با مغولان امروز چه کنیم ؟

آمده ام نشسته ام حیاط خانه ام به تماشای گل ها.

همسایه ام - خانم کاتلین- صدایم میکند میگوید: با شما کاری داشتم.

آنوقت لبخندی میزند و میگوید: میخواهم از شما تشکر کنم

میگویم : تشکر برای چه؟

میگوید . صبحها که پنجره خانه ام را باز میکنم چشمم به حیاط شما می افتد و بادیدن این گل های زیبا دلم باز میشود . کیف میکنم . حال و هوای تازه ای احساس میکنم. از شما بخاطر خلق اینهمه زیبایی متشکرم.

همسایه ام - خانم کاتلین- خود یکی از همین گل هاست . عطر محبت و صفا و مهربانی میدهد . عمری بر او گذشته است . اما بمن میگوید : اگر خواستی به سفر بروی من میآیم گل های خانه ات را آب میدهم .

گل های حیاط خانه ام به من جان میدهند. روح و روانم را جلا میدهند. با آنها حرف میزنم. نوازش شان میکنم .

آنکه از همه شاداب تر است نامش مهسا است. آن دیگری سپیده است . نرگس هر صبحگاه به من چشمک میزند . و توماج برایم ترانه می خواند .

آمده ام در حیاط خانه ام نشسته ام برای گل هایم شعر می خوانم :

کس لب به طرب به خنده نگشود امسال

وز فتنه دمی « وطن » نیاسود امسال

در خون گلم که چهره بنمود امسال

با وقت چنین ، چه وقت گل بود امسال؟

گهگاه برای گل هایم از تاریخ نیز میگویم :

«در محرم۶۱۸هجری قمری، لشکر مغول به مرو حمله برد و حصار شهر در محاصره گرفت .بزرگان شهر چاره ای جز تسلیم نیافتند پس امام جمال الدین راکه از کبار ائمه مرو بود به رسالت نزد امیران مغول فرستادند و امان خواستند.

چون شهر را وا نهادندلشکر مغول داخل شهر شد و چهار شبانه روز کارشان آن بود که مردمان را به بیابان های اطراف شهر می بردند ، زن و‌مرد و مادر و فرزند از هم جدا میکردند ‌بجز چهارصد نفر که حرفه و مهارتی داشتند همگان را از دم تیغ گذراندند ( جهانگشای جوینی- جلد اول -صفحه۱۲۷)

برای گل هایم قصه میگویم و میخوانم:

از این سموم که بر طرف بوستان بگذشت

عجب که عطر گلی مانده است و بوی یاسمنی

و از خود می پرسم : با مغولان امروزین چه کنیم؟

+2

See insights and ads

Boost post

All reactions:

122Zari Zoufonoun, Farhad Ghasemzadeh and 120 others