقد سه هزار دلار از ما میگیرد تا برود دادگاه از ما دفاع کند .

توی دادگاه به جناب قاضی میگویم : قربان ! ما توالت عمومی نداریم . توالت مان برای کارمندان و کارکنان ماست . من دلم سوخته بود و به این آقا اجازه دادم از توالت خصوصی مان استفاده کند .

آقای قاضی میفرماید : این تجربه ای برای شما میشود تا دیگر دل تان برای کسی نسوزد .

و ما مجبور میشویم شش هزار دلار به آن آقای محترم بپردازیم و گریبان مان را از چنگ شان خلاص کنیم . خلاصه اینکه ده هزار دلار بابت هیچ و پوچ و شاید هم حماقت مان خراب شدیم .

حضرت سعدی میفرماید :

تو نیکی میکن و در دجله انداز

که ایزد در بیابانت دهد باز

اما انگاری این فرمایشات حضرت سعدی در این ینگه دنیا کاربردی ندارد .

حریق در باد

خاکستر زمان

چون یال باد پریشان

بر شانه ام فرو ریخته است .

احساس میکنم

دیگر سر ستیز نمانده است در مرز باورم

من شاعر حریق در بادم

با باد عشق ورزیده ام

در جنگ باد ؛ زره از تن دریده ام

پرپر شده ام

خاکستر مرا به باد سپارید

باشد که گردبادی از آن بر پا شود

" نصرت رحمانی "

عمر دو هزار و پانصد ساله ...

سعیدی سیرجانی حکایت میکرد که : دکتر خانلری ؛ روز های آخر عمر ؛ بیشتر در اغماء بسر می برد و خفته در بستر بیماری گاه ساعت ها میگذشت و سخنی نمیگفت . اگر گاه سخنی میگفت نا مفهوم بود . در یکی از لحظه های نادر هوشیاری او ؛ کسی پرسید : " استاد ؛ جند سال دارید ؟ " و دکتر خانلری پاسخ داده بود " دو هزار و پانصد سال "

....یعنی عمر دراز ملتی کهن .... خانلری و زبان پارسی چنان در هم آمیخته بودند که دیگر جدایی ناپذیر مینمودند ...

زن گرفتن به شیوه ی ناصرالدین شاه.......................نقل از وبلاگ : محسن07

هر وقت من یک کار خوب می کنم مامانم به من می گوید بزرگ که شدی برایت یک زن خوب می گیرم. تا به حال من پنج تا کار خوب کرده ام و مامانم قول پنج تایش را به من داده است. حتمن ناسرادین شاه خیلی کارهای خوب می کرده که مامانش به اندازه استادیوم آزادی برایش زن گرفته بود. ولی من مؤتقدم که اصولن انسان باید زن بگیرد تا آدم بشود ، چون بابایمان همیشه می گوید مشکلات انسان را آدم می کند. در عزدواج تواهم خیلی مهم است یعنی دو طرف باید به هم بخورند. مثلن من و ساناز دختر خاله مان خیلی به هم می خوریم. از لهاز فکری هم دو طرف باید به هم بخورند، ساناز چون سه سالش است هنوز فکر ندارد که به من بخورد ولی مامانم می گوید این ساناز از تو بیشتر هالیش می شود.. در عزدواج سن و سال اصلن مهم نیست چه بسیار آدم های بزرگی بوده اند که کارشان به تلاغ کشیده شده و چه بسیار آدم های کوچکی که نکشیده شده. مهم اشق است ! اگر اشق باشد دیگر کسی از شوهرش سکه نمی خواهد و دایی مختار هم از زندان در می آید من تا حالا کلی سکه جم کرده ام و می خواهم همان اول قلکم را بشکنم و همه اش را به ساناز بدهم تا بعدن به زندان نروم. مهریه و شیر بلال هیچ کس را خوشبخت نمی کند. همین خرج های ازافی باعث می شود که زندگی سخت بشود و سر خرج عروسی داییمختار با پدر خانومش حرفش بشود دایی مختار می گفت پدر خانومش چتر باز بود.. خوب شاید حقوق چتر بازی خیلی کم بوده که نتوانسته خرج عروسی را بدهد. البته من و ساناز تفافق کرده ایم که بجای شام عروسی چیپس و خلالی نمکی بدهیم. هم ارزان تر است ، هم خوشمزه تراست تازه وقتی می خوری خش خش هم می کند! اگر آدم زن خانه دار بگیرد خیلی بهتر است و گرنه آدم مجبور می شود خودش خانه بگیرد. زن دایی مختار هم خانه دار نبود و دایی مختار مجبور شد یک زیر زمینی بگیرد. میگفت چون رهم و اجاره بالاست آنها رفته اند پایین! اما خانوم دایی مختار هم می خواست برود بالا! حتمن از زیر زمینی می ترسید. ساناز هم از زیر زمینی می ترسد برای همین هم برایش توی باغچه یک خانه درختی درست کردم. اما ساناز از آن بالا افتاد و دستش شکست.. از آن موقه خاله با من قهر است. قهر بهتر از دعواست. آدم وقتی قهر می کند بعد آشتی می کند ولی اگر دعوا کند بعد کتک کاری میکند...

