دنبال کننده ها

۱۵ آذر ۱۳۸۹

حکایت یک آدم سر به هوا ...!!!

یکی از کارمندان فروشگاهم ؛ اتومبیل وانت ام را بر میدارد و میرود مزرعه تا میوه بیاورد .
من هم میخواهم بروم کاسکو مقداری خرت و پرت خریداری کنم . بناچار اتومبیل پسرم _ الوین _ را میگیرم و میروم کاسکو .
وقتی از خرید بر میگردم ؛ می بینم ماشینم سر جایش نیست .
بخودم میگویم : یعنی ماشین ام را دزدیده اند ؟ آنهم روز روشن ؟ آنهم توی این شلوغی ؟؟

توی پارکینگ درندشت کاسکو صد ها اتومبیل پارک شده اند . صد ها نفر هم بخاطر نزدیک بودن کریسمس سرگرم رفت و آمد و خریدند .
میروم سمت راست پارکینگ .همه جا را وارسی میکنم . اما انگاری ماشینم دود شده است و رفته است هوا .
می آیم سمت چپ . از بالا به پایین میروم . از پایین به بالا میروم . سمت راستم را نگاه میکنم . سمت چپم را وارسی میکنم .اما ماشینم نیست که نیست !

یواش یواش ترسم میگیرد . میگویم : کی حالا حال و حوصله آژان و آژان کشی را دارد ؟
دو باره از بالا به پایین و از پایین به بالا را گز میکنم ؛ اما از ماشینم خبری نیست که نیست .
می خواهم به پلیس تلفن بزنم و بگویم که ماشینم را دزدیده اند .بار و بندیلم را کشان کشان بطرف ساختمان کاسکو میآورم . دیگر دارد کفرم بالا میآید . تلفن دستی ام را بر میدارم و می خواهم شماره پلیس را بگیرم که چشمم به ماشین پسرم می افتد . همان جایی که پارک کرده بودم به من چشمک میزند .
نفس راحتی میکشم و میگویم : گور پدر سر به هوایی !! من با ماشین پسرم به کاسکو آمده بودم اما داشتم دنبال وانت ام می گشتم !!
حالا نمیدانم گناه را به گردن سر به هوایی خودم بگذارم یا پیری ؟؟ شما چه فکر میکنید ؟؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر