فاتحه برای اصلاح طلبان حکومتی
در گفتگو با تلویزیون پارس
یاد داشت های حسن رجب نژاد - کالیفرنیا
۴ تیر ۱۴۰۰
۳۰ خرداد ۱۴۰۰
دروغ
هانا آرنت میگوید :
در حکومت دیکتاتوری ممکن است به کسی بگویند خاله‌اش مرده است در حالی که خاله‌ی او زنده باشد. اما اگر در حکومت توتالیتر به کسی بگویند خاله‌ی او مرده و خاله‌ی او نمرده باشد، حکومت خود را موظف میداند خاله‌ی او را بکشد. یعنی حکومت باید دروغ‌هایش را به حقیقت بدل کند
*قابل توجه روزماله نگاران و ماله کشان وطنی
۲۷ خرداد ۱۴۰۰
شرعیات
از خراسان آمده است . یکی دو هفته ای میماند و بر میگردد.کشاورز است و اهل خاک .
میگویم: چرا بیشتر نمیمانی؟
میگوید : نمی توانم . دار و درخت هایم را چه کنم ؟
انگار دار و درخت هایش را به جانش بسته اند .
پدرم هم همینطور بود . هر وقت میگفتم بابا چرا نمیآیی امریکا پیش ما ؟ در جواب میگفت : پسر جان ! پس این دار و درخت هایم را چه کنم ؟ دار و درخت هایش به جانش بسته بود .
پدرم پنجاه ساله بود که از میهنم گریختم . به چه جرمی ؟ نمیدانم .
پدر بیست سال دیگر هم زیست اما تصویری که از او در ذهن خود دارم هنوز تصویر مرد پنجاه ساله ای است که خطی بسیار خوش داشت و در روزگار کودکی مان شب های زمستان برای مان کتاب می خواند .
نامه هایش را هنوز دارم . نامه هایش را همیشه اینطوری شروع می‌کرد :
«نور چشم عزیزم ! امیدوارم از همه بلایای ارضی و سماوی محفوظ و محروس بوده باشید . اگر از احوالات ما بخواهید ملالی نیست جز دوری دیدار شما که آنهم امیدوارم بزودی زود تازه گردد . آمین یا رب العالمین ».
دعای پدرم هیچگاه مستجاب نشد و همراه مادرم در آرزوی دیدار پسر به خاک رفت .
پیر مرد از خراسان آمده است . کشاورز است . آمده است فرزندان و نوه هایش را ببیند . بانوعی شیفتگی و حیرت و حسرت به بزرگراهها و آسمانخراش ها و مزارع سر سبز و کانال های آبرسانی که از درون مزارع و باغات میگذرند نگاه می کند و می پرسد:
چه وقت اینها را ساخته اند ؟
میگویم : همان زمانی که ما درس شرعیات می خواندیم !
روز پدر خجسته همه پدران باد
مار و سوسک میل بفرمایید
سوار ترن شدیم از بارسلونا رفتیم به شهری بنام Sitges
نیم ساعتی در راه بودیم .
شهر بر فراز تپه ای است و چشم اندازش دریا . کوچه هایش سنگفرش . اینسو و آنسویش گلدان های گل . در میان اقیانوسی از گل راه میروی تا به ساحل برسی . در دوقدمی ساحل درختان خرما . اینسو و آنسوی شهر هزاران هزار درخت نارنج و ترنج.
بیست و هشت هزار جمعیت دارد . رستوران هایش در دو قدمی آب . ساخته شده بر فراز ستون های چوبی . و موج ها مدام به این ستون ها میکوبند .
سه چهار ساعتی آنجا بودیم . قدمی زدیم و تماشایی کردیم و خوشمزه ترین غذای دریایی را در رستورانی خوردیم که موجها میآمدند به پای مان بوسه میزدند و به دریا باز میگشتند.
البته بهشت همجنسگرایان هم هست با رستوران ها و بارهای ویژه .
اگر به بارسلونا رفتید دیدن این شهر زیبای ساحلی را از یاد نبرید . تماشای رقص فلامینگو هم از نماز شب واجب تر است . اگر به تماشای فلامینگو و شنیدن آواز کولی ها نروید عمرتان فناست . از ما گفتن بود .
سری هم به یک رستوران سنتی « پرو» بزنید و مار و مور و سوسک و ملخ با سس مخصوص میل بفرمایید .