هیولایی که میخواهد نماینده مجلس بشود ...

سلامت فکری ....!!

...پاره ای از نظام ها ؛ اعمال سانسور را با این عبارت توجیه میکنند که : " ما نمیگذاریم میکرب وارد بدن مان بشود و سلامت فکری ما و مردم را مختل کند " .

آنها خودشان هم میدانند که مهمل میگویند . سلامت فکری جامعه فقط در بر خورد با اندیشه مخالف محفوظ میماند . تو فقط هنگامی میتوانی بدانی درست می اندیشی که من منطق ات را با اندیشه نادرستی تحریک کنم .. من فقط هنگامی میتوانم عقیده سخیفم را اصلاح کنم که تو اجازه سخن گفتن داشته باشی .حرف مزخرف خریدار ندارد .پس تو که پوزه بند به دهان من میزنی ؛ از درستی اندیشه من و از نفوذ اندیشه من میترسی . مردم را فریب داده ای و نمیخواهی فریب ات آشکار شود .

نگران سلامت فکری جامعه هستید ؟پس چرا مانع اندیشه آزادش میشوید ؟ سلامت فکری جامعه تنها در گرو همین واکسیناسیون بر ضد خرافات و جاهلیت است که عوارض اش درست با نخستین تب تعصب آشکار میشود .

برای سلامت عقل فقط آزادی اندیشه لازم است

از سخنان احمد شاملو - دانشگاه برکلی - کالیفرنیا

داستان زندگی یک جوان امروزی

* این نوشته را از طریق ایمیل دریافت کردم . بخوانید و بخندید

چندسال پیش یکروز جلوی تلویزیون دراز کشیده بودم، فوتبال نگاه می کردم و تخمه می خوردم. ناگهان پدرو مادر و آبجی بزرگ و خان داداش سرم هوار شدند و فریاد زدند که:« ای عزب! ناقص! بدبخت! بی عرضه! بی مسئولیت! پاشو برو زن بگیر .

رفتم خواستگاری؛ دختر پرسید: « مدرک تحصیلی ات چیست »؟ گفتم:« دیپلم تمام »! گفت:« بی سواد! امل! بی کلاس! ناقص العقل! بی شعور! پاشوبرو دانشگاه.

رفتم چهار سال دانشگاه لیسانس گرفتم ......

برگشتم؛ رفتم خواستگاری؛ پدر دختر پرسید:« خدمت رفته ای »؟ گفتم:« هنوز نه »؛ گفت:« مردنشده نامرد! بزدل! ترسو! سوسول! بچه ننه! پاشو برو سربازی ».

رفتم دو سال خدمت سربازی را انجام دادم .

برگشتم؛ رفتم خواستگاری؛ مادر دختر پرسید:« شغلت چیست »؟ گفتم: « فعلا کار گیر نیاوردم »؛ گفت:« بی کار! بی عار! انگل اجتماع! تن لش! علاف! پاشو برو سر کار ».

رفتم کار پیدا کنم؛ گفتند:« سابقه کار می خواهیم »؛

رفتم سابقه کار جور کنم؛ گفتند:« باید کار کرده باشی تا سابقه کار بدهیم ».

دوباره رفتم کار کنم؛ گفتند: « باید سابقه کار داشته باشی تا کار بدهیم».

برگشتم؛ رفتم خواستگاری؛ گفتم: « رفتم کار کنم گفتند سابقه کار، رفتم سابقه کار جور کنم گفتند باید کار کرده باشی ». گفتند:« برو جایی که سابقه کار نخواهد ».

رفتم جایی که سابقه کار نخواستند . گفتند:« باید متاهل باشی ».

برگشتم؛ رفتم خواستگاری؛ گفتم:« رفتم جایی که سابقه کار نخواستند گفتند باید متاهل باشی ». گفتند:« باید کار داشته باشی تا بگذاریم متاهل شوی ».

رفتم؛ گفتم:«باید کار داشته باشم تا متاهل بشوم ». گفتند:« باید متاهل باشی تا به تو کار بدهیم ».

برگشتم؛ رفتم نیم کیلو تخمه خریدم دوباره دراز کشیدم جلوی تلویزیون و فوتبال نگاه کردم !

آنکه می اندیشد
بناچار دم فرو می بندد
اما آنگاه که زمانه - زخم خورده و معصوم -
به شهادتش طلبد
به هزار زبان سخن خواهد گفت .

" احمد شاملو "