دنبال کننده ها

۵ دی ۱۴۰۱

بم .... بام

برف میبارید . چنان برفی میبارید که چهار قدم جلویم را نمیدیدم . آهسته و ترسان رانندگی میکردم . در جاده ای کوهستانی و خلوت و پیچاپیچ .
رادیو را روشن کردم . خبر آمد که جایی در دنیا زلزله آمده و هزاران تن کشته شده اند . نفهمیدم کجا . نام « بام » به گوشم آمد . با خود گفتم : بام دیگر کجاست؟
رسیدم خانه . صبح که بیدار شدم دیدم « بام » همان « بم » ماست . بم کرمان .
و دانستم ۵۶ هزار نفر جان باخته اند.
و دانستم ارگ بم بکلی ویران شده است.
و دانستم ایرج بسطامی هم زیر آوار جان داده است .
و دانستم امداد گران امریکایی به کمک ایرانیان شتافته و دو بیمارستان صحرایی ایجاد کرده اند .
و دانستم عده ای از زاغ سار اهرمن چهرگان رفته اند پشت چادر های امریکاییان شعار داده اند مرگ بر امریکا.
و نیز دانستم چادر ها و اقلام کمکی شان بعد ها در میدان قزوین فروخته شده است ! آنزمان هنوز مرغانه دزدان شتر دزد نشده بودند !
و همه اینها بیست و یک سال پیش بود . در چنین روزی . در روز کریسمس .

By - هیچ نظری موجود نیست:

۴ دی ۱۴۰۱

نوا جونی و بابا بزرگ

شب کریسمس را با نوا جونی و آرشی جونی گذراندیم .
نوا جونی تا مرا دید کشاندم پای آیینه و گفت : بابا بزرگ ! می بینی ؟ قد من از قد تو بلند تر شده ! من زانوهایم را خم کردم که یعنی بله بله ! شما از من بلند تر هستی . پدر سوخته انگاری هفته ای یک وجب قد میکشد .
آرشی جونی چنان با اسباب بازی ها و هدایای کریسمس اش سرگرم بود که نشد بیاید بابا بزرگ را بغل بکند بگوید آی لاو یو بابا بزرگ ! یکی دو ساعتی با اسباب بازی هایش بازی کرد و رفت گرفت خوابید.
نوا جونی می پرسید : بابا بزرگ ! ماه آینده سفر مکزیک با ما میآیی یانه ؟
گفتم : میآیم
چنان خوشحال شد که چند باری پرید و جهید و شادی کرد و گفت : عاشگتم !
قرار است تعطیلات سال نو بیایند پیش ما برویم برف بازی. آرشی جونی و ‌نوا جونی مشت مشت برف توی یقه بابا بزرگ بریزند و قاه قاه بخندند . پدر سوخته ها !

By - هیچ نظری موجود نیست:

