سعیدی سیرجانی حکایت میکرد که : دکتر خانلری ؛ روز های آخر عمر ؛ بیشتر در اغماء بسر می برد و خفته در بستر بیماری گاه ساعت ها میگذشت و سخنی نمیگفت . اگر گاه سخنی میگفت نا مفهوم بود . در یکی از لحظه های نادر هوشیاری او ؛ کسی پرسید : " استاد ؛ جند سال دارید ؟ " و دکتر خانلری پاسخ داده بود " دو هزار و پانصد سال "
....یعنی عمر دراز ملتی کهن .... خانلری و زبان پارسی چنان در هم آمیخته بودند که دیگر جدایی ناپذیر مینمودند ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر