سرجوخه جبار

دزدی هم کار ما بود ...!!!

.... در سفر نوروزی یزد از دوست با صفا و و با ذوق - عباس استادان- شنیدم : حاجی میرزا محمد رضا (معروف به آیت الله ) روزی از بازار میگذشت . در راه به حسین خان بچاق چی که از لوطیان و قداره بندان بود بر خورد .
از حسین خان پرسید : حالت چطوره ؟؟
حسین خان گفت : دعا گویم !
حاجی بر آشفت و گفت : دعا گویی که کار ما بود !
حسین خان هم بلافاصله گفت : بله ! دزدی هم کار ما بود !!

زنبیل حاج فرهاد میرزا...

دکتر آدمیت اهل تن سپردن به جریان باد و هماهنگ شدن با جهت وزش آن نبود لذا در زمانه‌ای که باد به شدت در جهتی خاص می‌وزید و اکثریت مردم با جهت باد هماهنگ شده بودند، در جزوه‌ای بیست‌ و دو صفحه‌ای، از «پاره‌ای نوشته‌های نامضبوط و آرای مغشوش و اغتشاش فکر تاریخی» انتقاد کرد (صفحه 855). در این جزوه، آدمیت آموزگاری بود که برای لحظه‌ای پس از سالیان دراز آموزگاری، سرانجام از دست

این همه شاگردان نابخرد به خشم آمده. آشفتگی در فکر تاریخی این خشم استادانه را باز می‌تاباند (همان‌جا). حال در آن شرایط که کسی مانند جلال آل احمد و کتاب‌های «غرب‌زدگی» و «در خدمت و خیانت روشنفکران»‌اش در قلب هواداران پر شور ش جایگاهی خاص داشت، مورّخ مغضوبی جرئت کند بنویسد که کتاب اول «نوشته‌ای پریشان و سست‌مایه» است و دومی چیزی نامنسجم‌تر و نامربوط‌تر از «زنبیل حاج فرهاد میرزا معتمدالدوله»، و در بارۀ جلال چنین قضاوت کند که «در واقع مجموع عناصر سازنده هویت فرهنگی او و مؤثر در او، از نقطه اول تا آخر در جهتی نبود که او بتواند اصالتاً در قلمرو روشنگری و روشنفکری گام نهد. و چون خالی از داعیه هم نبود، به پرخاشگری و عناد با آن برخاست، عنادی که در نهادش بود. لاجرم، هر چه بر ذهن کج و کوله‌اش می‌گذشت، بر قلم شلخته‌اش روان می‌گشت. غرب‌زدگی و کتاب روشنفکران (کذا) چیزی نیست، مگر ورزش کردن در بی‌دانشی، و ظلمت بی‌حرکت...» (صفحه 856)

جز شجاعت علمی صفت دیگری به او نمی‌توان داد.

فلان را بکنیم ؟؟

سالها پیش بهنگام برگزاری انتخابات مجلس مرحوم شورای ملی ؛ شعر طنزی در مجله یغما جاپ شد که دو بیت آن چنین است :

دوش پرسیدم از استاد ؛ در این دوره وکیل
بهتر آن است فلان یا که فلان را بکنیم ؟
خان مرحوم نظر داشت که بعد از مرگش
پسر و دختر آن شاد روان را بکنیم !!

موضع ات را روشن کن! حسن رجب نژاد

توسط حسن رجب نژاد 06/08/2012 18:18:00

اندازه حروف

* اسماعیل نوری علا تعریف میکرد که : چند سال پیش رفته بودیم خانه سیمین دانشور عید دیدنی . خانم دانشور آمد کنار میز هفت سین اش نشست و مثل اینکه فقط بخواهد برای من تعریف کند گفت : " آقو پیام ! شما این طاهره صفار زاده را میشناسی؟ "

گفتم : " بله ؛ زمانی با هم خیلی دوست بودیم . انگلیس هم که رفت چند بار به دیدنش رفته بودم "

گفت : " حالاش را هم می بینی ؟ "

منظورش را فهمیدم . طاهره زنی مدرن بود که شعر باصطلاح پسا مدرن میگفت و هزار ادعا داشت .اما یکباره زاهد و مسلمان شده بود و از شخصیت های زن حکومت جدید التاسیس اسلامی محسوب میشد .

گفتم : " بله ؛ منظور ؟ "

سیمین خانم نگاهی به جمع کرد که ساکت چشم به دهان او دوخته بودند . بعد باز رو بمن کردو گفت : طاهره خانوم چند روز پیش بهم تلفن کرد . " می دانی چی میگفت ؟ "

من پرسشگرانه سکوت کردم و او در سکوت جمع ادامه داد " میگفت موقعیت شما در جامعه اسلامی خیلی مهم است اما متاسفانه شما هنوز موضع خود را روشن نکرده اید "

لحظه ای خنده ای شیطنت آمیز بر لبانش درخشید . شنگولانه استکان چای اش را بر داشت و گفت : " چی باید جوابش میدادم کاکو ؟ بهش گفتم والله از وقتی جلال رفته من دیگه از موضع ام خبری ندارم "

**********

بشنو باور مکن !!

