آدم ها ....و آدم ها

در افغانستان یکی از بندگان ببوی حضرت باریتعالی - از آن آدم های آسمان جل آس و پاسی که زمین فرش شان است و آسمان لحاف شان و از زور بی کفنی زنده اند - دختر هفت ساله خود را بعنوان خمس  به ملای هفتاد و چند ساله روستایش بخشیده است و  گفته است دست ما دامن شما  روز قیامت !!

این آقای مستضعف الممالک  به خبر نگار بی بی سی گفته است : چون آهی در بساط نداشتم تا خمس امسالم را کار سازی کنم  دختر هفت ساله ام را به ملای ده داده ام تا در آن دنیا شفیع گناهانم بشود و مرا به  روضه رضوان برساند .

ناصر خسرو حق داشته است که میگفت :

ز دانا مویی ارزد بر جهانی

نیرزد صد سر نادان به نانی

در امریکا اما ؛ یک خانم هشتاد و چند ساله امریکایی بنام  " روث " یک میلیون دلار از دارایی خود را به یک مجله ادبی در شیکاگو بخشیده است تا این مجله که در آستانه تعطیلی بود  از انتشار باز نماند .

سر دبیر مجله میگوید : خانم روث در یکی دو سال گذشته تعدادی از شعر ها و سروده های خود را برای ما فرستاده بود که هیچکدام شان در مجله ما چاپ نشدند

مولانا هم حق داشت که میگفت :

آب از سر تیره است ای خیره خشم

پیش تر بنگر ؛ یکی بگشای چشم

All reactions:

56Bijan Eftekhari and 55 others

خر خودتی !

میرویم رستوران. میخواهم غذا سفارش بدهم ، زنم میگوید : گوشت قرمز نخوری ها ! چربی و شوری هم ممنوع!

خودش برای من سفارش غذا میدهد .نوعی ماهی که طعم مرداب میدهد.

یک کاسه هم انواع و اقسام سبزیجات جلویم میگذارند

ماهی را با زور و زحمت و نفرت می لمبانم. هنگام خوردن سبزیجات حس میکنم تبدیل به گوسفندی شده ام که فقط بع بع نمیکند

دو روز بعد با رفیقانم میروم رستوران. بمن میگویند : حسن جان! حالا نسرین اینجا نیست ! هر غذایی دلت میخواهد سفارش بده !

من هم یک فقره نیویورک استیک سفارش میدهم همراه با دو سه تا لیوان از آن شراب های پیلپا . لب و لوچه ام را آب میکشم میآیم خانه

زنم میگوید : ناهار خوردی؟

میگویم : یس

می پرسد : چه خوردی؟

میگویم : ماهی قزل آلا!

طوری نگاهم میکند انگار میگوید : خر خودتی!

نقاشی از : علیرضا اسپهبد

All reactions:

55

شهروند جهان

آذر بمن میگفت : گیله جان تو شهروند جهان هستی!

آذر فخر را میگویم.

راست میگفت . من شهروند جهانم. در لاهیجان دنیا آمده ام ، در تبریز درس خوانده ام . در ارومیه و مراغه سربازی رفته ام ، در شیراز زن گرفته ام . در رشت و تبریز و شیراز وسمنان کار کرده ام . در سوییس عربده های انقلابی کشیده ام ، در بوئنوس آیرس دانشگاه رفته ام ، در سانفرانسیسکو بقال خرزویل شده ‌ودر سن حوزه روزنامه منتشر کرده ام

و اینک در کوهپایه های سییرا با آب و خاک و گل و گیاه و آهوان سر و سری دارم .

دخترم در شیراز به دنیا آمده ، در بوئنوس آیرس به کودکستان رفته ، در سانفرانسیسکو دیپلم گرفته ، در ساکرامنتو دانشگاه رفته ، زبان فارسی رابا لهجه غلیظ شیرازی حرف میزند اما معنای خلیج و چوپان را نمیداند.

نوه هایم اما:

نوا جونی مادرش ایرانی است. پدرش امریکایی ، نامش پارسی ، اما هنوز فارسی نمیداند ، به عاشقتم میگوید عاشگتم !