ما خودمان سوسک برشته شده با سس مخصوص خوردیم اما جرات نکردیم به آن مار سرخ شده دو وجبی که در سینی مخصوصی عرضه شده بود دست بزنیم .
اگر نمردیم و از چنبر عالیجناب کرونا خلاص شدیم دو باره راهی بارسلونا خواهیم شد که دل مان بد جوری برایش تنگ شده است
مهمان داریم
مهمان داریم
نوا جونی و آرشی جونی مهمان ما هستند . قرار است یک هفته با ما بمانند . امروز رفتیم کنار رودخانه . آنها آب بازی کردند ما تماشا .
نواجونی میگوید : بابا بزرگ ! خانه تان که دو طبقه است ، وقتی پیر شدید چطوری از پله ها بالا میروید ؟
میگویم : وقتی پیر شدیم خانه مان را میفروشیم میآییم شهر شما نزدیک خانه تان یک خانه یک طبقه میخریم .
کلی خوشحال میشود . دستی به موهایم میکشد و میگوید : اوکی!
آرشی جونی دوربینش را میگذارد روی دماغم و از دماغم عکس می‌گیرد . آنگاه قاه قاه میخندد و مرا می خنداند
اگر بچه ها اینجا بمانند ما پیر نمی شویم
۲۳ خرداد ۱۴۰۰
مردگان هزار و سیصد ساله
... در شهریور 1320 که سپاهیان روس و انگلیس مرز ایران را شکسته به این کشور در آمدند ؛ در همان روز ها من ناچار بودم به شیراز و بوشهر روم و در اتوبوس که نشستیم یک دسته نیز " زوار " نشستند که از مشهد باز می گشتند . در میان راه نادانی هایی از آنان دیدم که نا گفتنی است .
با آن گزندی که به کشور رسیده بود کمترین پروایی نمیداشتند و همه سخن شان از سفر خودشان و یا از سرگذشت های راست و دروغ امامان شان میبود و پیاپی آواز بر داشته " صلوات " میکشیدند .
تنها یک بار سخن از پیشامد کشور رفت که یکی چنین پاسخ داد : " اینها خواهند رفت .روس ها در مشهد میگفتند که : اینجا مملکت امام رضاست ؛ ما نخواهیم ماند "
از شیراز تا بوشهر با دسته دیگری دچار بودم که اگر نادانی های ایشان را بنویسم سخن به درازا خواهد کشید .
یک مدیر دبستانی به دیگران دستور میداد " شش قل هوالله بخوانید و به شش سوی خود بدمید و از بمب و از هیچ چیز نترسید "
در میان راه جز " صلوات " کاری نمیداشتند و گاهی نیز بد نهادی نشان داده و آواز بر میداشتند " به هر سه خلیفه ناحق ....لعنت "
از گفتن بی نیاز است که چنین مردمی ؛ با این بی پروایی به آمیغ های زندگانی و بیگانگی به زمان خود ؛ سر نوشتی جز درماندگی و بد بختی نتوانند داشت و این سزای نادانی و گمراهی ایشان است که همیشه توی سری خور بیگانگان باشند .
اگر راستی را بخواهیم ؛ شیعیان با این گرفتاری هاشان ؛ مردم زمان خود نیستند بلکه مردگان هزار و سیصد ساله اند که به زندگان در آمیخته اند ...
" احمد کسروی - شیعیگری "
لگد نامه
زنده یاد باستانی پاریزی سالها در "لغت نامه دهخدا » کار می کرد .
او‌می نویسد : هنگامی که من در لغت نامه کار می کردم، هروقت کسی سراغ مرا از پسرم میگرفت، او با همان لحن کودکانه اش میگفت:
«بابا رفته لگدنامه"
ملت زنده کش مرده پرست
کنونم آب حیاتی به حلق تشنه فرو کن
نه آنگهی که بمیرم به آب دیده بشویی
در گذشت پرویز کاردان را به ملت زنده کش مرده پرست و همه مرثیه خوانان وطنی تسلیت میگویم
از زندگان مرده که خیری ندیده ایم
ای مردگان زنده فدای قبورتان
راستی کسی میداند مسعود اسداللهی نویسنده و کارگردان و بازیگر سینما و تلویزیون کجاست؟
کسی میداند آذر فخر -فخر تئاتر ایران - و صدها فخر و کامران و اسداللهی دیگر کجایند و چگونه آن « نواله ناگزیر » را فراهم میکنند ؟