مهندس مهدی بازرگان در آخرین روز نمایندگی اش در مجلس شورای اسلامی در سال 1363و قاعدتا با مشاهده توحشی که بر ضد زندانیان سیاسی اعمال میشد ؛ در سخنرانی خدا حافظی خود از مجلس چنین گفت :

"...تا دو روز دیگر عمر نخستین مجلس شورای اسلامی که اینجانب هم عضو آن بودم و از مزایای آن عضویت - از جمله مصونیت پارلمانی - بر خور دار بودم بپایان میرسد .. از پس فردا من نیز مانند بقیه موکلینم قابل تعقیب و باز داشت و تادیب هستم بهمین دلیل نیز با استفاده از فرصتی که رییس مجلس در اختیار بنده گذاشته اند میخواهم به اطلاع برسانم که اگر در روز های بعد شاهد گردیدید که بنده را باز داشت کردند و بعد با تبلیغات و سرو صدا اعلام نمودند که بنده جهت بعضی توضیحات و روشن نمودن حقایق در تلویزیون ظاهر خواهم شد و در صورتی که دیدید آن شخص حرف هایی غیر از سخنان دیروز و امروز میزند و مثل طوطی مطالبی را تکرار میکند بدانید و آگاه باشید که آن فرد مهندس بازرگان نیست .

*****

امامی از هیچستان...!

یوم الله روزی است که حضرت امیر المومنین شمشیر کشید و خوارج را از اول تا آخر درو کرد و تمام شان را کشت، ايام الله روزهائی ست که خداوند تبارک و تعالی يک زلزله ای وارد می کند ، يک سيلی وارد می کند ، يک طوفانی وارد می کند، به اين مردم شلاق می زند که آدم بشويد. امير المومنين اگر بنا بود مسامحه کند شمشير نمی کشيد تا ۷۰۰ نفر را يک دفعه بکشد . در حبس های ما ييشتر از اين اشخاص هستند که مفسد اند، اگر ما اين ها رانکشيم و هر يکی شان بيايند بيرون، آدم می کشند، آدم نمی شوند اين ها، شما علما چرا فقط سراغ احکام نماز و روزه می رويد، چرا هی آيات رحمت در قران می خوانيد، و نمی رويد آيات قتال را بخوانيد، رحمت مخالف با خداست، ما خليفه می خواهيم دست ببرد، حد بزند، رجم کند، همانطور که رسول الله دست می بريد، حد می زد، رجم می کرد، همانطور که يهود بنی قريضه را چون جماعتی ناراحت بودند قتل عام کرد، اگر رسول الله فرمان داد خانه را اتش بزنيد،فلان حانه را از بين ببريد حکم به عدل کرد، زندگی را بايد با قصاص تامين کرد زيرا حمايت توده زير اين قصاص خوابيده است، با چند سال زندان کار درست نمی شود، اين عواطف بچه گانه را کناربگذاريد، مجرم محاکمه ندارد، و بايد او را کشت، تنها بايد هويت آن ها را ثابت کردو بعد او را کشت. اگر زير تعزير جان بدهند کسی ضامن نيست، فتوای مجتهد اعلم این است روح الله خمینی -آذر60

چه آخوند حقه بازی ....

مظفر الدین شاه از باد و باران و رعد و برق می ترسید و گاه در هوای رعد برقی زیر عبای سید بحرینی مخفی میشد ..

میگویند : زمانی ؛ شاه پولی به سید بحرینی میدهد و میگوید : این پول را بین مستحقان تقسیم کن .

سید بحرینی پول را میگیردو میرود . وقتی به خانه میرسد فرزندان خودش را برهنه میکند . پول را به آنها میدهد . و بعد به شاه میگوید : پول را به کسانی دادم که جامه به بر نداشتند!!!! .

نقل از کتاب : خاطرات و خطرات - مخبر السلطنه هدایت

صفحه اصلی | متفرقه | هم که یک خر شد از جهان کمتر، حسن رجب نژاد

هم که یک خر شد از جهان کمتر !!!

توسط حسن رجب نژاد 20 hours 26 minutes ago

اندازه حروف

www.gilehmard.com

شصت - هفتاد سال پیش؛ آقای آسید ابوطالب یزدی؛ شال و کلاه میکند و میرود حج.

در آنجا؛ آقای آسید ابوطالب یزدی بخاطر شکم چرانی و افراط در خوردن کباب؛ حالش بهم میخورد و در صحن خانه خدا استفراغ میکند و خانه کعبه را به گند میکشد.

شرطه های سعودی؛ آقای آسید ابوطالب یزدی را دست و پا بسته به دوستاق خانه مبارکه می برند و به حکم مفتی اعظم گردن ایشان را میزنند!!(آخر ای بنده خدا! جا قحط بود که رفتی وسط خانه خدا ریدمان زدی؟؟!!)

