در کالیفرنیا قرار است توفان بیاید . خدا کند مثل توفان نوح نباشد . قرار است سیل بیاید . قرار است برق و اینترنت مان قطع بشود . همین حالا که سرعت وزش باد به ۵۶ مایل در ساعت رسیده استاندار و دالان دار و همه کله گنده ها و کله گرد ها و همه دم و دستگاههای دولتی و غیر دولتی بسیج شده اند تا بقول دایی مم رضای خدا بیامرزمان « در مواقع مقتضی» بیاری آسیب دیدگان بشتابند.( چقدر از این کلمه بسیج بدم میآید )
اینجا در کالیفرنیا چند سالی خشکسالی داشتیم . تابستان که می‌شد جنگل ها آتش میگرفت و ما برای صدمین بار آواره میشدیم . حالا چند هفته ای است کون آسمان سوراخ شده و هی میبارد و هی میبارد . هر چه هم به درگاه آقای باریتعالی استغاثه میکنیم که ای آقای باریتعالی ! دیگر باران نمی خواهیم انگار زبان ما را نمی فهمد! ما هم غیر از زبان گیلکی و فارسی و ترکی و اسپانیولی و مختصری انگریزی ، زبان عربی نمیدانیم . شما اگر زبان عربی میدانید به این آقای باریتعالی بگویید دست از سر ما بردارد و اینقدر با باد و توفان و زلزله و آتشفشان و شیخ و فقیه و امام و پوتین و طالبان و ابو سیاف و ابو حمار و مرابطون و انصار الاسلام و انصار الشیطان و حزب التحریر و داعش و بوکوحرام و الشباب ما را نچزاند .
همین حالا که ما داریم این وصیت نامه را می نویسیم چنان بادی میوزد که اگر سرمان را از خانه بیرون کنیم کلاه که هیچ بلکه سرمان به باد خواهد رفت.
اینجا در حیاط خانه مان یک درخت دویست سیصد ساله سر پا ایستاده است که تابستان ها جای تان خالی زیر سایه اش می نشینیم و شربت آلبالو میل میفرماییم! حالا با این باد و توفانی که در راه است این درخت پیر سرد و گرم چشیده روزگار همچون یک کشتی بی لنگر چنان کژ میشود و چنان مژ میشود که ترس مان این است نکند روی خانه مان فرود بیاید و ما را اگر جان سالم بدر بردیم بیخانمان بکند
این تلویزیون هم که دست بر دار نیست . مدام خانه های فرو رفته در آب و درختان از ریشه کنده شده و بزرگراههای سیلزده را نشان میدهد و با آقای باریتعالی دست بیکی کرده است تا ما را بیشتر بترساند.
خلاصه اگر خط و خبری از ما نشد یقین بدانید یا باد ما را برده، یا زیر آوار دفن شده ایم ، یا اینکه به امواج خروشان اقیانوس پیوسته و به رحمت خدا رفته ایم
از ما به مهربانی یاد آرید !
