مدیر: خانم اگه میخوای اسم دخترت رو بنویسی باید صدو پنجاه هزار تومن بریزی به حساب همیاری... زن : مگه اینجا مدرسه دولتی نیست !؟ - اگه دولتی نبود که می گفتم یک میلیون تومن بریز!! زن : خانم جون آخه مدارس دولتی نباید شهریه بگیرن! - این که شهریه نیست اسمش همیاریه! زن : اسمش هر چی هست.تلویزیون گفته به همه مدارس بخشنامه شده که مدارس دولتی هیچگونه وجهی نمیتونن دریافت کنن! - خب برو اسم بچت را تو تلویزیون بنویس!! اینقدر هم وقت منو نگیر... زن : خانم مدیر من دوتا بچه یتیم دارم! آخه از کجا بیارم ؟!! ـ خانم محترم! وقتی وارد اینجا شدی رو تابلوش نوشته بود یتیم خونه یا مدرسه؟! آهای مستخدم،این خانم رو به بیرون راهنمایی کن!! ... زن با چشمهای پر اشک منتظر اتوبوس واحد بود... اتومبیل مدل بالائی ترمز کرد!!!!!!!!!!!...
…………………………………………..
……………………………………………………………………
روزنامه ای که روی صندلی جا مانده بود رو برداشت و بهش خیره شد : کمیته مبارز با فقر در جلسه امروز ... ستاد مبارزه با بیسوادی ..
تیتر درشت بالای صفحه نوشته بود : با ۲۰۰۰۰۰ زن خیابانی چه می کنید !؟ زن با خودکاری که از کیفش بیرون آورده بود عدد را تصحیح کرد: با ۲۰۰۰۰۱ زن خیابانی چه می کنید !؟
۲ نظر:
درد جامعه را خيلي قشنگ نوشتيد
چقدر غم انگیزه ...داستانی که فکر میکنم هر روز در ایران تکرار میشه .
ارسال یک نظر