باری؛ سر همین قضیه روابط ایران و عربستان چندی شکر آب میشود تا اینکه آبها از آسیاب می افتد و دوباره حکومت های دو کشور دل میدهند و قلوه میگیرند.

اما در این میان یک شاعر خوش ذوق داستان آقای آسید ابوطالب یزدی را به شعر میکشد و یکی از زیبا ترین شعر های پارسی را خلق میکند.

شعر را با هم می خوانیم:

طالب بن حسین یزدی را
شوق دیدار کعبه بود به سر
رفت و در کعبه ریدمانی کرد
که جهان شد ز ریدمانش خبر !
گردنش را زدند و کیفر داد
سنی خر به شیعه خر تر!
کرد طالب به یک کرشمه دو کار
داد درسی به طالبان دگر:
هم در آن خانه مقدس رید
هم که یک خر شد از جهان کمتر!!

**- دوست نازنین من نصرت الله نوح معتقد است که این شعر از سروده های یزدانبخش قهر مان است. اما من جایی خوانده ام که این شعر را استاد بزرگ ادب پارسی فرخ خراسانی سروده است. الله اعلم!!

این دیگر چه جانوری بود ...!!؟؟

...يوم الله واقعی روزی ست که امير المومنين (ع) شمشير را کشيد و
خوارج را از اول تا آخر درو کرد و تمام شان را کشت، ايام الله روزهائی ست که خداوند تبارک و تعالی يک زلزله ای وارد می کند ، يک سيلی وارد می کند ، يک طوفانی وارد می کند، به اين مردم شلاق می زند که آدم بشويد. امير المومنين اگر بنا بود مسامحه کند شمشير نمی کشيد تا ۷۰۰ نفر را يک دفعه بکشد . در حبس های ما ييشتر از اين اشخاص هستند که مفسد اند، اگر ما اين ها رانکشيم و هر يکی شان بيايند بيرون، آدم می کشند، آدم نمی شوند اين ها، شما علما چرا فقط سراغ احکام نماز و روزه می رويد، چرا هی آيات رحمت در قران می خوانيد، و نمی رويد آيات قتال را بخوانيد، رحمت مخالف با خداست، ما خليفه می خواهيم دست ببرد، حد بزند، رجم کند، همانطور که رسول الله دست می بريد، حد می زد، رجم می کرد، همانطور که يهود بنی قريضه را چون جماعتی ناراحت بودند قتل عام کرد، اگر رسول الله فرمان خانه را اتش بزنيد،فلان حانه را از بين ببريد حکم به عدل کرد، زندگی را بايد با قصاص تامين کرد زيرا حمايت توده زير اين قصاص خوابيده است، با چند سال زندان کار درست نمی شود، اين عواطف بچه گانه را کنار بگذاريد، مجرم محاکمه ندارد، و بايد او را کشت، تنها بايد هويت آن ها را ثابت کردو بعد او را کشت. اگر زير تعزير جان بدهند کسی ضامن نيست، فتوی مجتهد اعلم اين است. ( روح الله خمينی ، اذر ماه سال ۱۳۶۰)

بازگشت به خویش ؟؟ یا بازگشت به ریش ؟؟

از : م- سحر

یازگشت به خویش یک شعار بسیار جذاب ایدئولوگ های سطحی نگر سالهای 50 بود/ این شعار حتی دل از پادشاه مملکت هم برده بود.

این شعار در سال 57 واقعیت پیدا کرد و معلوم شد که مقصود از «بازگشت به خویش » ، «بازگشت به ریش» بوده است.
و البته خود پیداست ، هنگامی که ریش آمد، همینجوری خشگ و خالی نمی آید ، ریش با ابواب جمعی خودش می آید.
«آری اینچنین بود برادر » (این برادر هم سوغات همان ریش هاست) که در سال 57 ریش با شپش آمد و با ملا ها آمد و با تیغ و اسید و لات و لوت میدان بار آمد. با جهل آمد و به خصوص با پست فطری وریاکاری کسانی آمد که می خواستند برای خودشان جایی در وضعیت جدید پیدا کنند و در طرفةالعینی ریش هاشان درآمد. تغار گندهء ایران شکسته بود ، جهان به کام کاسه لیسان بود و یکی از ابزار مهم کاسه لیسی داشتن ریش بود . همه یکباره ریش در آوردند و بعدش هم دندان نیش در آوردند. باورکنید آدم دلش می خواست یک دریا جیش در مثانه می داشت تا همهء آن ریش های انقلابی نورستهء آن سالها را که پر از دروغ و ریا و پدرسوختگی بود شستشو بدهد. یک دریا بلکه یک اقیانوس جیش لازم بود برای آنهمه ریش.
پس یادتان بماند بازگشت به خویش معنایش بازگشت به ریش بود!

· ·