هاردا مسلمان گورورم قورخورام

یازان: صابیر

قورخورام!... پا-يى پيياده دوشوره م چؤللره، خار-ى موغيلان گؤروره م، قورخمورام. سئير ائديره م برر و بييابانلارى، غول-ى بييابان گؤروره م، قورخمورام. گاه اولورام بحرده زؤورق نيشين، دالغالى طوفان گؤروره م، قورخمورام. گه چيخيرام ساحيله هر ياندا مين، وحشى-يى غورران گؤروره م، قورخمورام. گاه شفق تك دوشوره م داغلارا، يانقيلى وولقان گؤروره م، قورخمورام. گاه انيره م سايه تك اورمانلارا، ييرتيجى حئيوان گؤروره م، قورخمورام. اوز قويورام گاه نئييستان لارا، بير سورو آسلان گؤروره م، قورخمورام. مقبره ليكده ائديره م گه مكان، قبريده خورتان گؤروره م، قورخمورام. منزيل اولور گه منه ويرانه لر، جين گؤروروه م، جان گؤروره م، قورخمورام. خاريجى مولكونده ده حتتا گزيب، چوخ توحه ف اينسان گؤروره م، قورخمورام. بو كوره-يى عرضده من موختصر، موختليف الوان گؤروره م، قورخمورام. لئيك بو قورخمازليق ايله دوغروسو، آى داداش! واللاهى، بيللاهى، تيللاهى؛ هاردا موسلمان گؤروره م، قورخورام! قورخورام!، قورخورام!، قورخورام!..... بیسبب قورخمورام، وجهی وار نئيله ييم آخير، بو پوخ اولموشلارين، فيكرينى قان قان گؤروره م، قورخورام!. قورخورام!، قورخورام!، قورخورام!..... ١٨٩٥

هر جا مسملمان میبینم می ترسم! پای پیاده روانه ی بیابان می شوم، خار مغیلان می بینم، نمی ترسم. بر و بیابان را سیر می کنم، غول بیابان می بینم، نمی ترسم. گاهی در دریا کشتی نشین می شوم، توفان موج انگیز می بینم، نمی ترسم. گاه در سواحل هزاران حیوان وحشی غوطه ور می بینم ، نمی ترسم. گاه چون شفق به کوه ها می نشینم، آتشفشان سوزان می بینم، نمی ترسم گاه چو سایه بر جنگل ها فرود می آیم، حیوان درنده می بینم ، نمی ترسم. گاهی به نیستان روی می گذارم، یک گله شیر می بینم، نمی ترسم. گاه در قبرستان ها خانه می کنم، در قبر لولو می بینم، نمی ترسم. گاهی در ویرانه ها منزل می گیرم، جن و انس می بینم، نمی ترسم. در ممالک خارج هم که میگردم انسانهای تحفه میبینم اما نمیترسم در این کره ی ارض من، مختصر، هر جور چیزی می بینم و نمی ترسم اما با این نترسی، راستی راستی، ای داداش، والاه ، بلاه، بخدا هرجا مسلمان می بینم ، می ترسم!... میترسم! میترسم! میترسم! بی سبب نمی ترسم ، دلیل دارد، چه کنم آخر، در فکرگه شده اینها خون وخونریزی می بینم، می ترسم! می ترسم، می ترسم، می ترسم! 1895