چنان بود چنین شد

ما درروزگار جوانی مان – در عهد آن اعلیحضرت رحمتی _ چند وقتی خبرنگار روزنامه اطلاعات بودیم .

( این رفیق بلشویک ما به اعلیحضرت رحمتی میگوید اعلیزحمت رحمتی. نمیدانم از قصد میگوید یا لکنت زبان دارد )

یک روز تابستانی داشتیم از کنار میدان شهرداری رشت میگذشتیم دیدیم زنی شندره پندره با هفت هشت تا بچه قد و نیمقد درست جلوی در ورودی شهرداری نشسته است و دارد گدایی میکند . بچه ها با لباس های پاره پوره و با سر و صورتی چرکین یقه رهگذران را میگرفتند و با سماجت پول میخواستند .

ما که هنوز نمیدانستیم دنیا دست کیست سه چهار تا عکس از این گدای محترمه و اذناب شان ! گرفتیم و توی روزنامه چاپ کردیم و زیر عکس هم نوشتیم : آقا ! این چه مملکتی است ؟ ما که لولهنگ مان اینهمه آب میگیرد و کباده ملک الملوکی دنیا را می کشیم و ادعا میکنیم به سرعت برق و باد چهار نعله بسوی دروازه های تمدن بزرگ می تازیم اگر یک توریستی ؛ یک جهانگردی ؛ یک فرنگی پدر سوخته ای چشمش به این خیل گدایان بیفتد مسخره مان نخواهد کرد و نخواهد پرسید این چه تمدن بزرگی است که شما نمی توانید شکم چهار تا و نصفی آدم فلکزده را سیر کنید ؟

فردا صبحش رفتم روزنامه . دیدم سرپرست روزنامه – کریم بهادرانی – پشت میزش نشسته است و رنگ به چهره ندارد .

پرسیدم : چی شده کریم جان ؟ مریضی ؟

گفت : مریضم ؟ کاشکی مریض بودم . کاشکی زیر خاک خوابیده بودم !

گفتم : چی شده بابا ؟

گفت : چی میخواستی بشود ؟ از ساواک آمده بودند دنبالت !

گفتم : ساواک ؟ مگر من چیکار کرده ام ؟

هنوز حرف هایمان تمام نشده بود که دو تا قلچماق ساواکی از راه رسیدند و مرا پرت کردند توی یک لندرور و بردندمان دوستاق خانه مبارکه همایونی.

در آنجا اول حسابی مشت و مال مان دادند ، میخواستند بدانند با کدام گروه خرابکار پسر خاله ایم .بعدش در آمدند که : مرتیکه فلان فلان شده خرابکار ! حالا کارت به جایی رسیده که دروازه های تمدن بزرگ را مسخره میکنی ؟ چنان پدری از تو بسوزانیم که توی کتاب های تاریخی بنویسند .

هر چه گفتیم آقا جان ! این عکس ها را که ما از گور بابای مان در نیاورده ایم ! دزد حاضر است و بز هم حاضر ! اما مگر به گوش شان میرفت ؟ چنان دک و دنده مان را له و لورده کردند که شش هفت روز نمی توانستیم درست حسابی راه برویم .کارت خبرنگاری مان را هم گرفتند گفتند بگوز و‌ برو‌ تنها نمانی!

اینکه بعد ها چه مصیبت هایی کشیدیم بماند .خلاصه اینکه ما عنصر نا مطلوب شناخته شده بودیم و چاره ای نداشتیم جز اینکه بار و بندیل مان را ببندیم و از مملکت فرار کنیم . ما هم فرار را بر قرار ترجیح دادیم و رفتیم همان جایی که عرب نی انداخته بود .

بله برادر جان ! اوضاع چنان بود . چنان بود که چنین شد.

طرح از : احمد سخاورز

See insights and ads

Boost post

All reactions:

176Mina Siegel, Mani Khorsandi and 174 others

خانوما

این رفیق مان آقای جیم جانسن آدم بسیار شوخ و شنگی است. مدام میخندند و میخنداند .

امروز دیدمش .همچنان شاد . همچنان خندان . و همچنان قبراق و سرحال.

سلام علیکی و خوش و بشی کردیم و گفتم : چه خبر ها جیم ؟ خیلی وقت است پیدایت نبود . کجا رفته بودی؟ هاوایی؟

میخندد و میگوید : امروز سالگرد ازدواج مان است . امروز برای سالگرد ازدواج مان به زنم گفتم دوست داری کجا برویم ؟

زنم گفت : مرا ببر جایی که تا حالا نرفته ام .

من هم گفتم آشپزخانه چطور است ؟!

جای تان خالی کلی خندیدیم اما من مطمئن هستم امشب جیم بیچاره باید توی گاراژ بخوابد !

این را هم برای تان بگوییم برویم پی کار مان . چند وقت پیش کتابی در ینگه دنیا منتشر شد بنام « آنچه که مردها از زن ها میدانند »

این کتاب با استقبال بی نظیر آقایان روبرو شد اما وقتی کتاب را خریدند دیدند همه صفحات آن سفید است!

معلوم شدآقایان هیچ چیز در باره علیامخدرات محترمه نمیدانند.

بگمانم ما هم امشب باید توی گاراژ بخوابیم!

طرح از : علیرضا اسپهبد

See insights and ads

Boost post

All reactions:

51Banoo Saberi, Mina Siegel and 49 others

قدیس دوران

نامش علیرضا اسپهبد بود . به قول احمد شاملو قدیس دوران ما!

پنجم اسفند 1385 روزی بود که این بچه‌ی اعماق - بچه‌ی شاپور- در پنجاه‌و‌پنج سالگی پرکشید! در اوج رفت هر چند در مجامع رسمی قدر ندید و بر صدر ننشست اما هنرمندی‌ست که آثارش و «خاطره‌اش تا جاودانِ جاويدان در گذرگاه ادوار داوري خواهد شد.»

+3

See insights and ads

Boost post

All reactions:

129Mina Siegel, Ali Mirasgari and 127 others