۳ دی ۱۴۰۱

بهار در زمستان

صبح پاشدیم نگاهی به آسمان کردیم گفتیم : عجب؟ بهار به این زودی آمده است و ما خبر نداشته ایم؟
رفتیم پای کامپیوتر نشستیم ببینیم دنیا دست کیست ! سری به سیاتل و وانکور و واشنگتن و جاهای خوش آب و هوای ینگه دنیا زدیم ببینیم بهار به ولایت آنها هم آمده است یا خیر ؟آقا چشم تان روز بد نبیند ! دیدیم رفیقان ما در آن ولایات خوش آب و هوا چنان چاییده اند که باید از کالیفرنیا مختصری آفتاب و گرما و زغال و کفش مخصوص اسکی و عصا و زانو بند برای شان بفرستیم !
این عکس ها را اینجا میگذاریم تا هم دل شان را بسوزانیم و هم خدمت شان عرض کنیم: جیک جیک مستونت بود یاد زمستونت بود ؟
منباب خالی نبودن عریضه هم بگوییم که ما پناهنده می پذیریم ! اگر از سرمای لوطی کش سیاتل و واشنگتن و وانکور و جاهای خوش آب و هوای دیگر جان بسر شده اید می توانید از ما تقاضای پناهندگی کنید ! تقاضای پناهندگی شما در اسرع وقت مورد رسیدگی گیله مردانه قرار خواهد گرفت.
یادتان هست تابستان ها که ما اینجا با آتش سوزی و دود و خاک و خاکستر دست به گریبان میشدیم شما برای ما کرکری می خواندید ؟ حالا بکشید!
آخی … چه کیفی دارد وسط چله زمستان آدم برود توی حیاط خانه بنشیند دور از چشم عیال یک فقره از آن سیگارهای برگ کوبایی دود کند و از این هوای بهاری لذت ببرد.
این را هم بگوییم که ما رفتیم یک لیوان آبجو بر داشتیم تا عیش مان کامل بشود . گفتیم : آخر آبجوی بدون پسته که نمیشود . میشود ؟ رفتیم سوراخ سنبه را گشتیم یک پاکت سه کیلویی پسته درجه یک پیدا کردیم اما وقتی خواستیم سر پاکت را باز کنیم عیال در آمد که : به پسته ها دست نزنی ها !
گفتیم : چرا عیال جان ؟
گفتند : اینها را برای مهمان ها گذاشته ام!
توی دل مان گفتیم : کدام مهمان خانم جان ؟ یعنی شما خیال میکنی رفیقان مان جاهای خوش آب و هوایی همچون سیاتل ‌و واشنگتن و ونکوور و پاریس و فرانکفورت را میگذارند میآیند اینجا کالیفرنیا ؟
ضمنا کریسمس و سال نو بر همه شما خجسته . حالا اگر از سرما هم چاییدید چاییدید.
راستی میدانستید گیله مرد مردم آزار یعنی چه ؟ اگر نمیدانستید بدانید یا بقول فریدون خان ما : دانسته باد

By - هیچ نظری موجود نیست:

تو دیگر حرف نزن

تا حرف میزنی میگوید : تو دیگر حرف نزن !
می پرسی : حرف نزنم ؟ چرا؟
میگوید : شما نسل پنجاه و هفتی هستی ! ایران را شما با آن انقلاب تان به گند کشیده اید.
تا حرف میزنی میگوید: تو‌دیگر حرف نزن !
می پرسی : حرف نزنم ؟ چرا جانم ؟
میگوید : تو خارجه نشین هستی ، نفس تو از جای گرم در میآید.
تا میخواهی حرف بزنی هوارش بلند می شود که : تو‌دیگر خفقان بگیر
می پرسی : خفقان بگیرم ؟چرا عزیزکم ؟
میگوید : تو مگر همان نیستی که به اسب اعلیحضرت گفته ای یابو ؟
تا میخواهی حرف بزنی جلویت در میآید که : تو دیگر لال شو!
می پرسی : لال شوم ؟ چرا دلبرکم ؟
میگوید : انگار یادت رفته بابابزرگت مصدقی بوده !
تا میخواهی حرف بزنی جلویت در میآید و با مشت گره کرده نعره میزند که : تو‌دیگر خفه شو ! تو مگر همان نیستی که به خمینی میگفتی امام خمینی؟
تا میخواهی حرف بزنی سرت داد میکشد که تو دیگر خفه شو! تو مگر همان نیستی که به رستاخیز ۲۸ مرداد میگویی کودتای ۲۸ مرداد ؟
تا میخواهی حرف بزنی مشت گره کرده اش را جلوی دماغت می‌گیرد و میگوید تو دیگر لالمونی بگیر !
می پرسی : چرا جانکم ؟ چرا عزیزکم ؟
میگوید : سبیلت شبیه سبیل های دایی استالین تان است !
میخواهی حرف بزنی میگوید : میشود شما خفقان بگیری ؟
می پرسی: خفقان بگیرم ؟ چرا نازنین؟
میگوید : مگر بابایت توده ای نبود ؟
میخواهی حرف بزنی میگوید : لطفا خفه !
می پرسی چرا برارکم ؟
میگوید مگر تو همان نیستی که چهل و سه سال پیش یک مقاله بالا بلند در ستایش انقلاب نوشته بودی ؟
می خواهی حرف بزنی مثل سد سکندر جلویت می ایستد و میگوید : تو دیگر دهانت را ببند
می پرسی : دهانم را ببندم؟ چراخواهرکم ؟
میگوید : تو مگر همان نیستی که برای مجاهدین سینه چاک میدادی؟
میخواهی حرف بزنی عربده میکشد که : تو دیگر خفه شو
می پرسی : چرا نازنینکم؟
میگوید : تو مگر همان نیستی که پرچم شیر خورشید نشان ما را قبول نداری؟
می خواهی حرف بزنی جلوی دهانت را می‌گیرد و میگوید : هیس !
می پرسی : چرا رفیقکم ؟
میگوید : سلطنت طلب ها حق حرف زدن ندارند
می خواهی حرف بزنی جلویت را می‌گیرد و میگوید خفه لطفا
می پرسی: چرا عزیزکم ؟
میگوید : چپول ها امتحان شان را پس داده اند. بهتر است بروی کره شمالی یا کوبا آنجا حرف هایت را بزنی
و این تراژدی همچنان ادامه دارد
May be a black-and-white image of one or more people

