بفکر یک سقفم

باران میبارد ؛ شلاق وار ؛ آوایش را می شنوم ، چه نوای دلنشینی دارد .

میبارد تا بشورد و بشوراند ؛ تا غبار ها و تیرگی ها را بزداید

میبارد تا سبزی و سبزینه ببار آورد ، تا نفس گرم خاک را در تن سبزه و گل و ساقه و برگ و گیاه جاری کند .

از خانه بیرون میزنم . بوی خاک میآید ؛ سردم میشود ؛ به خانه بر میگردم

ناگهان دلشوره ای به جانم می افتد ؛ دلشوره ای نا بهنگام و تلخ و سمج و آزار دهنده.

این دلشوره از چیست و چراست؟ باران که در لطافت طبعش خلاف نیست چرا دلشوره ای چنین سهمگین بر جانم انداخته است ؟مگر قرار نیست در باغ لاله برویاند و در شوره زار خس ؟

در عالم خیال به دور دست ها پرواز میکنم ؛ به سال های دور ؛ دور ؛ دور ؛ سالهایی که گویی هزار ها و هزاره ها از آن گذشته است .

بیاد مادرم می افتم. مادری که عمری در دلشوره و با دلشوره زیست ؛ دلشوره هایی پیدا و پنهان ؛ دلشوره هایی تلخ و سمج.

اگر باران میبارید مادر دلشوره داشت ؛ اگر نمی بارید هم .

دلشوره داشت نکند سقف مان چکه کند .

دلشوره داشت نکند باغات چای مان در هرم داغ آفتاب به شوره زاری بدل شود که تنها خس می پروراند

دلشوره امروزم اما از جنس دیگری است ،

بیاد دهها هزار تن آدمیانی می افتم که خانه و کاشانه خود را در لهیب آتش خانمانسوز جنگ از دست داده اند و اکنون در این سرما و زیر این آسمان لاجوردین سرپناهی ندارند

به کودکانی می اندیشم که بی پناهی و بی سر پناهی را با تلخی جانفرسایی تجربه میکنند .

باران یکریز میبارد ؛ بوی خاک میآید و فرهاد میخواند ؛ برای تسلای دلم لابد :

بفکر یک سقفم

یه سقف بی روزن

یه سقف پا بر جا - محکم تر از آهن

سقفی که تن پوش هراس ما باشه

تو سردی شب ها لباس ما باشه

سقفی اندازه قلب من و تو

واسه لمس طپش دلواپسی

واسه ی شرم لطیف آینه ها

واسه پیچیدن بوی اطلسی......

تو فکر یک سقفم

یه سقف رویایی

سقفی برای ما

حتی مقوایی....

See insights and ads

Boost post

All reactions:

96Parviz Sadrian, Nasser Darabi and 94 others