کولی .......

رفيق مان مدام گلايه ميکند که : آخر تو چه رفيقی هستی که ما سالی ماهی يکبار بيشتر ترا نمی بينيم ؟؟

ميگوييم : قربانتان بروم ؛ اولا خانه تان با خانه مان دو ساعت فاصله داردو ما در اين پيرانه سری حال و حوصله دو ساعت رانندگی را نداريم . دوما اينکه  ما روستا نشين هستيم و وقتی به شهر های شلوغ ميآييم دست و پای مان را گم می کنيم و ميشويم آقای هالو !! اين است که ترجيح ميدهيم در همين روستا شهر خودمان بمانيم که نه ترافيک دارد ؛ نه شلوغی دارد ؛ نه هياهوی شهر های بزرگ را دارد ؛ و نه آسمانخراش و اينجور زهر ماری ها ....

رفيق مان اما ؛ رگ خواب مان را پيدا کرده است . ميرود از اين سوپر مارکت های چينی و کره ای مقداری ماهی ميخرد و بعدش بما زنگ ميزند و ميگويد : 

حسن جان ! امشب برايت " کولی " درست کرده ام . پا شو بيا اينجا کولی بخوريم !!

ما هم خر ميشويم و کفش و کلاه ميکنيم و دو ساعت رانندگی ميکنيم و ميرويم خانه رفيق مان و يک عالمه کولی می خوريم و نيمه شب بر ميگرديم به روستای خودمان .

اما خودمانيم ها ! هيچ ماهی به پای آن کولی هايی که در رستوران های رامسر می خورديم نمی رسد .