By - هیچ نظری موجود نیست:

زلزله

دو سه روزی است وقتی سر صبحی پای کامپیوترمان میآییم می بینیم چراغ قرمز رنگی آنجا سمت راست کامپیوتر هی بما چشمک میزند و میگوید : جناب آقای گیله مرد ! همین حالا که حضرتعالی پای کامپیوترتان نشسته اید و پرت و پلا و کلپتره می بافید زلزله ای بقدرت چهار و نیم ریشتر شهر شما را لرزانده است .
ما کمی به در و دیوار و اندکی هم به دور و برمان نگاه میکنیم و میگوییم : شوخی میفرمایید؟ ما که غیر از «لرزش دست و دل مان » هیچ لرزش دیگری را احساس نکرده ایم .لرزش دست مان از پیری است لرزش دل مان هم که خدا میداند برای کیست !اما این کامپیوتر لاکردار دست بر دار نیست . هی چشمک میزند و هی جفتک می پراند و میخواهد ما را بترساند .
ما که دست مان به جایی بند نیست ناچار سری می جنبانیم و میگوییم : ما که چهل سال است به این بجنبان و برقصان های موسمی عادت کرده ایم و زلزله های شش ریشتر ‌ی و هفت ریشتری را هم دیده ایم یعنی از یک زلزله چهار پنج ریشتری می ترسیم ؟
ما را ز سر بریده میترسانی جناب آقای کامپیوتر ؟
By - هیچ نظری موجود نیست:

۱ دی ۱۴۰۱

حکومت اسلامی ایران و شباهت های آن با حکومت امویان و عباسیان
در گفتگو با شبکه جهانی تلویزیون پارس
Sattar Deldar 12 21 2022
By - هیچ نظری موجود نیست:

۳۰ آذر ۱۴۰۱

سه تفنگدار

ما سه تا جوان خوش تیپ ! میخواستیم برویم هالیوود توی چند فقره فیلم کابویی بازی بکنیم . نمیدانیم چطور شد فریدون فرح اندوز از تلویزیون سر در آورد . رفیق نازنین مان مسعودسپند وسط راه ما را واگذاشت و رخت از این جهان برکشید .گیله مردی هم که ما باشیم همچنان عریضه نویس باقی مانده ایم !
این عکس را هم شب یلدای شش سال پیش گرفتیم . همان زمانی که نه کرونا بود ، نه پیری بود . و نه جهانی هشلهف و چپ اندر قیچی …
May be an image of 3 people and people standing