پدر بزرگش لاهیجانی است . مادر بزرگش شیرازی است.پدر بزرگ پدری اش اهل یوگسلاوی است ، مادربزرگ پدری اش ایرلندی ، خودش اهل سانفرانسیسکو.

آن یکی نوه ام پدرش ایرانی است مادرش ایتالیایی.

ما چقدر به فرش های ایرانی شبیه هستیم : هزار رنگ و هزار تار و پود.

ما نماد کاملی از سازمان ملل متحد هستیم ، ترکیبی از هر قوم و قبیله ای.

آذر جان حق داشت بمن میگفت شهر وند جهان .

من شهروند جهانم .

اما ایران تنها کشوری است که حق ورود به آن را ندارم .

All reactions:

94Mostafa Azizi and 93 others

سلامون علیکیم

وارد کلاس که میشد یک « سلامون علیکم » پرت میکرد توی کلاس .

ولنگ ‌و واز بود ، میآمد کلاس پشت میز استاد می نشست ، چهار تا از دکمه های پیراهنش باز بود ، شکم پشمالویش را میشد دید . چند لحظه خیره نگاه مان میکرد ، با لهجه غلیظ ترکی میگفت : عجب؟ عجب؟ آقای فلانی! شما هفته پیش روی آن یکی نیمکت نشسته بودید حالا رفتید آن پشت پشت ها قایم شده اید ؟

تازه یکی دو روزی بود دانشجوی دانشگاه شده بودم ، دانشجوی دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز . نام دانشگاه را آذرآبادگان گذاشته بودند

یک روز در باز شد یک پیرمرد شکم گنده آشفته حال خمیده قامت چاقی آمد توی کلاس و گفت : سلامون علیکیم !

آمد یکراست رفت پشت میز استاد نشست ، ما مانده بودیم حیران که : خدایا ! این دیگر کیست ؟

نگاهی به چپ و راست کرد ، دفترچه کوچک و مدادی از جیبش در آورد و گفت : آقایان خانم ها ! لطفا خودتان را معرفی کنید !

از همان صف جلویی خودمان را یکی یکی معرفی کردیم: حسن بن نوروزعلی ! عبدالله بن مش ممقلی، سیاوش ایرانپرست ، سکینه آل عباس …

استاد ، نام ها را یک بیک در همان دفترچه نوشت، دفترچه را در جیب گذاشت، نگاهی از بالا به پایین انداخت و گفت :

بله !بله ! پس شما شده اید حسن بن نوروزعلی ، شما شده اید عبدالله بن مش ممقلی ، شما شده اید سکینه آل عباس !

و در میان حیرت و ناباوری ما ، نام پنجاه دانشجو را یک به یک از حفظ خواند

شاید هشتاد سالی داشت ، پیر و خمیده شده بود اما حافظه ای شگفت داشت

می توانست معلقات سبعه را از حفظ بخواند و دیوان ناصر خسرو قبادیانی را خط به خط و سطر به سطر - بدون آنکه نگاهی به صفحات آن بیندازد - بخواند .

شوخ طبع و طناز بود ‌ودر طنازی اش ملاحت و شیرینی می جوشید

چهار سال دانشجویش بودم، هر چه از عالم شعر و ادبیات میدانم از او‌آموخته ام . اقیانوسی از فضل و دانش و فضائل انسانی بود. تسلط او به تاریخ و فرهنگ ایران زبانزد اکثر دانشگاهیان بود.تجارب السلف را تصحیح کرده و لغزش های تاریخی آنرا بر شمرده بود .

مرا بسیار دوست میداشت ، اگر سنگ از آسمان میبارید من از کلاس درسش غافل نمیشدم ، وقتی نکته خنده داری میگفت من با صدای بلند میخندیدم.او از خنده های بلند پر سر و صدایم خوشش میآمد و همراه من میخندید. ( هنوز هم آن عادت خندیدن پر سر و صدا را در خودم حفظ کرده و معمولا به نکته خنده داری بر بخورم با صدای بلند میخندم )

بهترین و باسواد ترین و بی ادعا ترین استادی بود که در تمامی عمرم دیده ام. یادش به خیر .

نامش سید حسن قاضی طباطبایی بود .

به یادش میگویم : یکی چنانکه تو بودی جهان به یاد ندارد

All reactions:

165Kambiz Galil and 164 others