By - هیچ نظری موجود نیست:

کجا هستی خانه آبادان؟

( این یاد داشت را با بکارگیری از واژگان و اصطلاحات مردم افغانستان نوشته ام )
عزیزکم :
هیچ نیستی. مهربانی کن یگان دفعه بیا اینجا ، یک چای یا یک «شیر یخ »خو داده می تانیم .
خدا کند همیشه آب تان سرد باشد و نان تان گرم.
عزیزکم ، مانده نباشی . از پگاه در قفای تان می تاختم.
پرس و پال تان کردم .از «پوسته رسان »جویای احوال تان شدم . خدا کند جان تان جور باشد .
اینجا به حیث «بنجاره والا » برای «پیسه ای » توربوز و گندنا و چارمغز و لبلبو و تراتیزک و غرغرک و قروت و «کچالو » و «ساجق » میفروشم
حالی در «سرک های » کابل سرگرم «چکر زدن » استم و از این «چقوری » به آن چقوری در می غلتم.
پیش از این «چوکی دار »مکتب بودم اما در ماه جوزا« خبر رسانک های » طالبانی معاش ام را بریده اند و حالا در این ماه خنک ، «لیلیه ای » برای خوابیدن ندارم. چی کده میتانم ؟سماور داری و «چلم » داری هم از من بر نمیآید .
اینجا در این سرزمین نفرین شده هیچ «زنده جانی » نانی ندارد که بر «دسترخان » خود بگذارد .
حالی «قوماندانان »طالبانی شکم دار «کله کشک » و دربانان «حاجت خانه »ها با دستارهای سیاه و جامه های سیاه ، اردو دار و والی و «ولسوال » و آمر صاحب و «چوکی دار » دارالانشا و مالیه و مکتب و « پوهنتون »و قوماندانی امنیه و « شاروالی »شده اند و هر «کیسه بری » و هر «پایوری » حالیه قوماندان شهری است و مردمان بیچاره را به میل خود «لت و کوب » میکند —-
——/////————-
واژگان و ترکیب ها :
شیر یخ- بستنی
پوسته رسان - پستچی
بنجاره والا- فروشنده دوره گرد
پیسه- پول
تربوز -هندوانه
چارمغز - گردو
لبلبو- چغندر
کچالو- سیب زمینی
ساجق- آدامس
سرک- خیابان
چکر زدن - ولگردی
چقوری - چاله
چوکی - صندلی
خبر رسانک ها - جاسوس ها
لیلیه- خوابگاه
چلم - قلیان
زنده جان - آدم زنده
دسترخان - سفره
قوماندان - فرمانده
ولسوال - بخشدار
چوکی دار - صاحب مقام
پوهنتون- دانشگاه
شاروالی- شهردار
کیسه بر - جیب بر
پایور- کارمند دون پایه
لت و کوب - کتک
حاجت خانه- مستراح
By - هیچ نظری موجود نیست:
  • کوفیان کفش مرا دزدیدند !
    آن قدیم ندیم ها ؛ در دوره آن خدا بیامرز  _ یعنی زمانی که همین آ سید علی گدای روضه خوان دو زار میگرفت و بالای منبر سر امام حسین را می برید و...
  • گويا فضا نوردان بر ماه ريده بودند ...!!!
    دوازده سال از خاموشی دوست شاعرم - ابوالحسن ملک - گذشته است . با ياد اين طنز پرداز ميهن مان ؛ يکی از سروده هايش را برای تان نقل می کنم . : تص...
  • لوطی پای نقاره
    لوطی پای نقاره می پرسد : آقای گیله مرد ! می‌شود بفرمایید شما چیکاره هستید ؟ میگوییم: سرنا چی کم بود یکی هم از غوغه آمد ؟برای چه میخواهی ...